علامه لاهوری شاعر فارسی سرای هندی

78 سال پیش در چنین روزی به تاریخ بیست و یکم اپریل سال 1938 میلادی علامه «محمد اقبال لاهوری» متفکر مسلمان و شاعر فارسی گوی شبه قاره هند درگذشت.
وی در سال 1877 میلادی در یکی از شهرهای ایالت پنجاب متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی و اخذ درجه فوق لیسانس، برای فراگیری فلسفه و تحصیلات تکمیلی به مدت چهار سال در آلمان و انگلیس بسر برد.
علامه اقبال لاهوری از دوران تحصیل ، سرودن شعر را آغاز کرد و نخستین سروده او «ناله یتیم» نام داشت. این شاعر متعهد پس از بازگشت به هند، به آگاه کردن مسلمانان این کشور و تلاش برای متحد ساختن مسلمانان جهان همت گماشت و اندیشه هایش را در قالب شعر، از جمله شعر فارسی بیان کرد. اقبال از اصلاح طلبان بزرگ دینی در هند و از بانیان استقلال پاکستان به شمار می رفت.
از علامه اقبال لاهوری آثار بسیاری به زبان های فارسی و اردو به یادگار مانده است. مجموعه اشعار فارسی اقبال مشتمل بر انواع قطعه، دو بیتی، رباعی، غزل، مثنوی و قصیده است که در کتاب هایی به نام های «اسرار خودی»، «رموز بیخودی»، «ارمغان حجاز» و «زبور عجم» گردآوری شده است.