فرانسه مبتکر پیشنهاد محدودیت داوطلبانه حق وتو اعضای دائمی شورای امنیت سازمان شد. در فرانسه معتقدند که از این محدودیت می توان در موردی استفاده کرد که موضوع با منافع مهم حیاتی اعضای دائمی شورای امنیت ارتباط نداشته باشد.
اعضای دائمی شورای امنیت — روسیه، آمریکا، فرانسه، بریتانیا و چین — در زمانی که باید مانع از جنایات جمعی شوند، می توانند در باره عدم استفاده از حق ویتوی خود به توافق برسند. چنین گامی باید وظیفه جمعی و داوطلبانه اعضای دائمی باشد. اما به گفته ویتالی چورکین نماینده دائمی روسیه در سازمان ملل ، این یک ایده پوپولیستی است و روسیه از اینگونه اسناد حمایت نخواهد کرد. برعلاوه وی معتقد است که ابتکار فرانسوی ها هیچگونه چانسی برای موفقیت ندارد. بهرحال چنین تصامیم باید پس از تغییر اساسنامه سازمان ملل بررسی شوند.
دمیتری ژوراولیوف رئیس انستیتوت مسائل منطقه ای در این خصوص گفت:
"در اساسنامه سازمان چنین تغییراتی در نظر گرفته نشده است. اساسنامه حق ویتو را به عنوان یک حق لاینفک در نظر می گیرد. از فرمولبندی « محدودیت داوطلبانه» استفاده شده است که اساسنامه نقض نشود اما در عدم استفاده از حقوق آن به توافق خواهیم رسید. این موضع عاقلانه نیست، زیرا باعث بی ثباتی سازمان ملل خواهد شد. همانا حق ویتو امکاناتی را برای حل و فصل مسائل و جلوگیری از اینکه موضوع بحث به مسأله مبدل نشود فراهم کرده است. به همین دلیل هنگام تأسیس سازمان ملل این حق مطرح شد. این حق نه به خاطر عشق به اتحاد شوروی، بلکه برای آن بود تا این سازمان بتواند فعالیت کند . زیرا این سیستم بدون توافق مطلق 5 عضو دائمی کار نخواهد کرد. ویتو مکانیزم تأمین کننده این توافق است.
آمریکایی ها مدتهاست که از این مکانیزم استفاده می کنند و توجهی به سازمان ملل نمی کند. آنها با کاربرد این مکانیزم حتی ترسی از آن ندارند که ممکن یکی از اعضای دائمی از حق ویتو استفاده کند. نهایتا ما شاهد عملیات نظامی بیشمار هستیم."
الکساندر تودوی — بورمولی پوهندوی انستیتوت روابط بین الملل در این خصوص گفت:
"ما شاهد آنیم که طی دهه 1990 و 2000 موارد استفاده از نیروهای مسلح بدون حکم سازمان ملل بیشتر شده است. سیستم حقوق بین المللی نادیده گرفته شده و سازمان ملل متحد به دلیل عدم توافق عمومی بین اعضای دائمی شورای امنیت که می توانستند از حق ویتو استفاده کنند، نتوانست مانع از این کار شود.
آنچه هم اکنون در رابطه با حق وتو رخ می دهد گواه دو واقعیت ساده است. اولاً آمریکایی ها دلشان نمی خواهد کاری را به دست خود انجام بدهند ، از اینرو فرانسه، لتونی و یا اوکراین اینگونه ابتکارات را مطرح می کنند. واشنگتن خواهان دریافت حکم قانونی حق انجام هر کاری به دلخواه خود است.
دمیتری کولیکوف کارشناس سیاسی در این خصوص گفت:
"حق ویتو یگانه وسلیه قانونی حقوقی است که در مقابل هژمونی جهانی آمریکا قرار دارد. تا زمانی که یکی از اعضای شورای امنیت می تواند تصامیم آمریکا را ویتو کند، آمریکایی ها فاقد حق کامل قانونی برای انجام کارهای دلخواه خود خواهند بود. آمریکا می خواهد این آخرین مانع در راه ثبت حقوقی سلطه جهانی خود را برطرف سازد. به این دلیل خواهان لغو حق ویتو است. به نظر من اکثر کشورها در سقوط جهان چند قطبی و انحصار یک کشور ذینفع نیستند.
آینده سازمان ملل به آمادگی واکنش سازمان به واقعیات جهان معاصر و نه سعی برای راضی کردن یک کشور به ضرر کشورهای دیگر وابسته خواهد بود. بعلاوه وظیفه مهم دیگر سازمان ملل آن است که تجارب تاریخ 70 ساله فراموش نشوند. هر چند این سیستم با حق ویتو بتواند برای بعضی از کشورها ایجاد ناراحتی کند، دور انداختن آن گامی خطرناک و کوتاه بینانه خواهد بود.
