این خبر موجب ترس و وحشت در میان محافل اجتماعی جهان نشد. «واسیلی کاشین» کارشناس نظامی روسی بر این عقیده است که این اعلامیه رهبر کوریای شمالی بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد، ولی می‌تواند غیر مستقیم تائید کند که در کوریا شمالی فعالیت ها جهت پیشبرد برنامه هسته ای در این کشور جریان دارد.
کاشین میگوید:
«از قرار اعلامیه های سرویس های آمریکایی و کوریا جنوبی که دقیق بر پوتانسیل نظامی — صنعتی کوریای شمالی نظارت میکنند، واقعاً در آنجا هم روی تولید سلاح هایدروژجنی کار می کنند. این همان راهی است که همه کشور های تولید کننده سلاح هسته ای آن را طی می کنند، که ابتدا چاشنی های معمولی هسته ای و سپس سرگلوله های هایدروجنی را می سازند. و نمی توانیم حدس بزنیم که کوریا شمالی راه دیگری را انتخاب کرده باشد. ولی فقط در صورتی که این کشور آزمایش مربوطه را انجام دهد، آنوقت ما متوانیم موجودیت آن را یقیناً بدانیباور کنیم».
جمهوری دمکرانیک خلق کوریا در 2005 با انجام چند آزمایش زیرزمینی هسته ای خود را قدرت هسته ای اعلام کرد و در دسامبر 2012 راکت «اونها- 3» را حامل ماهواره نوع دوم «کوانگ میونگ سونگ- 3» پرتاب کرد. بسیاری کشور ها و در سطر اول جاپان هراس دارند که در حقیقت کوریای شمالی راکت بالیستیک قاره پیما را آزمایش قرار داده است. واسیلی کاشین بر این نظر است که این ترس‌ها بی‌اساس نیست. او گفت:
«کوریای شمالی با وجود انزوای خود که اقدام کامل نبود در پیشرفت تسلیحات استراتژیک به موفقیت‌های قابل ملاحظه ای دست یافت. کشورهایی مانند ایران و پاکستان شریک کوریای شمالی هستند و تحقیقات و کارهای کره شمالی را از نظر پولی تأمین کرده و تولید سریال محصولات را راه اندازی کردند. پیونگ یانگ دارای چنان نیرو علمی- تخنیکی می‌باشد که به تدریج به قدرت هسته ای شوروی سال‌های 1970 نزدیک می شود. کوریای شمالی هم اینک انواع نسبتاً مدرن راکت های بالیستیک ساخته و با موفقیت راکت های ویژه تحت البحری ها را مورد آزمایش قرار می دهد. یعنی اینکه انکار پتانسیال کوریای شمالی در این بخش درست نبود».
