ایا افغانستان و پاکستان کدام وقتی راجع به همکاری در امر مبارزه با شر مشترک برای انها — تروریزم — به توافق خواهند رسید یاخیر؟ این پرابلم است که مستقیماً به منافع همسایگان دیگر افغانستان، خاصتاً در اسیای مرکزی، مربوط میگردد. به دیدگاه از مسکو در تبصره پیوتر گنچاروف توجه شما را جلب میداریم.
اگر به اساس بازدید اخیر یک روزه هیات افغانی تحت رهبری صلاح الدین ربانی وزیر خارجه افغانستان از اسلام اباد قضاوت نمائیم، پس در دورنمای قابل پیشبینی اینده — چیزی حاصل نخواهد شد.
این بازدید وزیر خارجه افغانستان به اسلام اباد، پایتخت کشوری که حد اقل ۹۰٪ تمام مشکل افغانستان را تشکیل میدهد و مدعی حل همان ۹۰٪ حل ان می باشد، در لابلای انفجارات اخیر بسیار قوی و خوب پلانگذاری شده تروریستان در کابل و همچنان در ادامه صحبت های تیلفونی رئیس جمهور افغانستان با مقامات طراز اول پاکستان — صدراعظم نواز شریف و لوی درستیز نیروهای مسلح صورت گرفت که در جریان ان نواز شریف صدراعظم پاکستان به رئیس جمهور اشرف غنی وعده داد که ادارات مربوطه پاکستان پلان عملی در باره مبارزه با تروریستان اماده خواهد شد.
نتیجه بازدید چه شد؟ ملاقات صلاح الدین ربانی با سرتاج عزیز مشاور نواز شریف در باره مسایل امنیتی به هیچ چیز مکلف کننده منجر نشد. این سیاستمدار کهن سال اصلاً صحبت را به ضرورت به مساله عیارساختن مناسبات اسلام اباد و کابل و اتکا بر مردم مورد اعتماد کشاند. این برای کشوری بسیار کم است که بصورت کل، 90 فیصد مسوولیت ان را بر دوش دارد که افغانستان در مدت زمان اندکی کم از 20 سال مساله طالبان را حل میکند.
پس نقش واشنگتن که با کابل قرارداد اتحادی راجع به امنیت عقد نموده، در این مورد چیست؟ چرا او یک بار به اسلام اباد نه گفت، تا او، بالاخره، موضعگیری واقعاً سازنده با کابل، همچنان در باره طالبان و مساله تروریزم اتخاذ کند. ولی نه خیر، او این کار را نمی کند.
برعلاوه این، فقط در استانه بازدید افغانان از اسلام اباد یکی از دستیاران بارک اوباما نقش پایتخت پاکستان را در دستیابی بر صلح در افغانستان نظر مثبت ارایه کرد و در عین حال خاطرنشان ساخت که واشنگتن طرفدار برقراری مناسبات بین اسلام اباد و کابل می باشد. و این در صورت که دور دوم مذاکرات صلح اسلام اباد و کابل تحت سوال قرار دارد.
در عین حال نماینده ویژه المان در باره امور افغانستان در ملاقات با حنیف اتمر در باره درک نگرانی کابل نسبت به موضعگیری اسلام اباد در باره مساله افغانستان اظهار نظر نمود. این روشن است که در باره کدام موضعگیری صحبت مطرح بحث می باشد.
طوریکه حسیب صدیقی سکرتر مطبوعاتی اداره عمومی امنیت ملی کشور بعد از این بازدید اعلام داشت، ثبوت های مطمئین در این باره وجود دارند که حملات در کابل را گروه حقانی با همکاری نزدیک اداره استخبارات پاکستان تحقق بخشیده است. به گفته صدیقی، در این حملات نظامیان پاکستانی شرکت داشتند.
کابل همچنان دقیقاً وضع کنونی را در هلمند ارزیابی میکند. به عقیده کابل، این جنگ که حالا طالبان در این ولایت راه اندازی کرده، توسط ادارات استخباراتی پاکستان پلانگذاری شده و تحت حمایت ان قرار دارد.
طبعاً این سوال بوجود می اید که چگونه میتوان مناسبات مستحکم بین اسلام اباد و کابل راه اندازی نمود، طوریکه انها را در قصر سفید توصیف میکنند؟ و سیاست نه جنگ و نه صلح که پاکستان با بی شرمی نسبت به افغانستان پیش می برد، به نفع کی می باشد؟ ایا این به نفع اسلام اباد است؟ واضحاً نیست. پس چه کسی در عقب ان قرار دارد؟
اگر میگوئید که امریکا و عربستان سعودی، پس شاید اشتباه نکرده باشید.
