هدف امریکا چین نه، بلکه روسیه میباشد

 ولادیمیر لِپِخین  کارشناس  آژانس بین المللی خبری «  راسیا سوودنیا»  در میگوید:

 انرژی اتمی  و  تولید  تسلیحات اتمی  نسل جدید مرتبط با آن، یکی از این جهات آینده دار است. نظریه پردازان آمریکایی  شکست خود در  جبهه های  مالی  و  نفت و گاز  را با خصوصی سازی  تکنالوژی تولید انرژی ارزان  و موثر  (و البته  سوپر سلاح جدید)  از یورانیم 238 جبران خواهند کرد. ذخیره این  ایزوتوپ یورانیم بر خلاف  ایورانیم —235 مورد استفاده در  صنعت اتمی،  در زمین  نامحدود است.  نخبگان آمریکایی  بیشتر در  جهتی کوشش می کنند که بتوانند  نوعی تکنالوژی انقلابی  کنترل بر  واکنش های  سنتز  ترمو اتمی  و  تولید  تسریع کننده های  کوچک انرژی بالا  و  وسایل  کشف سرگلوله های اتمی  را به دست آورند.

در این رابطه  نه چین، بلکه روسیه در مرکز توجه  آمریکا قرار دارد.  روسیه تنها کشور جهان است که  دارای  چنین  تکنالوژی است و نه فقط به عنوان  یک پروژه ، بلکه تا حدودی  در فرمات  تحقیقات  انجام شده و  کارهای تجربی —  ساختاری.  توانایی و قدرت  روسیه  برای  تولید  محصولات  فکری  که آمریکا — (سوپر ابر قدرت!)  از عهده آن بر نمی آید، باعث عصبانیت و ترس  آمریکایی ها می شود.  روسیه به عقیده آمریکایی ها با داشتن  تکنالوژی  هدایت  واکنش های  ترمو اتمی  بطور مستقیم دکترین  « استثنایی بودن» آمریکا را نقض می کند.  مطابق با این دکترین فقط ایالات متحده باید از  تکنالوژی  کنترل سیاره زمین برخوردار باشد.

چطور  باید این نوع تکنالوژی را بدست آورد؟  آمریکا می توانست  براحتی ایده خود را عملی سازد، اگر صبوری و  سیاست  شایسته ای در رابطه با روسیه  نشان می داد.  ابتدا  دولت  کلینتن و  بوش  گام های  صحیحی دراین جهت برداشتند  و  به سازماندهی گفتگو پرداختند  که روسیه، نخبگان و مردم برای انجام آنها همیشه  آماده  بوده و هستند.  اما دولت اوباما  با سیاست  ناصحیح خود بر تمام  تلاش های  پیشکسوتان  خود خط بطلان کشید و روسیه را به اردوگاه  دشمنان خود منتقل کرد.

البته در  دولت آمریکا هستند کسانی که با  درک بی کفایتی  اوباما و این حقیقت که حفظ هژمونی جهانی  فقط با داشتن  باصطلاح «  چوب جادو»  به شکل  انواع جدید   سوپر تکنالوژی  و  سوپر سلاح جدید ممکن است در جهت برقراری تماس های جدید با روسیه تلاش می ورزند. توجه تعدادی از سیاستمداران  آمریکایی دوباره  به روسیه جلب شد، کشوری که  نباید با آن دعوا کرد، بلکه باید با آن « دوست شد».  اما برای چه؟  پاسخ  مشخص است: برای آنکه یکبار دیگر  نخبگان روسیه را با  وعده  وعیدهای پوچ  خام کنند  و به تکنیک آلات و تکنالوژی های بسیار مهم روسیه  دسترسی پیدا کنند.

سرگی لاوروف  اعلام نمود که روسیه سیگنال هایی در رابطه با احیای  مناسبات از  آمریکا دریافت می کند، اما چه برخوردی باید به آنها نشان داد اگر زندگی  بارها نشان داده است که: ایالات متحده آمریکا  از نظر پاتالوژی قادر نیست  به مشارکت مساوی دست بزند؟