بیش از دو سال از لحظه سپری شده، وقتیکه جهان در باره افشاگری های ادوارد سنودن کارمند اسبق سیا اگاهی حاصل نمود. در امریکا جنجال بزرگ رخ داد. اولین اسناد در تاریخ 6 جون سال 2013 منتشر شدند. انها حاوی معلومات راجع به نظارت ارگان های حکومتی امریکا بر استفاده کنندگان انتیرنیت بودند.
معلوم گردید که اداره امنیت ملی و بیروی فدرالی تحقیقات طی سالیان متمادی معلومات راجع به هر زنگ تیلفون استفاده کنندگان خدمات بسیاری کمپنی های بزرگ امریکا جمع اوری میکردند. صحبت نه تنها راجع به مکاتبه مطرح بحث بود: «برادر بزرگ» معلومات راجع به فایل های صوتی و ویدیویی، تصاویر، تعداد کثیری اسناد و غیره معلومات راجع به این جمع اوری میکرد که استفاده کنندگان به کدام سایت ها مراجعه میکنند. سیاست دان الکساندر کنکوف میگوید، اسنادی که در انها صحبت راجع به اداره امنیت ملی و قوماندانی سایبیری امریکا و پروسس نقشه های اهداف احتمالی برای حملات هاکری در دول مختلف مطرح بود، در دوسیه های جداگانه نگهداری میشدند:
من معتدم که سنودن بطور قابل ملاحظه اوضاع را تغییر داد، و نه تنها ساحه اطلاعاتی جهانی، بلکه سیاست جهانی را منفجر ساخت. اگر به ارتباط تخنالوژی نو اطلاعاتی شک و تردیدهای وجود داشتند، ولی قبل از سنودن انها یک نوع تیوری توطیه تلقی می شدند. سنودن نشان داد که موارد و امکانات جمع اوری اطلاعات راجع به استفاده کنندگان بدون در نظرداشت ان وجود دارند که چگونه و به کدام کمیت معلومات میتوانند جمع اوری و نگهداری شوند.
ایگور شاتروف معاون انستیتوت ملی انکشاف ایدیولوژی های معاصر به این نتیجه گیری موافق است:
چه چیز برای ما بعد از ان معلوم گردید، وقتیکه معلومات راجع به شنیدن مکالمات و نظارت همگانی منتشر شدند. معلوم گردید که چنین چیز وجود دارد. این کار از سطح محرمیت و از تاریکی برای دواری های دوستداران تیوری توطیه گری به موضوع بحث معمولی اجتماعی مبدل گشت. همه میدانند که این کار وجود دارد، که نه تنها مکالمات اتباع، بلکه رهبران را میشوند.
تقریباً یک ماه بعد، در ماه جولای سال 2013، روزنامه «گاردین» بازهم به نقل از سنودن، راجع به این خبر داد که ادارات استخباراتی امریکا و انگلستان پیوسته بر کمپیوترها نظارت میکردند و مکالمات تیلفونی سیاستمداران و ماموران را ثبت مینمودند که در اجلاس بیست گانه بزرگ در سال 2009 در لندن شرکت داشتند. جهان، به گفته الکساندر ولاسوف مدیر عمومی آژانس اطلاعاتی «صنایع امنیتی» روسیه، جریان کاملاً واقعی ناگسستنی اطلاعات راجع به شنیدن مکالمات مشاهده میکند:
در واقعیت امر افشاگری ها بصورت تدریجی صورت میگیرند. در اینجا نه تنها المان و فرانسه مطرح اند، خبری وجود داشت که امریکا جریان اجلاس بیست گانه بزرگ را می شنید و سعی نموده بود اجلاس هفت گانه بزرگ را نیز بشنود. این فعالیت بصورت دائیم جریان دارد. من عمیقاً معتقدم که افشاگری های نو ، انهم افشاگری ها راجع به فعالیت اداره امنیت ملی امریکا به ارتباط نزدیکترین متحدین امریکا، دور نیستند.
فهرست متشکل از 38 سفارتخانه و نمایندگی دیپلوماتیک ارایه شده بود که متخصصین امریکایی با انها فعالانه کار میکنند و معلومات را ثبت مینمایند. در لست سفارتخانه های فرانسه، ایتالیا، یونان، مکسیکو، کوریای جنوبی، ترکیه و هند شامل بودند. در رسانه ها معلومات راجع به مکاتبات محرم وزرای خارجه، راجع به برنامه های خاص در باره ثبت اطلاعات از اقمار مصنوعی مخابراتی که اداره امنیت ملی امریکا استفاده میکند، راجع به دلچسپی اداره مذکور به ترافیک از روسیه، کشورهای اروپای شرقی و شرق نزدیک، بعضاً راجع به عملیات پیگرد بر استفاده کنندگان انتیرنیت منتشر میشدند. افشاگری های سنودن قطع نشده اند. در تاریخ 21 جون سال 2013 وزارت عدلیه امریکا علیه کارمند اسبق سیا اتهامات دزدی ملکیت حکومتی،، استفاده ناجایز اطلاعات مربوط به امنیت ملی و همچنان دادن داوطلبانه اطلاعات استخباراتی به اشخاص بیگانه اقامه کرد. هرکدام از این نقاط — حبس تا ده سال و در مجموع حبس 30 ساله یا جزای اعدام پیشبینی میکند. افشاگری های سنودن به تمام جهان نشان داد که امریکا بصورت علنی یا مخفی میخواهد بر تمام ساحه سایبیری جهان کنترول قایم کند. ایگور شاتروف میگوید:
تغییرات که میتوانستند در نتیجه این افشاگری ها بوجود ایند، انها فقط به تائید ماموریت امریکا به مثابه رهبر مسلط جهانی مربوط میگردند. این واضح است که عکس العمل میتواند بوجود اید. ولی این عکس العمل نه تنها باید از طرف اتباع، بلکه مقامات عالی حکومتی و طبقه سیاسی بوجود اید. چرا چنین عکس العمل موجود نیست؟ به خاطریکه اگر چنین شنیدن وجود داشته باشد، پس بنا بران میتوان گفت که معلومات که نزد ادارات استخباراتی امریکا وجود دارند، امکان تحت کنترول قراردادن این رهبران را فراهم می سازد. ما از جانب انها هیچگونه اعتراض را انتظار داشته نمی توانیم.
در چنین وضع امریکایان با بی شرمی اعلام میدارند که کشور انها قربانی جاسوسی سایبیری گردیده است. ولی فقط سنودن مانع گسترش چنین عملیات زیرپوشش گردید که دلایل او بسیار ساده بودند: « ما همه و هرچیز را می شکنانیم. ما قایل شدن تفاوت بین خود و دیگران را دوست داریم، ولی در واقعیت امر ما عملاً بر همه کشورها نظارت میکنیم».
