ایالات متحده امریکا از لحظه حصول استقلال از انگلستان در سال 1776 در یک سلسله جنگ ها و منازعات شرکت ورزیده که اکثریت کامل انها در خارج از این کشور پیشبرده میشدند. کارمندان مدیریت مسوول مجله The National Interest در این باره ابراز تردید نموده که در برخی از انها واشنگتن اصولاً نباید درگیر میشد و فهرست ضد اعتباری چنین منازعات را ترتیب نموده است.
مجله می نویسد: « مانند هر کشور دیگر، امریکا همه جنگها را معقولانه پیش نبرده و شمول امریکا در همه جنگها معقول نبود».
جنگ سال 1812 انگلستان — امریکا
با دیدن سنه «1812»، میتوان حدس زد که صحبت بر سر جنگ میهنی علیه نیروهای ناپیلیون مطرح بحث می باشد، ولی چنین نیست. در سال های 1812 — 1815 جنگ انگلستان — امریکا نیز صورت گرفت که در امریکا بنام «جنگ دوم به خاطر استقلال» شهرت دارد. در ان در برابر نیروهای دولت جوان امریکا انگریزان قرار داشتند که قبایل ایندیان نیز به طرفداری از انها می جنگیدند. رهبری امریکا در جریان عملیات جنگی پلان های اشغال کانادا را نیز در سر داشتند.
مجله The National Interest می نویسد: «معلوم شده که امریکا برای این جنگ امادگی خوب نداشت. مداخله در کانادا با شکست روبرو شد. کشتی های بحریه امریکا بر نتائیج معین دست یافتند، ولی بصورت کل نیروهای بحری انگلستان هرچه که در هرجا دل شان میخواست، انجام میدادند. انگریزان پایتخت امریکا را به اتش کشیدند و فقط مقاومت قهرمانانه از اتش سوزی در بالتیمور جلوگیری کرد. نزدیک بود جمهوری در نتیجه اختلافات داخلی قبل از عقد پیمان صلح بین واشنگتن و لندن از هم فروپاشد.
جنگ به خاطر تپه های سیاه
بعد از ختم جنگ داخلی در امریکا مقامات کشور بهره برداری از اراضی غربی را اغاز کردند که با برخوردها با ایندیان — قبایل بومی — در سال های 1876 — 1877 منجر شد. منجمله قبایل سی او و شاین ها که در منطقه دشت های کبیر زندگی میکردند، ظهور برادران سفید پوست را نقض توافقات حاصله قبلی تلقی کردند.
در نتیجه عملیات جنگی واشنگتن، به عقیده The National Interest، یکی از « جدی ترین شکست ها» متحمل شد. منجمله غند هفتم سوارکاران کاملاً از بین رفت.
جنگ اول جهانی
مجله می نویسد، زمانیکه در اروپا جنگ اغاز گردید که بعداً بنام جنگ جهانی اول مسمی شد، مقامات امریکایی لازم دیدند که انها نباید در ان مداخله کنند: « در واشنگتن هنوز به این مفکوره نه رسیده بودند که امریکا مسوولیت ثبات جهانی و حل منازعات بر دوش دارد». ولی در نتیجه، بعد از چند حادثه با المان، مقامات امریکا در مورد مداخله در جنگ فیصله نمودند. یک ونیم سال جنگ برای امریکا به بهای قتل 116 هزار تبعه کشور تمام شد.
جنگ در ویتنام
طوریکه معلوم است، شرکت امریکا در عملیات جنگی به طرفداری از ویتنام جنوبی در سال های 1956 — 1973 هم از جانب جامعه جهانی و هم در داخل کشور مورد انتقادات شدید قرار گرفته بود. بالاخره نظامیان امریکایی به ترک کردن ویتنام مجبور شدند و حکومت مورد حمایت امریکا به زودی سقوط نمود و کشور توسط نیروهای طرفدار هوشی مین متحد گردید.
مجله The National Interest در اخیر می نویسد: « امروز جمهوری سویسالیستی ویتنام با ایالات متحده امریکا روابط نزدیک دیپلوماتیک، نظامی و اقتصادی دارد که پیوسته تحکیم میگردند».
جنگ در عراق
در سال 2003 ایتلاف بین المللی تحت رهبری امریکا بدون مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد در عراق مداخله نمود. هدف این مداخله سرنگونی رژیم صدام حسین بود که او را به ساختن سلاح کشتار جمعی متهم می ساختند. صدام حسیون اعدام شد، ولی سلاح ممنوعه کشتار جمعی پیدا کرده نتوانستند. در نتیجه مداخله واشنگتن اوضاع در عراق تا به حال بی ثبات باقی مانده و در خاک ان کشور تروریستان گروه «دولت اسلامی» فعالیت میکنند.
مجله در اخیر مینویسد: « در سال 2003 ایالات متحده امریکا د عراق مداخله کردند، تا صدام حسین را سرنگون سازد و بجای او حکومت دموکراتیک و دوست به قدرت رساند و از گسترش سلاح کشتار جمعی در بین گروه های تروریستی جلوگیری نماید. با نظراندازی از وضع امروزی، هر کلمه در عبارت قبل الذکر مبتذل معلوم میشود».
