سران بیست و هشت کشور عضو سازمان ناتو و دیگر همکاران مهم بین‌المللی افغانستان در وارسا پایتخت پولند گردهم آمده تا در مورد چگونگی حمایت و تقویت نیروهای امنیتی افغانستان کمک‌های جدید شان را اعلام کنند. این نشست دو روزه تا روز شنبه ادامه می‌یابد.
سازمان گزارشگران بدون مرز در اعلامیه‌ای از کشورهای عضو ناتو و دولت افغانستان خواسته تا همه‌ی توان شان را برای حفاظت و حمایت از آزادی بیان، رسانه‌ها و خبرنگاران در افغانستان به کار گیرند. گزارشگران بدون مرز همچنین خواسته تا زمانی که گروه طالبان، از گروه‌های اصلی مخالف مسلح دولت افغانستان متعهد به رعایت حقوق بین‌المللی بشردوستانه نشود، از هرگونه مذاکره با آن خودداری شود.
سازمان گزارشگران بدون مرز در اعلامیه خود افزوده است: «دشمنان دموکراسی و آزادی اطلاع‌رسانی در افغانستان جنگ و تهدید خود علیه رسانه‌ها و خبرنگاران را تشدید کرده‌اند. گزارشگران بدون مرز دولت افغانستان و کشورهای عضو پیمان ناتو و همچنین نمایندگان اتحادیه اروپا به شمول رییس شورا و کمیسیون و نماینده عالی اتحادیه اروپا در امر وزارت خارجه را که در این نشست شرکت می‌کنند، فرا می‌خواند به شکل پیدا و روشن از رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران حمایت کنند.»
براساس این اعلامیه، کریستف دولوار دبیر اول گزارشگران بدون مرز، گفته است که کشورهای عضو ناتو ضمن اعلام حمایت از دیگر بخش‌ها در افغانستان، حمایت از آزادی بیان را نیز در صدر برنامه‌های حمایتی خود قرار دهند. آقای دولوار میافزاید: «در حالی که جامعه جهانی در باره راهکارهای حمایت از افغانستان تامل می‌کند، ما از کشورهای عضو ناتو می‌خواهیم آزادی اطلاع‌رسانی را به اولویت نخست خود تبدیل کنند. ما باور داریم و تجربه پانزده سال اخیر هم این باور ما را تایید می‌کند که بدون تضمین آزادی و استقلال رسانه‌ها و حفاظت از روزنامه‌نگاران، نمی‌توان صلح، امنیت و آزادی‌های بنیادین را تضمین کرد. مذاکره و کمک‌های جهانی باید مشروط به در پیش گرفتن سیاستی عملی در حمایت از آزادی اطلاع رسانی و تعهد به مبارزه با مصوونیت کیفری عاملان قتل و آزار روزنامه‌نگارن شود.»
گزارشگران بدون مرز در اعلامیه خود میافزاید که رسانه‌ها در افغانستان طی سال‌های اخیر رشد چشم‌گیری داشته‌اند و هم اکنون صدها شبکه تلویزیونی، رادیویی و چاپی نشرات دارند. این سازمان تاکید کرده که رسانه‌ها و خبرنگاران در افغانستان در معرض تهدیدها و حملات جدی قرار دارند. گزارشگران بدون مرز معتقد است که بحران‌های امنیتی، سیاسی، اقتصادی و قانون‌گریزی در افغانستان تاثیر جدی بر کار رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران گذاشته است. به گفته این سازمان، رسانه‌ها و خبرنگاران نقشی خیلی مهمی در دفاع از صلح و آزادی‌های بینادین در افغانستان ایفا می‌کنند.
بهای سنگین
گزارشگران بدون مرز در اعلامیه خود تاکید کرده که خبرنگاران در افغانستان از سال 2001 به این سو بدلیل فعالیت‌های شان بهای سنگینی پرداخته‌اند و طی سال‌های گذشته سی و پنج تن از خبرنگاران هنگام اجرای وظایف شان به قتل رسیده‌اند. برعلاوه این خبرنگاران، شانزده تن از خبرنگاران خارجی از کشورهای آلمان، امریکا، فرانسه، ایتالیا، سویدن، استرالیا، کانادا، ناروی و بریتانیا نیز به قتل رسیده‌اند.
گزارشگران بدون مرز میافزاید که نوزده تن از خبرنگاران افغان در مناطق ناامن به قتل رسیده‌اند و تاکنون کسی به اتهام قتل آنان بازداشت و محاکمه‌ای نشده است. این سازمان افزوده که از آغاز سال جاری میلادی تاکنون ده‌ها مورد خشونت علیه خبرنگاران در افغانستان را شمارش کرده است.
گزارشگران بدون مرز با اشاره به حمله خونین سال گذشته‌ی خورشیدی از سوی گروه طالبان بالای موتر حامل کارمندان تلویزیون طلوع در کابل، تاکید کرده که از سه سال به این سو مواضع عضو کشورهای ایتلاف بین‌المللی در افغانستان علیه گروه طالبان در این کشور، متضاد بوده بوده است. گزارشگران بدون مرز در اعلامیه خود افزوده است: «در حالی که طالبان علنا حقوق بین‌المللی را پایمال می‌کنند و به گفته سازمان ملل در حمله به افراد ملکی و رسانه‌ها مرتکب جنایت جنگی می‌شوند، برخی کشورهای عضو ناتو از دفتر نماینده‌گی دیپلوماتیک طالبان در دوحه حمایت می‌کنند. بسیاری از افراد این دفتر مسوولان سابق دولت طالبان بوده‌اند و به ارتکاب جنایت متهم هستند.»
این سازمان تاکید کرده که مذاکره با طالبان از سوی کشورهای عضو ناتو و دولت افغانستان، بدون پیش‌شرط پذیرش تعهدات بین‌المللی بنیادین و رعایت حقوق بین‌المللی بشردوستانه و به ویژه کنسوانسیون‌های ژنو غیرقابل پذیرش است.
سازمان گزارشگران بدون مرز به تامین عدالت در افغانستان تاکید کرده می‌گوید که تامین صلح بدون تامین عدالت ناممکن است. این سازمان می‌گوید: «مصوون ماندن از مجازات عاملان جنایات علیه خبرنگاران آن‌ها را تشویق به نقض بیشتر حقوق بشر و آزادی اطلاع رسانی می‌کند. کشتن روزنامه‌نگاران تنها جنایت علیه آزادی بیان نیست، این جنایات می‌توانند از مصادیق جنایت جنگی هم باشند و باید به شکل جدی با آن مبارزه کرد.»
