در این اواخر متخصصان بشقاب پرنده ها توجه زیادی به مریخ می کنند. اوایل ماه سپتامبر در عکس های ارسال شده از مریخنورد « کوریوسیتی» چیزی شبیه یک قاشق بزرگ کشف شد. بشقاب پرنده شناسان گفتند که این شیء نمی تواند هیچگونه منشأ طبیعی داشته باشد و به احتمال قرین به یقین ساخته دست موجودات غیر زمینی است. قبلا آنها این نکته را مورد تأیید قرار دادند که در سیاره مریخ، تکه های سفینه فضایی ناآشنایی پیدا شده است.
آنها روی زمین هم مشغولیات زیادی دارند. یک جسم کلوله آتشین در آسمان بانکوک پرواز کرد و خط دودی از خود باقی گذاشت. آنها گفتند که برای مطالعه این جسم آماده هستند اما هشدار دادند که: احتمالا این جسم آسمانی در اقیانوس سقوط کرده است و به این دلیل نمی توان سر و راز منشأ آن را کشف کرد. ساکنان مکسیکو چانس بیشتری آوردند. آنها توانستند فیلم ویدئویی غیر عادی از یک جسم عجیب در حال پرواز بگیرند که مکسیکوی ها آن را « بشقاب پرنده» نامیدند. بسیاری از بشقاب پرنده شناسان با این نظر مکسیکوی ها موافقت کردند و آن را در ردیف اجسام غیر زمینی جا دادند. به عقیده آنها، سفینه می خواست پس از یک مأموریت جاسوسی دیگر از چشم باشندگان زمین مخفی بماند. البته نباید این مهم را از نظر دور داشت که تمدن های غیر زمینی وجود دارند و توجه زیادی به زمینیان مبذول می دارند. آنها می توانند از تکنالوژی برخوردار باشند که طراحی و ساخت آن هنوز به فکر کسی روی زمین نرسیده است.
وادیم چرنوبروف کارشناس در موضوع بشقاب پرنده در این مورد گفت: اگر موجودی می تواند کاری را انجام بدهد که انسان نمی تواند: پرواز با سرعت نزدیک به سرعت نور، سفر از یک سیاره به سیاره دیگر و بسیاری کارهای دیگر که برای انسان غیر قابل درک است، اگر موجودی از عهده این کارها برآید ما حق داریم فرض کنیم که این موجودات پیشرفته و یا صاحبان تکنالوژی پیشرفته 100 و یا 1000 سال از ما جلوتر هستند و آنها نمایندگان تمدن غیر زمینی می باشند.
علم بشقاب پرنده شناسی همانا به این جنبه قضیه می پردازد. کارشناسان این رشته سعی می کنند تمام اطلاعات در این باره را از اقصی نقاط جهان جمع آوری کنند و هر نوع خبری در باره بشقاب پرنده را بررسی کنند و توضیح علمی برای آن ارائه بدهند. زیرا فکر اینکه در کل گیتی هیچ چیزی که بتواند با بشریت ارتباط برقرار کند وجود ندارد، عجیب به نظر خواهد رسید.
ایگور چیریکوف کارشناس بشقاب پرنده ها در این خصوص گفت: در یک میلیارد کهکشان فقط تمدن بشری نمی تواند وجود داشته باشد. چنین چیزی غیر ممکن است. این مثل آن می ماند که یک اتم بخود بقبولاند که اتم های دیگر وجود ندارند. همه این چیزها وجود دارند و واقعی هستند.
مهمترین هدف — درک ارتباط بین انسان، زمین و فضا و درک تأثیر گذاری اشکال ناآشنای موجودات فضایی بر بیوتکنولوژی زمین است، البته اگر این اتفاق زمانی رخ بدهد.
وادیم چرنوبروف در این خصوص گفت: هدفی که در مقابل بشریت قرار دارد این است که معلوم کند آیا ما تنها موجودات گیتی هستیم و اینکه برادران، والدین و خویشاوندان فضایی ما در کجا هستند. این هدفی فوق العاده مهم است. در واقع این هدف تمام اهداف است ، معمای تمام معماها ، این مهمترین چیزی است که بشریت قبل از اینکه از حق نامیدن خود به عنوان تمدن هوشمند برخوردار شود باید آن را حل کند. زیرا جستجوی جواب به این سوال که آیا ما در گیتی تنها هستیم، عملا به معنای جستجوی جواب این سوال است که بشریت در گیتی چه جایی دارد و در فضا چه نوع موجودی فرض می شود. نکته مهم دیگر دریافت پاسخ به این سوال است که مأموریت ما چیست، هدف موجودیت ما چیست. همه چیز به سوال قدیمی جاویدان « معنای زندگی» ختم می شود.
اما انسان در تلاش جهت برقراری نوعی ارتباط با تمدن های غیر زمینی باید احتیاط زیادی بخرج بدهد: حدس مقاصد واقعی موجودات غیر زمینی فوق العاده دشوار خواهد بود. به ویژه که ما به این امر تقریبا قانع شده ایم: مهمانان فضایی از نظر علمی — تکنالوژی بمراتب پیشرفته تر از انسانها هستند. با وجود این کنجکاوی دست بالا را می گیرد و همیشه افرادی هستند که آرزو می کنند بتوانند با موجودات فضایی ارتباط برقرار کنند.
