ملاقات وزاری خارجه کشور های ناتو روز پنجشنبه و جمعه در بروکسل صورت گرفت.
پتر گانچاروف کارشناس آژانس سپونیک در این عرصه توضیحات میدهد.
در آستانه ملاقات و روز افتتاح شورای وزرای خارجه ناتو، چندین بیانه بلند در مورد افغانستان ایراد گردید. منجمله دوگلاس لیوت سفیر امریکا در ناتو، افغانستان را "کار ختم ناشده برای امریکا و ناتو" دانست. به گفته او، امریکا و ناتو دو نوع مسوولیت اساسی در قبال افغانستان دارند.
1- حمایت دایمی مالی از اردو و وزارت داخله افغانستان
2- آموزش نیرو های نظامی اردوی ملی افغانستان
چیزیکه مربوط به حمایت مالی دایمی اردو و پولیس میشود، امریکا سعی می ورزد تا این حمایت مالی از طریق جامعه ببین المللی صورت بگیرد. به این مفهوم که نتنها متحدین امریکا درناتو، بلکه همه شرکت کنندگان ضد طالبان در آن سهم بگیرند.
امریکا تا اخیر سال 2020 به حمایت خود از افغانستان ادامه میدهد. قسمیکه منشی عمومی ناتو تائید کرد، قرار است پول برای حمایت مالی از امنیت افغانستان در سالهای بعد از 2017 جمع آوری گردد. موضوع بحث جمع اوری 4.5 ملیارد دالر همه ساله میباشد.
موضع دیگر آموزش نظامیان افغانستان است. ممکن طبق توافقنامه های جداگانه دو جانبه با کشور های عضو ناتو صورت بگیرد که تقاضا همکاری با افغانستان را دارند.
به گفته سفیر امریکا در ناتو- امریکا آموزش 5500 نفر را اغاز نموده است.
این ارقام متناسب به تعداد مشاورین دوران شوری میباشد که در آستانه عودت به وطن در اردوی افغانستان کار می کردند. تعداد آنها در حدود 6000 نفر ارزیابی میشد. ناتو قصد دارد در مجموع 12000 مربی و مشاورین خود را در افغانستان استخدام کند.
ینیس سولتنبرگ در ارتباط ضرورت 12000 متخصص در افغانستان به ژورنالستان گفت: "ما در افغانستان حضور دارم و منجله برای اینکه خود را محافظه کرده باشیم، زیرا تروریزم بین المللی ما را نیز تهدید میکند". او دقیق تر گفت که فقط از طریق سیاسی میتوان درگیری افغانستان را خاموش کرد. "تصمیم گیری به جز از راه سیاسی به اساس مذاکرات، دیگر راه برای حل بحران افغانستان وجود ندارد".
سوال مطرح میگردد که شخص ستولتنبرگ با کی قصد دارد درگیری افغانستان را از طریق سیاسی حل و فصل نماید؟ اگر با طالبان؟ امروز کابل نیزسعی میورزد سیاست آشتی ملی را پیش ببرد. اما اگر با داعش از طریق سیاسی پیش برود. در آنصورت کابل بخاطر سازش و گذشت با اسلامیگرهای تندتر نسبت به طالبان، چطور عمل نماید؟ آیا ضرور نیست که در حل و فصل بحران افغانستان "فقط از طریق سیاسی" نظریات مردم و جاده های افغانستان را مد نظر بگیریم.
اینکه صحبت های ستوالتنبرگ منطق ندارد، خبر جدید نیست. برعلاوه باید در نظر گرفت که منشی عمومی ناتو اکثر اوقات در بعضی سوالات مثل اماتورصحبت میکند. اما بدون درک مطلب، حجاب برداشتن از روی ماموریت ناتو در افغانستان؛ بحث جداگانه میباشد. اگر دقیق تر بگویم، سخنرانی در مورد اینکه چه وظایف را امریکا و ناتو در افغانستان دارند؟ آیا واقعاً "تصمیم همه جانبه سیاسی" یا به عباره دیگر با شرکت همه جناح های درگیر منجمله با ایجاد حکمروائی خلافت در بعضی ولایات امکان دارد؟
چرا نی؟ نیلی صادقی زاده عضو مجلس نمایندگان افغانستان میگوید: «فلسفه حضور امریکا برای مبارزه با القاعده و سایر گروپ های تروریستی نیست، بلکه بهانه ی برای حضورایشان در افغانستان میباشد. هدف اساسی امریکا — حضور در منطقه است که خاص برای بدست گرفتن کنترول میدان های هوائی شندن، هلمند، قندهار، جلاال اباد، بگرا و مزار میباشد. مکن صادق زاده به ارزیابی های خود حق بجانب باشد.
واقعاً، متوقف نمودن عودت نیروهای امریکا در افغانستان، تنها گویندگی از شکست سیاست امریکا در این کشور نمیکند، بلکه نقش جدیدی به "نقشه راه" در منطقه آسیائی مرکزی میباشد.
البته که فراموش نموده اند، تا از کشور مستقل افغانستان در این ارتباط نیز نظر بخواهد و پرسان کند.
