ما مانند همیشه دیدگاه از مسکو را بررسی میکنیم. به تبصره پیوتر گنچاروف در زمینه توجه فرمائید.
سال روبه اختتام 2015 را باوجود تمام ارزومندی ها نمی توان برای افغانستان سال پیشرفت خواند. مساله عمده برای کشور که مساله صلح می باشد، مانند گذشته بصورت حاد مطرح بحث می باشد.
مذاکرات با طالبان اشکارا صورت گرفته نمی تواند و علت ان معلوم است. پاکستان مانند گذشته بازی خود را ادامه میدهد، مردم شمال افغانستان در باره اشتی با طالبان دیدگاه خود دارند و مردم جنوب دارای تصورات خود اند، اپوزیسیون مسلح، از قرار معلوم، خود نمی داند که انها کی اند و اهداف انها چیشت و در چنین وضع ارگ راجع به طالبان و همچنان اپوزیسیون نظریه مشخص خود ندارد که باعث خوشبینی در باره اینده نمی گردد. و این همه را سال 2016 به ارث خواهد برد.
شاید، به کسی این منظره نهایت تیره و تار معلوم گردد. ولی این دیدگاه از بیرون بود. حال به نظر سید اسحق گیلانی سیاست دان افغان، رهبر «جنبش به خاطر همبستگی ملی» در زمینه جلب میداریم:
منظره را که اسحق گیلانی ترسیم نمود، مستلزم تبصره اضافی نمی باشد. دیدگاه از داخل نسبت به مسایل — همیشه دقیق ترین تشخیص هر مرض محسوب میشود. این امر جدا است که همسایگان افغانستان در منطقه کجا اند؟ چرا کابل انها را به حل مشکل جلب نمی کند؟ این سوال را ما از گیلانی پرسیدیم:
ملاقات چندی قبل در اسلام اباد و «پروسه استانبول — قلب اسیا»، باعث ارزیابی های مسرت بخش از طرف سیاست دانان افغان نگردید. این ششمین ملاقات بود و از قرار معلوم، مانند پنج ملاقات قبلی گذشته کدام نتیجه در قبال نداشت. ثبوت ان — سخنرانی رئیس جمهور اشرف غنی در مراسم افتتاح عمارت جدید وزارت دفاع افغانستان می باشد.
رهبر افغانستان به نام همه کشورهای را نام برد که به نظر او، سهم قابل ملاحظه در تشکل اردو، پولیس و بصورت کل در نیروهای امنیتی افغانستان ایفا نموده اند. اینها — امریکا، کانادا، اروپا، جاپان، استرالیا و دیگران می باشند. ولی همسایگان افغانستان کجا اند؟ فقط این امیدواری وجود دارد که کشورهای همسایه افغانستان در جمله «دیگران» شامل گردند.
اگر راست گفته شود، مثال های مثبت نیز وجود دارند. بطور مثال، هند برخلاف تمام هشدارهای اسلام اباد به نیروهای مسلح افغانستان چهار هلیکوپتر نو عصری می — 35 ارسال داشته است.
دیپلومات عالیرتبه روسیه در وقت خود اعلام داشته بود: " وقتیکه نفس امریکا و ناتو در افغانستان براید، به کار ما — روسیه،هند و چین، کمر خواهیم بست». آیا نفس انها واقعاً برامده است؟
