جنگنده های بی پیلوت: تهدید کوریای شمالی. بخش 1

کوریای شمالی یک بار دیگر، با ارسال طیاره بی پیلوت خود به خاک کوریای جنوبی که باوجود تلاش های سرنگون ساختن آن، با عافیت به خانه برگشت، جار و جنجال زیاد برپا کرده است. این بار نظامیان کوریای جنوبی توانستند آن را از قبل در رادار کشف کنند و آنها به طیاره مجال اجرای ماموریت اکتشافی را ندادند. ولی موارد روزافزون نفوذ طیارات بی پیلوت کوریای شمالی، کوریای جنوبی را به تفکر در باره خدشه ناپذیری سرحدات خود مجبور ساخته است. آن هم در صورت که تجارب قبلی نشان میدهند که دلیل برای نگرانی وجود دارد.
با وجود اینکه طیارات بی پیلوت کوریای شمالی چندی قبل مورد توجه رسانه قرار گرفته، آنها تقریباً طی یک ربع قرن در جمله تسلیحات اردوی مردمی کوریای قرار دارند. طبق تحقیقات جوزیف بیرموندیزا تحلیلگر نظامی امریکایی، اولین طیارات بی پیلوت را کوریای شمالی در سال های 80 قرن گذشته در چین خریداری کرده بود. این طیارات بی پیلوت اکتشافی هدایت شونده از فاصله دور نوع D-4 (D-4RD/SIAN ASN-104) با انجن پیستونی می باشند. تا اواخر سال 1993، طبق اطلاعات ادارات استخباراتی کوریای جنوبی، کوریای شمالی توانسته تولید طیارات بی پیلوت مشابه D-4 موسوم به «پانخیون» و در نتیجه «پانخیون — 2» بر اساس نوع کامل تر چینایی D-5(ASN-105) راه اندازی سازد. این دستگاه ها تا به حال اساس نیروی هوایی بی پیلوت کوریای شمالی را تشکیل میدهند. برعلاوه این، بر بنیاد آنها تجارب ساختن طیارات بی پیلوت ضربتی که توانایی حمل سلاح ها با سرگلوله های هستوی یا بیولوژیکی دارا می باشند، پیشبرده میشدند.
به عقیده بیرموندیزا، کوریای شمالی قبلاً در سال 1994 بر اطلاعات راجع به طیارات بی پیلوت که در تسلیحات اردوی امریکا قرار دارند، بشمول طیارات بی پیلوت سریع السیر شوروی تو — 143 «ریس» طبق تصنیف غربی (DR-3/VR-3) با انجن جت ریاکتیوی دسترسی پیدا کرده بود. طوریکه پیشبینی میشود، چند طیاره در نتیجه از سوریه خریداری شده بودند. معلوم نیست که آیا کوریای شمالی جهت تولید کاپی آنها تلاش نموده یا خیر، ولی گفته میشود که آنها تا به حال در تسلیحات اردوی کوریای شمالی شامل می باشند.
برعلاوه این، در سال 1994 در روسیه 10 طیاره بی پیلوت اکتشافی «Pchela — 1T»، احتمالاً، نوع اساسی صادراتی «شمیل —1» خریداری نموده بود. همچنان معلوم است که محموله اضافی «Pchela» را هنگام بازدید کیم چین ایر از مسکو در سال 2001 درخواست نموده بود.
در سال 2005 در اختیار استخبارات کوریای جنوبی پلان مفصل فعالیت کوریای شمالی در صورت جنگ قرار گرفته که مطابق آن رهبری فعالیت های جنگی از مخفی گاه های زیر زمینی به اساس معلومات کشف حاصله توسط طیارات بی پیلوت جاسوسی و همچنان طیارات بی پیلوت تحقق خواهد یافت. در آن وقت کوریای جنوبی نسبت به مفکوره راجع به اینکه کوریای شمالی میتواند تعداد کافی طیارت بی پیلوت داشته باشد، به دیده شک و تردید نگریستند، ولی اعتراف کردند که کار معین در این جهت پیشبرده میشود.
در سال 2010 وزارت دفاع جمهوری کوریا خبر داد که در منطقه سرحدی بالای بحیره زرد دستگاه ناشناخته شده پروازی را تثبیت کرده که، ظاهراً، نتائیج اتشباری توپخانه کوریای شمالی و عکس العمل قطعات کوریای جنوبی مستقر در جزایر نزدیک را نسبت به آنها کنترول میکرد. نظامیان کوریای جنوبی پیشبینی کردند که این طیاره بی پیلوت «تو — 143» بود، ولی هیچگونه جزئیات را ارایه کرده نتوانستند.
مطلب ادامه دارد…