در قدم اول این سازمان تجدید تعهد به افغانستان نمودند و در چوکات ماموریت حمایت قاطع که از سال دوهزار و چهارده میلادی راه اندازی شده بود و قرار این ماموریت باید ارتش افغانستان را تجهیز و آموزش دهد در این نشست تعهد شان را به حضور دراز مدت شان در این کشور تمدید نمودند. ناتو یک بار دیګر به گونه گروهی در فراهم کردن منابع بیشتر برای ماموریت حمایت قاطع و حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان تعهد سپرد٬ که اګر راست اش را بپرسید برای بسیاری ناضرین غیر قابل پیش بینی بود.
رییس جمهور اشرف غنی ، موفقانه از امتحان بدر آمد و با رضایت خاطر اعلان نمود که نتایج این نشست را برای افغانستان مهم و ارزنده می داند.وی تاکید نمود که افغانستان همه آنچه را که از اعضای این نشست انتظار داشت برای نیروهای امنیتی و اقدامات منسجم بخش‌های مختلف حکومت این کشور، از جامعه جهانی بدست آورده است٬ که من شخصآ برایش تبریک می ګویم.
در این نشست افغانستان تلاش نمود تا پاکستان را به عدم صداقت و عدم همکاری در روندهای صلح افغانستان متهم نماید و ناتو را متیقن سازد که پاکستان را به انزوای سیاسی بکشاند ٬ اګر نتایج عملی را در این عرصه بدست بیآورد ٬ بدون شک منحیث دستاورد بزرګ سیاسی و دیپلوامسی افغانستان در تاریخ این کشور ثبت خواهد شد. باید ګفت که واقعآ در عرصه تامین مناسبات بین دو کشور اشرف غنی از روز اول ریاست خود صادقانه مساعی بزرګ را به خرج داد و حتا مدت چهار ماه مناسبات حسنه و تاریخی خود را با کشور دوست هندوستان به تعلیق در آورد ٬ در همکاری های با پاکستان تا سرحد تبادل نظر در مسایل امنیتی و همچنان تبادل کادر هاو تربیه کادر های امنیتی و نظامی با پاکستان قدم ګذاشت ٬ که البته باعث استعفای ریس امنیت کشور و واکنش های تند جامعه و مقامات در سطوح مختلف نیز قرار ګرفت٬ اما جانب پاکستان به شکل کلاسیک از سیاست ریاکارانه با حاکمیت کابل پیش رفت و این سیاست پاکستان باعث آن شد که رییس جمهور غنی ۱۸۰درجه سیاست خود را تغییر دهد و مناسبات امروز بین دو کشور به شکل تاریخی آن تیره می ګردد ٬ که فکر می کنم مسوولیت اش بدوش جانب پاکستان خواهد بود٬ اګر چه سرتاج عزیز در اعلامیه اخیر خود بعد از نشست وارساو یک بار دیګر تعهد سپرد که با افغانستان در عرصه همکاری می نماید ٬ اما جانب افغانی دیګر به وعده ها و اعلامیه ها بسنده نمی کند و صرف منتظر اوامر عملی در عرصه خواهد بود. اینبار رییس جمهور از پاکستان مشخصآ موضع ګیری اش را بیان نمود و بسیار بجا می ګوید که:
"ما از پاکستان صلح نمی خواهیم؛ بل این کشور باید افرادی را که مخالف صلح با دولت افغانستان است، از خاکش بیرون بکشد. طالبان را جایگاه و پایگاه ندهد. مردم ما چقدر منتظر باشند که هر روز و شب عزیزان شان کشته شوند."
اما فکر می کنم که مرغ پاکستان یک لنګ دارد ٬ رییس جمهور غنی می ګوید که ما از شما صلح نمی خواهیم و سرتاج عزیزی می ګوید که ما می‌خواهیم، روند صلح ادامه یابد.
در حالی که تامین صلح در افغانستان بسیار واضح است ٬ باید از این کشور طالبان و رهبران شان رانده شوند٬ از آنها حمایت صورت نګیرد ٬ باقی کار افغانها است ٬ «سنګ شد یار سر شود یار» ٬در آنصورت خود طالبان سر تسلیم را در مقابل نیرو های امنیتی ما خم خواهند کرد. حرف مهم در این است که ما به امنیت احتیاج داریم نه به صلح با دهشت افګنان ایکه سربازان و ملت مارا به خاک و خون کشانده اند ٬ مفاهیم صلح و امنیت را باید از هم تفکیک نمود.
حرف نوید دهنده ای دیګر اینکه فکر می کنم که با ګذشت یک ونیم دهه٬ بالاخره اشرف غنی ناتو را به این امر متیقن ساخت تا ایشان افغانستان را در جهت ایجاد قوای هوای اش همکاری نمایند ٬ اګر خوش بینی را از دست ندهیم این موفقیت بزرګیست که می توان امید را در از بین بردن ترورزیم طالبانی از دست نداد و تلفات قوای امنیت را به مراتب کاهش داد.
خوب دوستان این بود برداشت های من در مورد نشست ناتو در وارساو٬ خواستم از محترم سیف الدین سیعون استاد پوهنتون کابل دعوت نمایم که دیدګاه خود را بیان دارند. کلیک کنید و بشنوید:
من مانند بعضی از اګاهان سیاسی کشور نیز امروز آینده افغانستان را امیدوار کننده می دانم و من فکر می کنم که سران حکومت وحدت ملی توانستند همتا های خود را متیقن سازند که با وجود همه نا به سامانی های موجود در کشور تفاهم عمل بین شان وجود داشته و مهمتر از همه نیرو های امنیتی کشور برای امریکا و ناتو ثابت نمودند که قادر به دفاع از تروریزم استند و میتوان بالای شان حساب نمود.
