اگر چه در مناسبات دیرینه روسیه با افغانستان فراز و نشیبی های وجود داشت ٬ اما در مجموع نمی توان انکار کرد که روسیه همواره در شرایط سخت مقطع های تاریخی افغانستان به یاری این کشور برآمده و تا حد توان و خواهش دولت های افغانستان را یاری نموده که تاریخ مناسبات دو کشور گواه است. البته٬ اگر در بیشتر از دو دهه اخیر٬ بعد از خروج قواه شوروی از این کشور ٬فرو پاشی نظام دموکراتیک در افغانستان واز هم پاشی اتحاد شوروی ٬ روسیه از یک طرف مصروف ساختار سیستم جدید سیاسی خود بود٬ که مجال آنرا نداشت تا سیاست واحدی را در قضایای این کشور رقم بزند ٬از طرف هم با تغیر نظام های مختلف سیاسی در افغانستان٬ روسیه بیشتر حیثیت ناظر را در قضایای افغانستان اختیار نمود. اما به هر ترتیب سیاست فعال وعدم مداخله در امور داخلی افغانستان در مناسبات اش با این کشور٬ حفظ گردیده و تا حد توان کوشش نمود تا افغانستان در مناسبات منطقوی منحیث جز فعال کشور های منطقه حضور داشته باشد.
از شرکت این کشور همواره در جلسات سازمان همکاری شانگهای و دیگر سازمان های منطقوی اسقبال نموده و همچنان تا حال به همه تقاضاهای این کشور در صورت مراجعه دولت های این کشور پاسخ مثبت اراهه نموده٬ طبعا با حضور فعال خود روسیه در قضایای منطقوی و جهانی امروز نیز نمی تواند در اوضاع جاری افغانستان بی تفاوت باقی بماند, در حالی که افغانستان با چالش های جدی مواجع است و هم زمان ثابت نمود که حضور نظامی ناتو و امریکا نه تنها نتوانست این کشور را به سوی ثبات و ترقی بکشاند ٬ بل با چالش های جدیدی سیاسی٬ اجتماعی ٬ اقتصادی و معنوی دچار نمود.
مداخلات غرب ازاواخر دهه ۷۰ قرن بیست تا به حال خسارات بزرگی را نه تنها به افغانستان وارد نمود٬ بل سبب آزار و اذیت کشور های منطقه نیزگردیده. در اوایل سالهای ۲۰۰۰ با آمدن ناتو و امریکا در این کشور٬ فدراسیون روسیه مانند خود غربی ها از سیاست مخرب که ایشان در زمان حضور اتحاد شوروی استفاده نموده بودند ٬ کار نگرفت ٬ بلکه بر عکس از قطعه نامه شورای امنیت مبنی بر حضور قوت های بین المللی در افغانستان به خاطر مبارزه با تروریزم حمایت نمود٬ روسیه سیاست فعال همکاری را با قوت های ناتو و امریکادر پیش گرفت و در ایجاد فضای همکاری کشور های آسیای مرکزی با ایشان نیز نقش مثبت بازی کرد. اما با گذشت زمان فضای امنیتی و سیاسی در این کشور بهتر نگردید و آهسته آهسته رو به وخامت کشید٬ طالبان که به نظر می رسید از پاه در آمده بودند ٬ با اشکال مرموزی تقویت گردیدند٬ روز بر روز حضور طالبان اول در سرحدات جنوبی و شرقی این کشور بیشتر و بیشتر شد و بعد ها آنها به شکل بی شرمانه به طرف شمال افغانستان توسط هلیکوپتر های بی نام و نشان در اوج حضور ناتو و امریکایان در این کشور انتقال داده شدند, تکثریافتند. با گذشت زمان خود حامد کرزی از این راز پرده بیرون کرد و گفت که این کار امریکایی ها بود تا اوضاع را در کشور های آسیای میانه واژگون بسازد٬ تا به حال هم امریکا و هم ناتو واکنش به گفته های حامد کرزی نشان نداده اند٬ قسم که می گویند ٬ خاموشی جواب مثبت است.
با گذشت تقریبا یک و نیم دهه ثابت شد که غربی ها بشکل بسا مضر تری٬ نسبت به مداخله شان در زمان شوروی ها عمل کردند٬ اردوی نیمه مجهز و نیمه منظم برای افغانستان ایجاد کردند٬ که با وجود فداکاری های سربازان دلیر و سرسپرده کشور٬ ایشان قادر به دفاع کلی خود در مقابله با دهشت افنان نیستند و نه اقتصادی این کشور را ٬با وجود سیل صد ها ملیارد دالر ٬خود اکتفا ساختند ٬که بتواند حتا یک ماه و یک هفته نیرو های امنیتی خود را معا ش و معیشت بدهد٬ ازهمه بد تربا آوردن سیل مشاورین و تکنوکرات های فاسد و بی سواد و ایجاد ساختن انجو ها و ساختار های مختلف غیردولتی توانستند که تمامی ارگان های اداری کشور را از بالا تا پائین کاهل٬ مفت خور و آلوده و بسازند. بلاخره قسمت اعظم نیرو های نظامی خود را خارج کردند٬ و با ۱۲۰۰۰ قوای خود ٬ در پایگاه های امن٬خود را قراردادند.
نیرو های مهتاج امنیتی افغانستان در مقابله رویاروی با دشمن تقویه شده قرار دادند. وامروز صرف مصروف ساختن توازن قواه بین نیرو های امنیتی افغانستان و طالبان امثال شان استند. در جایکه طالبان پای خود را ازگلم خود بیشتر دراز می کنند, در آنجا از نیرو های امنیتی کشور حمایت مقطوی میکنند ٬مثل که امروز در هلمند کوشش می کنند تا طالبان را ازپیشروی بیشتر ازحد شان جلوگیری نمایند.
نتایج حضور قوای شان برای خود شان بسا مثبت تمام شده و ایشان توانستند هم حضور نظامی خود را تا دیر زمانی تثبیت نمایند و از طرف هم اقتصاد کار پاریشن های بزرګ شان تامین ګردید نتیجه حضور پانزده ساله امریکا را در افغانستان امروز خود متحد فعال شان از جمله المانی ها از طریق تلویزیون معتبر رسمی خود ابراز می دارند که علت تداوم جنګ و حضور امریکایان در افغانستان چه بوده: اینرا اګر سالها من ګفته ام و یا افغانها هر روزی داد زده اند ٬ خیر باور کردیم یا نکردیم ٬ اما ګذارشات Cop Online و تعدادی دیګری رسانه های غربی خود اقرار می کنند که ارتش امریکا از تجارت کوکنار و مواد مخدر در این کشور حمایت می کند.به زبان خود می ګویند که با حمایه عسکر امریکا افغانستان ۹۲ ٪ موادی مخدر جهان را تولید می کند و بازهم بی شرمانه خبر را نشر می کنند و می ګویند که ارتش امریکاوظیفه ګرفته تا از مذارع کوکنارحمایت نماید و با این عمل می توانند صنعت ملیارد ها دالری مواد مخدر را کنترول و حمایت نمایند٬واز این تجارت, MI6وCIA٬WALL STREET و سازمان های دیګر امریکایی استفاده ی عظمی میبرند.
نظر به راپور اداره مبارزه با موادی مخدر سازمان ملل٬ بعد از حمله امریکا در افغانستان بد از اوایل سال ۲۰۰۰تحت رهبری ریس جمهور بورش زرع کوکنار ۶۵۷ فیصد افزایش یافته. البته این فیصدی به مراتب بیشتر ازارقام رسمی اراهه شده است.تلویزیون المان خبر را پخش نمود مبنی بر اینکه یک دانشمند و اقتصاد دان کانادایی به نام خوسودوفسکی در سال ۲۰۰۷ نوشته که برنامه تجارت مواد مخدر تحت عنوان «هلال طلایی» که تحت رهبری سی آی ای در آغاز دهه ۸۰ پلان گردیده بود٬ تا کنون توسط سازمان های استخباراتی امریکا و انګلیس حمایت می گردد ٬ ببینید دوستان این نوشته خودوفسکی شاهد همان ګفته های من است که در شروع برنامه در مورد مداخلات امریکا و غرب بیان نمودم و حال واضع ګردید که این امریکا نه به خاطر آبادانی افغانستان درمقابله با شوروی قرار گرفت و با مشت ازوطن فروشان بی فرهنگ از ملت بیچاره ما به نام مجاهد و امثال آن استفاده ابزاری نمود ٬ بلکه مقاصد سیاه خود را توانست قدم به قدم و بسیار ظالمانه عملی نماید.
امروز که خوشبختانه روسیه٬ چین و سایر کشورهای منطقه مانند تمامی افغانها به سیاست امریکایی ها خوب بلد شده اند٬ در تلاش آن برآمده اند تا این کشور را از زیر قبضه سیاست غرب نجات دهند٬ و تدابیر لازم را جهت تقویه حاکمیت مرکزی روی دست ګرفته اند ٬ وعده ای ۷۰ ملیونی کمک های نظامی چین و همچنان ارسال ده هزار ماشیندارکلاشنیکوف روسیه به افغانستان در این هفته نمونه سمبولیک همکاری دو کشور با افغانستان است.
