این هفته امریکایی ها ٬ انگلیس ها ٬پاکستانی ها و نمایندگان دولت کابل از مذاکرات با طالبان باز هم با نامیدی ها و شک وشبه های زیادی سخن گفتند و اما طالبان برعکس هر نوع مذاکرات را نهی می کنند و هیچ یک ازگروه ها اظهار آمادگی در مورد نشان نداده اند و شرایط غیر قابل اجرا را پیش پای دولت کابل می گذارد.
معلوم می شود حاکمیت امید را دارد از دست می دهد و درتلاش تقویه نیرو های امنیتی خود برآمده چنان رییس جمهور با صدای بلند ابراز نمود که برای تقویه نیرو های امنیتی حاظر است به هر در که ممکن باشد بکوبد و خواهان همکاری های نظامی باکابل گردد.
جالب اینست که با همه رد مذاکرات از طرف طالبان باز هم بخش که مسوًلیت رسمی را در مذاکرات چهار جانبه پیش میبرند٬این موقف طالبان را یک اعلامیه تکتیکی می دانند و به این باوراند که ایشان خواهی نخواهی به روی میزمذاکره کشانده خواهند شد ٬ اما طالبان صرف می خواهند قبل از گفتگو های صلح امتیازات بیشتری را بدست بیاورند. رییس جمهور غنی گلون پاره می کند و به طالبان می گوید که در های مذاکره برروی تان باز است و اگر افغان استید ٬ بنا از گروه های تروریستی خود را جدا کنید و اگر نیستید اقرار کنید که افغان نیستید.
معلوم نیست که رییس جمهور ازین حرف های خود چه هدف داشت ٬ این طالبان که هر هفته حملات تروریستی را انجام می دهند ٬ مسوًلیت را هم بدوش خود میگیرند ٬ دیگر این تروریزم طالبانی شاخ و دم دارد٬ که آقای غنی نمی بیند و یاتجاهل عارف میکند٬ که گویا خود طالبان تروریست نیستند ٬ صرف در بین شان تروریست ها وجود دارد. و گویا اگراز تروریستان جدا شوند ٬یک کتله کاملا ناب مخالفین سیاسی آقای غنی باقی میماند ٬که باید به مصالحه تن دهند.
صحبت مکمل دکتور سمیع الله پویا را با محترم وحید مژده را در لینک ذیل بشنوید:
صلح در افغانستان برای همه کشور های منطقه و حتی بعید نیست که برای پاکستان یک نیاز است ٬ جنگ تا گلون همه را خسته ساخته اماقسمی که دیده می شود به جز ازطالبان. ایشان امروز با شدت تمام تر از هر روز دیگر تلاش های خود را در تشدید جنگ در افغانستان ادامه می دهند و هر قدری که از طرف حاکمیت و تمویل کننده گان حکومت کابل صدای صلح بلند وبلند تر می گردد٬ حملات و اعلامیه های طالبان برعکس شدید و شدید تر می گردد. چنین است رسم اپوزیسیون مسلح از شروع مشی مصالحه ملی در مقابل حاکمیت ها در افغانستان.
نکته جالب دیگر درعرصه اینست که همان عدم تفاهم نظر که در رابطه به جنگ و صلح در رهبری کشور وجود داشت ٬تا به حال در بین حاکمیت دیده می شود. حتا نمایندگان قدرت در کابل نمی دانند که که به کدام زبان ٬از برنامه صلح که پیش خود شان مجهول است٬ سخن گویند ٬ چنین معلوم می شود که این برنامه ای صادر شده است و ایشان هنوز با اجزای آن آشنایی کامل ندارند ٬ واین برنامه برای شان شفاف نیست به شمول رهبری نو تشکیل شورای عالی صلح.
ایشان هنوز به کار درست شروع نکرده که مورد واکنش جدی رهبران حکومت قرار گرفته اند. ضیا مسعود از موقف گیریهای این شورا انتقاد می کند و می گوید که تعداد از سیاست مداران و شورا صلح می خواهند که عملکرد های طالبان را پوشش بدهد و حتا هراس خودرا از عملکرد های بعدی این شورا قبل از وقت ابراز نموده٬ و مبادا یک روز این شورا بگوید که طالبان حق دارند در این کشور حکومت کنند٬ البته هراس ضیا مسعود تا حدی بی جهت نیست ٬ چون هنوز معلوم می شود٬ که وی نه از برنامه صلح معلومات کافی دارد و نه از شورای عالی صلح. شما خود قیاس کنید که پیر سید احمد گیلانی ریس این شورا فتوا می دهد که جنگ در برابر طالبان جایز نیست ٬ بناً نمی دانم که در مقابل کی جایز است٬ اینها نیستند که با بیرق های سفید خود در سراسر مملکت امنیت را مختل ساخته و اراضی وسیع را تحت کنترول خود گرفته٬ حتا به اساس خبر الجزیره تا دروازه های کابل پیش آمده اند. بلی دوستان٬ اولین صحبت رسانه ای گیلانی بسیار مورد واکنش تند در جامعه و بعضی از صاحبان قدرت مواجع شد ٬ معاون رییس اجرایی آقای محقق حتا حالت مزاجی وی را در حین چنین صحبت ها مورد سوال قرار داد٬ که به گفته وی ممکن سر اقای سیداحمد گیلانی گرنگ بود ٬ که چنین حرف های نا جایز را اضهار مینماید..
صلح واقعاً به یک نیازغیر قابل دسترس به ملت ما تبدیل گردیده و نیت نیک درامر تامین صلح از طرف تمامی جناح های درگیر دیده نمی شود٬ شرایط فعلی نمایانگر آنست که گویا همه شخصیت های کلیدی هم در حاکمیت و هم در جبهات مخالف آن نفع خود را در جنگ می بینند٬ تا اینکه در صلح ٬ اما خدا کند که برداشت ما غلط باشد!
