سازمان قرارداد امنیت دسته جمعی نمی خواهد به رقیب ناتو مبدل گردد

سازمان قرار داد امنیت دسته جمعی در ۱۵ می سال ۱۹۹۲ اولین نشست خود را در تاشکند پایتخت ازبکستان با اشتراک شش کشور منطقه تاجکستان ٬ ازبکستان٬ قرغستان٬ قزاقستان ٬ ارمنستان و فدراسیون روسیه دایر نمود.
در سپتامبر سال ۱۹۹۳ کشور های آذربایجان و گرجستان و در دسمبر ۱۹۹۳ بلاروسیه به این سازمان پیوستند. این سازمان نظامی و سیاسی هدف خویش را دفاع دسته جمعی از قلمرو شان٬ ناشی از هر نوع خطرات سیاسی ـ نظامی ٬ تروریزم بین المللی و همچنان از وقایع بزرگ طبیعی قرار داده ٬ که بدین اساس در سال ۱۹۹۴ این قرار داد از طرف کشور ها ی شامل این سازمان برای پنج سال پاس کردید٬ اما با گذشت این مدت در سال ۱۹۹۹ کشور های آذربایجان ٬ گرجستان و ازبکستان از تمدید این قرار داد ابا ورزیدند.
یگانه کشوری که در این سازمان تا به حال نتوانست موجودیت وعدم موجودیت خویش را تا اخیر تثبیت نماید٬ ازبکستان است ٬ این کشور در سال ۲۰۰۶ دو باره اعلان عضویت نمودو از سال ۲۰۱۲ تا به حال یک بار دیگر عضویت خویش را به تعلیق انداخت.
سازمان قرار داد امنیت دسته جمعی درست بعد از شش ماه از تهاجم امریکا به افغانستان رسمآ در ماه می سال۲۰۰۲ در اجلاس مسکو به حیث سازما ن بین المللی عرض اندام نمود.
باید گفت این سازمان دردسمبرسال ۲۰۰۳ حیثیت ناظر را در در اسانبله عمومی ملل متحد دریافت نمود که بدین اساس مطابق به ماده هشتم اساسنامه ملل متحد به سازمان امنیتی منطقوی مبدل ګردید بدون شک می توان گفت که این سازمان امروز قادر است تا به خطرات جدیدی قرن ٬۲۱ که منطقه را تهدید می کند٬ مستقلانه استادگی نماید و از لحاظ پو تانسیل و موقف حقوقی بین المللی اش مانند سازمان انتلانتیک شمالی عمل نمایید. اما با صراحت باید گفت که سازمان قرار داد امنیت دسته جمعی به هیچ وجه نمی خواهد مانند پیمان وارسا به مثابه رقیب ناتو مبدل گردد ٬ بلکه هدف آن تامین امنیت کشور های شامل این سازمان می باشد و در تامین امنیت جهانی خواهان همکاری با دیگر سازمان های سیاسی ونظامی در راه ایجاد نیروی محکم که بتواند با تهدید های جدید جهانی استادگی نمایید ٬می براید.
مهمترین اصل این سازمان که از آن بدون شرط پیرو ی می نماید اینست که به خود اجازه نمی دهد تا به مسایل و سیاست داخلی کشور های شامل این سازمان مداخله نماید. اما باید اذعان نمود که امروز خطرات زیادی را کشور ها ٬نه از لحاظ مداخلات مستقیم نظامی متوجه است ٬بلکه تهدیدبزرګ را سازماندهی انقلابات به اصطلاع رنګه که در برګیرنده ای استفاده وسیع از میتود های مختلط سیاسی ٬ استخباراتی ٬ مطبوعاتی منجمله استفاده وسیع از سایت های اجتماعی٬ میباشد ٬تشکیل می دهد ٬ که مثال این انقلابات را در کشور های شامل جمهوریت های سابق اتحاد شوروی ما مشاهده نمودیم٬ ٬ ناظرین سیاسی به این عقیده اند که خطر انقلابات رنگه در پهلوی دیگر خطرات موجود در اولویت توجه کشور های شامل این سازمان قرار ګرفته.
وقایع رخ داده در اکراین که در درون سیستم به کمک مالی و سازماندهی نیرو های خارجی صورت ګرفت نشاننده ای خطر بزرګی تکنالوژی جنګ استخباراتی و مطبوعاتی است که بدون شک توجه روسیه و متحدین اش را جلب نموده و در ساختار سیستم دفاعی این کشور ها مد نظر ګرفته شده.
آنچه به همکاری این سازمان با کشور ها و سازمان های منطقه ارتباط می گیرد٬ البته یکی از جهات عمده آنرا همکاری ها با جمهوری مردم چین و همچنان سازمان همکاری شانگهای و سایر سازمان های منطقه٬ که در عرصه امنیت فعالیت می نمایند٬ تشکیل میدهد و همکاری با افغانستان برای این سازمان بعد از سال ۲۰۱۴ ٬یعنی بعد از خروج نیروهای امریکا و ناتو از این کشور٬ از اهمیت بسزای برخوردار است. همچنان خطرات که از افغانستان کشور های همسایه ای شامل این سازمان را تهدید می کند ٬ در محراق توجه این سازمان است. نیرو های ویژه دفاعی از قبیل ایجاد قوه سریع عکس العمل که بتواند به شکل اوپراتیفی چه از خشکه و چه از هوا عمل نماید ٬ تشکل یافته و بی جهت نیست که مرکز این قواه در تاجکستان مستقر گردید و تبارز قدرت خود را در این هفته با منانور بزرگی نظامی در این کشور٬ نشان داد.