تغییر روز و شب در سیاره زهره هر 117 شبانه روز زمینی رخ می دهد.
هفدهم ماه اوگست سال 1970 میلادی در اتحاد شوروی دستگاه اتوماتیک بین سیاره ای » ونوس —7» پرتاب شد. پس از 120 شبانه روز پرواز دستگاه، برای اولین بار درتاریخ بشریت فرود آن به سطح سیاره زهره رسید و اطلاعات جالبی را در باره آن سیاره به زمین فرستاد.
دستگاه « ونوس —7» به یکسری تحقیقات ادامه داد که در سال 1961 میلادی آغاز شده بودند. فرود آن روی سیاره زهره- فرود ساده و بدون ارسال اطلاعات از سطح آن بود، اما همانا دستگاه « ونوس —3» شوروی در مارچ سال 1966 میلادی زهره را فتح کرد.
از زمان گالیله و لومونوسف، انسان سعی کرده است به راز و رمز سیارات پی ببرد. تلاش آنها توانستند به نتایجی برسند. ونوس — دومین سیاره سیستم خورشیدی است ( فاصله متوسط آن تا خورشید — 108 میلیون کیلومتر که کوتاهترین فاصله تا زمین — 40 میلیون کیلومتر است). دستگاه فضایی یکبار در هر 225 شبانه روز زمینی در مدار خورشید می چرخد. زهره از نظر جرم، چگالی و شتاب گرانش مانند زمین است اما بر خلاف دیگر سیارات منظومه شمسی برعکس بدور محور خود می چرخد. تعویض روز و شب در زهره هر 117 شبانه روز رخ می دهد.
در پوشش ابری سیاره دی اکسید کربن زیاد و اکسیچن کم است. مدار زهره به زمین نزدیک تر از دیگر سیارات است اما آتمسفر ابری سطح آنرا بخوبی می پوشاند. پستی و بلندیهای سطح سیاره سالهای طولانی از زمین با کمک رادار ها و ایستگاه های اتوماتیک بین سیاره ای مورد مطالعه قرار گرفت. تا قبل از اینکه دستگاه های اتوماتیک توانستند بر سطح سیاره فرود آیند، بعضی از دانشمندن فرض می کردند که اقیانوس ها سطح سیاره را پوشانده اند و حتما در آنجا موجودات زنده وجود دارند. بعدها دستگاه « ونوس —3» شوروی در سطح سیاره، بیابان بیجان ، خشک و داغ و سنگی را کشف کرد و فرورفتگی ها و اثرات باران شهاب سنگها و سنگ هایی که شبیه سنگ های زمینی بودند.
اطلاعات ما در باره ونوس ناچیز است. متخصصان در باره ساختار و ترکیب ابرهای زهره بحث می کنند. اطلاعات در باره فرایندهای فیزیکی در آتمسفر بالایی سیاره کافی نیست. توضیحی نیز برای چرخش غیر نورمال زهره به دور محور خود نیز وجود ندارد.
یک راز دیگر سیاره زهره که در زمان خود از آن صحت نشد این است که 5 شبانه روز پس از پرتاب دستگاه « ونوس —7» ، 22 ماه اوگست سال 1970 در اتحاد شوروی راکت حامل « مولنیا — ام» با دستگاه مشابه پرتاب شد. اولیه سه پایه راکت بخوبی کار کردند و بلوک فوقانی را به مدار نزدیک زمین رساند اما بعد اختلال در کار برنامه باعث انفجار موتور تقویت کننده بلوک شد. دستگاه جدید فضایی به جای پرواز به زهره در مدار نزدیک زمین باقی ماند.
اما شکست ها هرگز مانع از پیشرفت انسان در مطالعه و فتح فضای نشده است حتی اگر فتح سیارات دیگر در آینده دور ممکن شود. آمریکایی ها نیز برای مطالعه ونوس در چارچوب برنامه های « مارینر» ، « پیشاهنگ — ونوس« و « ماگِلان» در دهه های 11960، 1970 و 1980 قرن گذشته انرژی و پول زیادی صرف کردند.
اولین مأموریت موفق دستگاه اتوماتیک « ونوس —7» بر سطح سیاره زهره "ونوس" 45 سال بعد از پرتاب آن برای دانشمندان و طراحان قرن 21 ، یک نقطه مرجع باقی می ماند.
