افگینی غنی یف اولین رضاکار و متشبث از شهر ایکاتیرینبورگ روسیه عازم سوریه جنگ زده شده است. تا به حال هیچکس از روسیه جهت کمک به سوریایان گرسنه به سوریه نه رفته بود. او این کار را فقط به حساب صرف نمودن پول شخصی خود انجام میدهد. چه چیز متشبث از اورال را به این اقدام وادار ساخته است؟ ایا در دمشق امنیت وجود دارد؟ اوارگان چه گونه زندگی میکنند؟
افگینی غنی یف اولین رضاکار روسیه است که به سوریه از ایکاتیرینبورگ امده است. او تجربه کار در عرصه حالات فوق العاده در نقاط مختلف جهان، از اورال تا فلیپین دارا می باشد. او همچنان تجربه کار در نواحی جنگ زده دارد — در سال های 2014 — 2015 غنی یف از شهرهای تحت اتشباری دنبس بیش از 400 اواره تخلیه کرده بود. حالا او به داغ ترین نقطه جهان — سوریه رفته است. رفتن به سوریه را افگینی در خزان، زمان پلان نموده بود، وقتیکه طیارات روسیه در لاذقیه فرود امدند و روسیه به کمک مردم سوریه در مبارزه علیه تروریستان شتافت. ولی بعداً در باره کسب ویزا رضاکار با مشکلات مواجه شد.
افگینی معلومات داد: " من همه کارمندان سفارت را به خاطر دارم. انها به من ویزا نمی دادند: سوریایان نمی فهمیدند که من چرا به کشور انها میروم. اینکه رضاکار از روسیه میخواهد به سوریایان کمک نماید، انها درک کرده نمی توانستند. اگر من زن می بودم که با سوریایی عروسی می کردم، این برای انها قابل فهم بود، ولی به صفت رضاکار مرا درک کرده نمی توانستند".
ولی پافشاری و نامه از کمیته صلیب سرخ کار خود را کردند و به او ویزا دادند. افگینی به سوریه از طریق کشور همجوار لبنان وارد شد. رضاکار در لبنان یک روز سپری نمود. ما به دره بقاع منطقه شهر زاحل رفتیم و در انجا تعداد بسیار زیاد پناهندگان حقیقی بسیار فقیر سوریایی وجود داشتند. نمی توان درک کرد که مردم چگونه زندگی میکنند. تعداد بسیار زیاد مریض هستند و هرقدر غذا را که به اینجا بیاورند، به سرعت تمام میشود. همه نان می طلبند. ما دو بار غذا اوردیم و دیدن انهایی که غذا به انها نه رسید، بسیار سخت بود.
افگینی میگوید که غذا را در سوپرمارکیت ها می خرد. انهایی را پیدا میکنم که به زبان روسی یا انگریزی صحبت میکنند. در بیروت دختر روسی زبان را پیدا کردم او باشنده اودیسه بود، چند سال قبل به سوریه امده بود و در 40 کیلومتری بیروت زندگی میکند و ما با او به کمپ پناهندگان رفتیم. حالا در سوریه من مترجم انگلیسی زبان دارم. اگر راست بگویم، او دستیار من نیست، زیرا من به او پول می پردازم.
افگینی به چند ولایت سوریه، منجمله ال کوویر در اطراف حمص سفر کرده است. به تفاوت از دمشق، در مناطق دور دست کشور ویرانی کامل به چشم می خورد. در انجا تعداد زیادی اوارگان و اطفال وجود دارند. به انها کالا، غذا میدهیم و از یکجا به جای دیگر میرویم. کمپ ها در انجا وجود ندارند و مردم در عمارت متروک زندگی میکنند. میخواهم به انها ماشین مخلوط کانکریت و دستگاه جوش کاری بیاورم.
به گفته غنی یف، حالا در دمشق نسبت به پاریس امن تر است. در پایتخت کشور اوضاع بسیار ارام است. مردم، به اساس قضاوت در باره تحرک در خیابان ها و روحیه مردم که شام در کافی ها نشسته و حتی می رقصند، زندگی خوب و حتی خوش دارند.
افگینی می گوید که برخورد با روسان بسیار مثبت است. روسیه را در اینجا بسیار دوست دارند. در اینجا پاسپورت روسیه در همه جا چراغ سبز است. بطور مثال، در تاکسی میروم و دریور وقتیکه در اخر سفر میداند که من از روسیه هستم، بصورت قطع از گرفتن پول ابا می ورزد. او میگوید: من در اینجا انتظار شما می مانم و شما را هرجای که خواسته باشید می برم، به خاطریکه ولادیمیر پوتین دوست بشار اسد است و مردم سوریه دوستان مردم روسیه می باشند. به این ترتیب، پرداخت پول در تاکسی مشکل واقعی است.
رضاکار روسی قصد باقی ماندن در دمشق ندارد. او می گوید: در اینجا رضاکاران کار خاص ندارند و هیچکس به کمک انها نیاز احساس نمی کند. باید به جای رفت که مردم از جنگ صدمه دیده اند. به 2 — 3 منطقه که وضع بشری در انجا بسیار سنگین است و مردم به کمک های عاجل بشری نیاز دارند، باید رفت و به جای که رضاکاران روسیه امده میتوانند.
