هفته گذشته باز هم خونین بود و تعدادی از هموطنان ما جان خود را در کابل و نقاط مختلف کشور از دست دادند این ناارامی ها همراه با تلاش های دولت کابل, پاکستان٬ چین و امریکا در صدد کشاندن طالبان به میز مذاکره می باشد که در اسلام آباد از سر گرفته شد.
طالبان با حملات تروریستی خود در کابل و حملات گروه خود در دند غوری ولایت بغلان٬ به این تلاش های صلح جواب منفی ارائه می کنند و یک بار دیگر موقف آشتی نا پذیر خود را به نمایش می گذارند. ولسی جرگه کشور این هفته واکنش جدی خود را در رابطه به ابتکار وزیر اقوام و قبایل در مورد امضای تفاهم نامه بین نیرو های امنیتی کشور و بزرگان ولسوالی دند غوری نشان دادند و گلاب منگل را برای استیضاح به پارلمان کشور دعوت نمودند. در طول جنگ های خان مان سوز در این چهار دهه بار ها چنین موافقت نامه ها باعث تشدید عملات دشمن شده و هیچ نیست که از همچو معاملات درس عبرت گرفته شود. بسیاری از نمایندگان مجاهدین دیروز که در مقابله با حکومت قرار داشتند ٬ خود بار ها چنین موافقت نامه ها را با دولت های صابق مخصوصا در دوران داکتر نجیب الله به امضا رسانیده بودند و خود شان نقض نموده بودند٬ پس چگونه می توان از طالبان انتظار داشت.
همین بزرگان اقوام در آن زمان ها بار های بار به ارگ گرد هم می آمدند و مورد نوازش و مهمان نوازی قرار می گرفتند و وعده های از تامین امنیت را در مناطق خود به حاکمیت می دادند و نتایج اش همواره منفی بوده و این هم بار دیگر ثبوت می گردد که نمی توان جنگ را با سلاح صلح حل کرد.
اقای منگل که ادعا می کنید «ما به جای صدای تفنگ از صدای صلح استفاده می کنیم.»٬ مثال بدهد که کدام صدای موسفید و کدام صدای علما تا حال توانسته صدای تفنگ مجاهد را خاموش نمایید ٬ اگر کوتاه فکر استید یکبار به تاریخ معاصر تان مراجعه نمائید که خود در آن وقت منحیث افسر نظامی وظیفه اجراع می کردید و از ابتکارات نیک ٬اما ناکام نجیب الله پند بگیرید. از زمانیکه بسیاری ازنمایندگان قدرت امروز در انطرف خط جنگ قرار داشتند از انها بپرسید که کدام تان حاضر به ندای صلح نجیب شدید ؟ همین امروز که معامله دند غوری نتیجه نداد ٬ باید امضا کنندگان استعفا خود راپیش میکردند.
بگفته یکی از شهروندان ولایت بغلان در واقع با امضای این تفاهمنامه دند غوری بدست طالبا ن افتاد و این منطقه استراتیژیک دهلیز عبوری به ولایات شمال و شمال شرق کشور شد و در ضمن به محل پناگاه طالبان مبدل گردید و حتی بعد از عملیات کندز طالبان با غنایم جنگی خود به این محل پناهنده شدند وی می گوید که والیان و ولسوالهای نام نهاد طالبان به این محل گرد هم جمع شده و برنامه های تعرضی خود را سازمان می دهند.
