مهمترین توافق که در این سفر اشرف غنی بدست آورد٬ همکاری های چهار جانبه بین کشور های امریکا ٬چین ٬ پاکستان و افغانستان بود. و همچنان یکی از موارد عمده ایکه جانبین به آمادګی نشان دادند٬ پیګیری طالبان افغانی در خاک پاکستان از طرف این کشور و همچنان پیگیری طالبان پاکستانی در خاک افغانستان به رهبری ملا فضل الله از طرف کابل می باشد.
پاکستان مانند گذشته روی مذاکرات کابل با طالبان تاکید می کند٬ اما تا به حال٬ اینکه کدام گروه طالبان و به رهبری کدام شخص حاضر به مذاکره با حاکمیت کابل خواهد شد٬ مشخص نگردیده. در واقع طالبان حملات دهشت افگنانه خود را به جواب با چنین موفقتنامه شدید تر ساخته ٬ چنانچه دو روز قبل ولسوالی خانشین هلمند تحت کنترول این گروه در آمد و همچنان طالبان حمله بر میدان بین المللی قندهار را سازمان دهی نمودند و در مدت٬ ۲۰ ساعت جنگ شدید بین نیرو های نظامی افغانستان و شورشیان طالبانی ادامه یافت که باعث از بین بردن ۱۴طالب و پنجا فرد نظامی و غیر نظامی گردید. این بود پیام و واکنش طالبان به کنفرانس قلب آسیا.
حرف های رییس جمهور غنی در این نشست قابل توجه تمویل کنند ګان این ګروه است.واقعا استفاده ابزاری از طالبان که باعث عدم ثبات منطقوی ګردیده ٬ سیاست بسا از مود رفته است که عواقب وخیم اش برای تمویل کننده ګانش هویداست.
اشرف غنی در رابطه به تفکیک ماهیت دهشت افگنان صحبت نمود٬ فکر می کنم که اگر منابع تمویل مالی طالبان قطع گردد ٬ضروت به آن نیست که ماهیت های ایشان تشخیص گردد و بین آشتی پذیران و آشتی ناپذیران آنها تفکیک ایجاد گردد.
از صحبت های نواز شریف و رئیس جمهور غنی دریافت میگردد که ایشان دیدگاه متفاوت در رابطه به طالبان دارند٬ اگر نوازشریف از مصالحه و مذاکره صحبت می کند ٬ اشرف غنی از مبارزه با دهشت افگنی و قطع تمویل مادی این گروه حرف می زند. با چنین دو دید متفاوت چطور میتوان یک مخرج مشترک یافت؟
در قدم اول ضرور است به خواسته های رئیس جمهور غنی پاسخ مثبت دریافت نمود ٬ اگر این را سه جنانب دیگر تشکل چهار گانه منحیث اصل پیشنهادات رئیس جمهور غنی را بپزیرند و تلاش را در ریشه کن ساختن تمویل مادی طالبان به خرج دهند٬ آنوقت خود طالبان به زانو خواهند نشست. مثل که روسیه در مبارزه با داعش در سوریه عمل میکند ٬ یعنی منابع تمویلی شان راکه از درک قاچاق نفت است ٬ مورد حمله قرار میدهد.
واقعآ با اشرف غنی باید موافق بود که در مبارزه با دهشت افگنان که مانع تامین مناسبات منطقوی می گردند ٬ افغانستان در صف اول قرار دارد و عادلانه نیست که این کشور را در امر مبارزه با این پدیده شوم تنها گذاشت و بالا تر از این٬ در مقابل کشور هاوحلقات که طالبان و امثال شانرا حمایه می نمایند ٬ خاموشی اختیار نمود. بناً بدون شک تا وقتی که یک همگرایی منطقوی برای مبارزه مشترک با دهشت افگنان ایجاد نگردد و این گروه٬ همانند گروه داعش ٬از طرف جهانیان بحیث گروه تروریستی شناخته نشود ٬ نه نیرو مطرح اپوزسیون دولت کابل٬ و هر کشوری که به ایشان لانه سازی می نماید ٬ به مثابه حامیان تروریزم شناخته نشوند٬ نمیتوان به نتایج مثبت در عرصه دست یافت.
گویا٬اگراشرف غنی ایشان را منحیث نیرو مطرح مخالف سیاسی حاکمیت اش می داند آیا از ملت خود نظر خواهی نموده که طالبان را به حیث یک گروه قابل مذاکره قبول نماید ٬ گروه که بیشتر از دو دهه مردم و کشور شان را به خاک و خون کشیده و تا به امروز با منطق جنگ در مقابل ملت خود استاده اند. و آیا از خود طالبان در عرصه سوال صورت گرفته ٬ تا جایکه معلوم است مرغ طالبان یک پای دارد٬ یعنی بیرون شدن کامل نیرو های خارجی از کشور و تشکیل امارات اسلامی٬ و تا به حال چیزی دیگری در مورد از ایشان نشنیده ایم و ممکن هم نشنویم.
با وجود چالش های موجود امنیت در افغانستان و منطقه٬ اشتراک کننده گان روی مناسبات اقتصادی و ترانزیتی از جمله تبادل کالا ها و انرژی بحث نمودند ٬ که بدون شک همه کشور های منطقه و فرا منطقه در نقش و موقعیت جغرافیایی افغانستان در تامین این مناسبات در عرصه ها اهمیت بسزای قایل هستند. و سخنان رییس جمهور غنی در مورد قابل توجه است. به گفته موصوف، افغانستان مى¬تواند که آسياى ميانه را با آسياى جنوبى وصل کند و زمينۀ سرمايه گذارى ها را براى متشبثين مساعد سازد.
به گفته ای رئيس جمهور ٩ ميدان هوايى افغانستان ٬ هرکدام مى¬تواند به يک زون اقتصادى مبدل گردد و چنین میدانها را میتوان چند بار گسترش داد و ٣٢ ميليارد دالر عوايد تخمین شده را که وی از این درک نام برد میتوان چندین برابر گسترش داد.
اگر نتیجه گیری ابتدایی از این نشست نماییم٬ این نشست به هر تر تیب از اهمیت بسزای برخورد دار بود. یکی اینکه ٬ تماس زعمای دو کشور٬ که بعد از حمله تروریستی در کابل قطع گردیده بود٬ دو باره احیا شد و از طرف هم بعد از سه سال بازهم وزیر خارجه هندوستان به پاکستان سفر نمود و در مورد تامین مناسبات دو کشور با رهبران پاکستان صحبت نمودند ٬ یقینآ با وجود همه تیرگی ها که بین کشور ها است ٬ دید و وادید ها باید بین زعمای کشور ها وجود داشته باشد ٬ حد اقل وزرای خارجه کشور ها باید ماهانه چند بار باهم ملاقات نمایند ٬ این امریست ضروری در تامین مناسبات بین کشور ها.
