در ماه فبروری سال 2012 یک منبع نظامی به آژانس ینهاپ خبر داد که کوریای شمالی کار ساختن طیاره بی پیلوت دارای سرعت بلند ضربتی بر پایه طیاره بی پیلوت امریکایی MQM-107D "Streakers" پیش می برد که هنگام انجام ازمایشات راکت های هدایت شونده استفاده شده بود. طبق معلومات منبع، این طیاره بی پیلوت در یکی از کشورهای شرق نزدیک، به احتمال زیاد، در سوریه یا مصر خریداری شده بود. در ماه اپریل سال 2012، در جریان رسم گذشت در پیونگ یانگ برای اولین بار نمونه های انواع طیاره بی پیلوت دارای سرعت زیاد به نمایش گذاشته شد که شکل ظاهری آن تا اندازه به مودل طیاره بی پیلوت امریکایی شباهت دارد، ولی بصورت جدی تغییر داده شده است. در ماه مارچ سال 2013 برای اولین بار استعمال محاربوی آنها نشان داده شد:در تصاویر دیده میشود که چگونه سه طیاره بی پیلوت از دستگاه های پرواز میکنند که ظاهراً، بر پایه شاسی زیل — 130 ساخته شده اند و بعداً یکی از آنها را، هنگام انفجار اهداف شرطی در هوا از بین می برند و دیگران با هدف، واقع در کوه تصادم می کنند. در ماه جولای سال 2013 آنها یکبار دیگر در رسم گذشت در پیونگ یانگ ، ولی بدون تغییرات قابل ملاحظه محسوس، دیده شده بودند.
ولی در کوریای جنوبی به ارتباط طیارات بی پیلوت کوریای شمالی در ماه اپریل سال 2014 زمان زنگ خطر به صدا درآوردند، وقتیکه در خاک کوریای جنوبی سه طیاره بی پیلوت کوچک که قبل از سقوط توانسته بودند، بدون آنکه کشف شوند، صدها تصویر تاسیسات ستراتیژیک کوریای جنوبی، بشمول عمارت مقر اداری رئیس جمهور در سیول عکاسی نمایند، کشف شدند. آنها، طوریکه معلوم گردید، برای آن پلان شده بودند، تا در نقاط معین، تاسیسات را به کمک سیستم راهنمایی GPS عکاسی نمایند و بعداً باید به کوریای شمالی برمیگشتند، ولی هنگام بازگشت مواد سوخت آنها تمام شده بود. تحلیل بعدی نشان داد که آنها نوع تغییریافته طیارات بی پیلوت ملکی چینایی Sky-09 و UV10 بودند، ولی کوریای شمالی بر اساس آنها طیارات بی پیلوت اکتشافی طراحی میکند که قبلاً معلوم نبودند. برعلاوه این، معلوم گردید که پرزه جات این طیارات بی پیلوت کوچک را در تصاویر میتوان مشاهده کرد که هنگام بازدید کیم چین این در یکی از قطعات هوایی در مارچ سال 2013 عکاسی شده بودند که امکان این پیشبینی را فراهم می سازد که آنها از آن زمان چندین ماموریت اکتشافی را در خاک کوریای جنوبی انجام داده و در عین حال غیرمحسوس باقی مانده بودند.
بعد از این هراس بوجود آمد که طیارات بی پیلوت کوریای شمالی میتوانند عملاً بر هر هدف در جنوب جزیره نمای کوریای ضربه ناگهانی وارد آورند، ولی به عقیده نظامیان کوریای جنوبی، این مساله فقط به طیاره بی پیلوت ضربتی بر پایه MQM-107D مربوط میگردد و طیارات بی پیلوت کوچک شعاع فعالیت محدود دارند و توانایی حمل بمب بیشتر از 3- 4 کیلوگرام را ندارند که برای واردنمودن زیان جدی، خاصتاً به مقایسه تسلیحات معمولی، بسیار کم می باشد.
وزارت دفاع جمهوری کوریا آنگاه نیروی هوایی بی پیلوت کوریای شمالی را 300 طیاره بی پیلوت اکتشافی «پانخیون — 1» و «پانخیون — 2»، کمتر از ده دستگاه ضربتی MQM-107D و همچنان 10 طیاره بی پیلوت «شمیل» ساخت روسیه ارزیابی کرده بود. نظامیان کوریای جنوبی معلومات راجع به طیارات کوچک اکتشافی دریافت کرده نتوانسته بودند. همچنان اعلام گردیده بود که بر پایه مودل های موجود کوریای شمالی طیاره بی پیلوت همگانی «تورومی» («لگ لگ») طراحی میکند که هم وظایف کشف و هم وظایف ضربتی اجرا کرده میتواند.
کوریای جنوبی بعد از کشف طیارات بی پیلوت کوچک سیستم راداری برای کشف اهداف جابجا ساخت که در ارتفاعات کم پرواز میکنند و باید آن کشور را از نفوذ طیارات بی پیلوت بر پایه «ان — 2» مصوون سازد. ولی سال 2015 نشان داد که این سیستم کامل نیست: طیارات بی پیلوت کوریای شمالی (احتمالاً «پانخیون — 2»)، با وجود کشف قبلی، توانست چند صد متر بالای خاک کوریای جنوبی پرواز کند و محل موقعیت پوسته های نظارتی را عکاسی نماید. در عین حال، طیارت شکاری و هلیکوپترها که بصورت اوپراتیفی به هوا بلند شده بودند، آنها را کشف کرده نتوانستند و طیارات بی پیلوت به کوریای شمالی سالم برگشتند.
در تاریخ 13 جنوری سال روان نظامیان کوریای جنوبی بصورت هرچه بیشتر موثر فعالیت کردند و به طیاره بی پیلوت کوریای شمالی اجازه پیشروی به اندازه دو متر بیشتر ندادند. ولی این کار تضمین صد فیصد در این باره نمی دهد که آنها در آینده نیز با چنین موثریت فعالیت خواهند کرد. برعلاوه این، کاملاً ممکن است که ما تا به حال راجع به طیارات بی پیلوت کوریای شمالی معلومات کافی نداریم. کی میداند که کوریای شمالی چه وسایل دیگر در اختیار دارد؟
