نیکلیا باوِرِ، خبرنگار فرانسوی در صفحات مجله " لهِ فیگارو" می نویسد که "دعوت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به پاریس برای افتتاح رسمی کلیسای جامع ارتدکس که در پهلوی آن مرکز فرهنگی روسیه هم مستقر خواهد شد، می تواند به "آب کردن یخ" که در روابط سیاسی غرب و مسکو موجود است، مساعدت نماید.
صرف نظر از بحران عمیق کنونی اقتصاد روسیه، غرب باید از کم ارزش دادن به موفقیت های چشمگیر استراتیژیکی و جیوپلیتیک پوتین پرهیز و خودداری کند. مؤلف مقاله تذکر می دهدد که "در روسیه قدرت و توان دولت ناشی از بدبختی های مردم می شود".
به نظر خبرنگار فرانسوی "روسیه نوین" بیشتر از سابق شبیه عقاب دو سر می باشد. آز یک طرف بحران، اقتصاد و جامعه کشور را فرا گرفته، از طرف دیگر جهش بی نظیر سیاسی و استراتیژیکی روسیه، پیشبینی های بعضی تحلیلگران را بهم می زند که می گفتند: روسیه ابرقدرت منطقوی است." به نظر مجله "لِه فیگارو" قدرت سیاسی پوتین بر اساس سه ستون استوار است. اولاً اعاده قدرت قوی دولتی، ثانیاً اعتراض علیه نظام یک قطبی ایالات متحده آمریکا بعد از جنگ سرد و رشد موقت اقتصاد بر اساس صعود قیوم مواد خام که امکان قابلیت خرید کالاها و خدمات مردم روسیه را بالا برده و قشر متوسط را به وجود آورده است. اکنون ستون اول زیر فشار فساد تخریب می شود و ستون سوم در اثر بحران اقتصادی خم شده است.
مجله قید می کند که روی هم رفته "بحران اقتصادی" موازی با جهش استراتیژیکی و سیاسی کشور رشد می نماید. صرف نظر از دغدغه و مشکلات اقتصادی، در طی دو سال "روسیه نوین" نظم تشکیل شده بعد از جنگ سرد را بهم زده و "نمایش موثر قدرت" را در سوریه و ناقرنی قره باغ نشان داده است. مسکو توانست نقش پیشرو در صحنه سیاسی را از آن خود کند.
در چارچوب برنامه تجدید تسلیحات، بودیجه دفاعی روسیه از 70 تا 90 میلیارد صعود کرده به 4% محصولات داخلی رسیده است. هم زمان پلان بود در قدم اول کاهش ترکیب قطعات و تشکیل تدریجی ارتش حرفه ای، مدرنیزه ساختن تسلیحات، مثل طیارات غیر قابل دید ت-50، تانک سنگین ت-14 و کشتی های تحت البحری معاصر جنگی بر مبنای واکنش سریع و امکانات از راه دور، در نظر گرفته شده بود. نمایش موفق آمیز امکانات اردوی روسیه در جنگ سوریه "بیش از تصور فضای جنگ سرد را غلیظ و غرب را عصبانی کرده است. خبرنگار فرانسوی تاکید می کند که " از نظر استراتیژیکی، دخالت روسیه در جنگ سوریه بطور مؤثرتر از غرب بوده و ضرب المثلی بیاد می آورد که نشان گرفتن البته خوب است، اما محکم ضربه وارد کردن بهتر است. هم زمان روسیه از لحاظ سیاسی نائل به نجات دولت بشر اسد و از لحاظ دیپلوماسی عنوان کردن خود به حیث شریک کلیدی در اروپا و خاور میانه شده است.
به نظر مؤلف، غرب نباید به این جهش پرقدرت دو سال اخیر پوتین حتی با در نظر داشت مشکلات اقتصادی کم ارزش باشد. سیاست قاطعانه کرملین تهدید ترویج نظام یا رژیم جایگزین و تجدید اساسی ساختار نظام جهانی بعد از جنگ سرد می باشد. و این بار دیگر ثابت می کند که حتی در راه مبارزه با تروریزم نباید از خطر استراتیژیکی "بیداری امپریالیزم" چشم پوشی کرد.
