این هیئت که شامل ۹ جنرال ارتش ارشد نظامی پاکستان بود که گفت وگو ها را در روابط مرزی بین دو کشور با همتایان افغانی خود انجام دادند. اگر چه ناظرین چندان علاقمندی به همچو ملاقات ها نشان نمی دهد ٬ اما صحبت اخیر تلفنی نواز شریف صدراعظم این کشور با رییس جمهور اشرف غنی در همین هفته و همچنان این سفر مقامات بلند پیه نظامی پاکستان به افغانستان نشان می دهد که این کشور در مناسبات اش با افغانستان اهمیت زیاد قایل است و با همه نا باوری های که در جامعه افغانی نسبت به حسن نیت پاکستان در تامین مناسبات نیک و سیاست عدم تشنج با افغانستان وجود دارد ٬ اما نمی توان چنین گام ها ی این کشور را به فال نیک نگرفت. مذاکرات و مفهمات بین دو کشور به مراتب بهتر است از سیاست ها و اعلامیه های خشمانه به آدرس همدیگر. نقطه جالب اینست که در این نشست نمایندگان نیروهای بینالمللی به فرماندهی ناتو نیز در این نشست حضور داشتند که بدین اساس این یک نشست سه جانبه است.
دوستان معضله تورخم در ۱۳ جون سال جاری واقعا برای هر دو کشور گران تمام شد ٬ نه تنها تعدادی از نظامیان از هر دو طرف صدمه دیدند ٬ بلکه مناسبات تجاری بین هر دو کشور هم زیان زیادی برداشت٬ خوب است که سوً تفاهمات بین دو کشور روی میز مذاکره کشانده شود ٬ ولو که هر قدر هم مغلق هم باشد می تواند راه های بیرون رفت را پیدا نمود.
دوستان در چنین شرایط وخیم در اوضاع هر دو کشور لازم است تا به شکل مداوم در سطوح مختلف دیدو وادید ها صورت گیرد ٬ و حتا یک هفته هم توقف نباشد ٬ چون سرنوشت هر دو کشور با هم بسیار سخت گره خورده و نمی توان با شکوه و شکایات از طریق تریبون ها و مطبوعات به آدرس هم دیګر مناذعات موجود را حل کرد٬ در مورد سخنان رییس جمهور غنی به یادم می آید که برحق اظهار نمود: بزرگترین مشکل افغانستان در روابط ما با پاکستان است ، نه در روابط با طالبان، شبکۀ القاعده و هراس‌افگنان دیگر. واقعآ بسیار بر حق می ګوید ٬ فکر می کنم که رهبری پاکستان هم با وی در مورد موافق خواهد بود ٬ مشکل کشای روابط بین دو کشور را من صرف مذاکرات مداوم و متداوم می دانم. در مذاکرات می توان الویت ها را تشخیص نمود ٬ نقاط مشترک را در حل پرابلم ها در یافت و ګذشته از آن نباید همواره روی پرابلم ها بحث و مشاجره نمود ٬ بلکه به یقین امروز منافع ملی هر دو کشور هم با هم ګره خورده ٬ امروز که پاکستان چانس خوبی را همراه با هندوستان دریافت نموده که شامل سازمان بزرګ منطقوی یعنی سازمان همکاری شانهای می ګردد٬ به یقین بدون عادی ساختن مناسبات اش با افغانستان و تامین امنیت در هر دو کشور نمی تواند ثمرات از برنامه های بزرګ اقتصادی منطقوی چه در داخل چوکات این سازمان و چه هم در مناسبات دو جانبه اش با کشور ها ی آسیای مرکزی که نیاز بسا مبرم دارد ٬ حاصل نماید. نمی دانم که پاکستان به کدام کشور دنیا تعهد سپرده که لانه های تروریزم طالبانی را که در خاک این کشور نگاه دارد و دفتر های شان که در کویته باز داشته باشد و باید بسته نګردد٬ در زمان حضور شوروی در این کشور خو واضع بود٬ که حاجت ندارد توضع داده شود ٬ اما حال چه اهداف ایرا کدام یک از کشور ها بالای پاکستان تامیل می نماید ٬ تا با وجود همه ضررهای سیاسی و امنیتی که امروز این کشور خودش هم متحمل می گردد ٬ باز هم هیچ اقدام قاطعانه را نمی تواند بگیرد؟
اسلام آباد همواره به یک صدا به کابل می گوید: باید با طالبان از در مذاکره پیش آمد٬ و در اخیرین اعلامیه خود سرتاج عزیز بار دیگر وعده داد که تا دوسه هفته دیگر طالبان را بر میز گفت‌وگوهای صلح خواهد کشانید٬ در حالی که طالبان یک گروه و یا بهتر بگویم چند گروه تروریستی است ٬ بنآ با تروریزم هیچ کشور دنیا حاضر نیست از در مذاکرات پیش برود ٬ چرا دولت افغانستان حتماً به هر قیمت ایکه می شود همواره باید مذاکرات با تروریزم را شعار خود قرار دهد؟
در این موارد از محترم تورن جنرال عطیق الله امرخیل آگاه در مسایل نظامی دعوت نمودم٬ تا نقطه نظر خود را بیان دارند.
البته شما خوب متوجه شده اید که امرخیل صاحب دیدگاه متفاوت با من در مناسبات افغانستان با پاکستان و در مجموع در مبارزه با تروریزم دارد و سیاست حاکمیت کابل را کاملآ منحصر به سیاست امریکا می داند ٬ خوب به هر تر تیب من فکر می کنم که با وجود همه گفته های امر خیل صاحب جواب جانب افغانی برای پاکستان باید بسیار واضع باشد و آن هم نه مذاکره با طالبان ٬ بلکه مبارزه با ایشان ٬ صرف در این راستا باید کابل با پاکستان مذاکرات را انجام دهد و استراتیژی نابودی ترورزم را با حمتا های پاکستانی خود مورد بحث قرار دهد.
اما باید گفت قسمی که قبلاً در صحبت با امرخیل صاحب اشاره نمودم و یک بار دیگر تکرار می نمایم که سیاست دوګانه حکومت کابل هم قابل شک است ٬ تا به حال حاکمیت در این کشور با یک صدای نگفته که طالبان یعنی تروریستان و باید صرف با جانب پاکستان و سایر کشور ها به شمول امریکا در یک جهت سیاست خود را دنبال نمود ٬ هیچ نوع مذاکره با تروریزم ٬ بلکه صرف مبارزه مشترک با تروریزم.
البته ګام نخست ایکه باید حکومت وحدت ملی در راستا بردارد همانا ٬ لغو « شورای عالی صلح» است ٬ تا وقتی این ارګان وجود دارد ٬ هیچ نوع شعار مبارزه با طالبان نمی تواند صادقانه باشد ٬ اګر دولت اعلان بدارد که طالبان همه یک ګروه تروریستی است و صرف یک استراتیژی وجود دارد ٬ آن هم نابودی کامل این ګروه٬ طبعآ اولین ګام همان لغو «شورای عالی صلح » است و ګام های بعدی البته بعد از ملغا قرار دادن این شورا قابل قبول خواهدبود. البته بسیار واضع است که در این شورا مشت از مفت خوران و پلو خوران برای بقای خود بسیار فشار ها را بالای حاکمیت وارد می نماید و به هیچ نوع چنین امتیاز بزرګ را از دست نمی دهند٬ اما این تصمیم صرف به قاطعیت رهبر کشور تعلق می ګیرد ٬ دیده شود که چه وقت کاسه صبر رییس جمهور غنی لبریز خواهد شد و به این اقدام که مانع مبارزه قاطع با تروریزم است٬ دست خواهد زد٬ ما منتظر رشد اوضاع استیم٬ و بار ها روی این مطلب بر خواهیم ګشت.
