عدم موجودیت رابطه بین فاجعه ۱۱ سپتمبر سال ۲۰۰۱ در امریکا و اغاز عملیات در افغانستان در حال حاضر هیچکس را متعجب نمی سازد. پنج سال قبل، خود امریکایان بر این امر اعتراف نمودند. ولی همین فاجعه به بهترین وجه در راستای کلی سیاست امریکا در افغانستان قرار گرفت.
امریکایان هیچگونه وسایل را دریغ نمی کردند، تا به همه جهان ثابت سازند که مداخله در افغانستان — جنگ علیه «القاعده» است. حمایت از انها بعد از ۱۱ سپتمبر تضمین شده بود، از همینرو فکرکردن راجع به اعتبار لازم نبود. ولی نباید این امر را فراموش کرد که امریکایان قبل از این هم تلاش شان را در باره بازیگربودن مهم در منطقه پنهان نمی کردند. صحبت ها راجع به اینکه به افغانستان باید نیروها اعزام کرد، تحت پرده مواظبت راجع به مردم افغانستان و ارزوی نجات انها صورت می گرفتند. در عین حال، باید به همه جهان ثابت میکردند که چرا مداخله فقط اکنون لازم است. در اینجا اولتر از همه راه اندازی قصه استرداد بن لادن، به گفته میخائیل روشین همکار ارشد علمی انستیتوت شرق شناسی اکادمی علوم روسیه، بهتر از همه جا افتاد:
حکومت طالبان، و طالبان در ان لحظه کابل و بخش اعظم خاک کشور را کنترول میکردند، از استرداد بن لادن و دیگر نمایندگان «القاعده» امتناع ورزیدند که امریکایان خواستار ان بودند. اماده گی اطلاعاتی در همین راستا پیش برده میشد. طوریکه من میدانم، سازمان ملل متحد بصورت مستقیم در این کار شرکت نداشت، یعنی نمی توان گفت که حضور نیروهای ناتو توسط حمایت سازمان ملل متحد تامین میشد. این امر جدا است که در اینجا میتوان در این باره صحبت نمود که حضور نیروهای امریکایی به چه منجر گردید. در واقعیت امر، طالبان طوریکه وجود داشتند، همچنان وجود دارند، جنگ داخلی نیز ادامه دارد و اقتصاد کشور در وضع رقت بار قرار دارد.
در عین حال همه ان چیزها به یادفراموشی سپرده شده که حملات در واشنگتن و نیویارک مطالبه میکردند. زیرا «القاعده» در اینجا اهداف دور و دراز داشت که نه تنها زندگی امریکا، بلکه تمام جهان عرب را به گفته نیکیته میندکوویچ کارشناس مرکز مطالعات افغانستان معاصر، در بر میگرفت:
بدون تردید، این عمل تروریستی بود که «القاعده» علیه امریکا انجام داده بود. انها امیدوار بودند که این عمل تروریستی جهان عرب را تکان خواهد داد و امکان اغاز جنگ دراز مدت علیه امریکا را فراهم خواهد ساخت. ولی انها در این مورد اشتباه کردند، انها حمایت جهان عرب را کسب نکردند، ولی امریکا در افغانستان، که پایگاه های «القاعده»، متحد طالبان در انجا، وجود داشتند، مداخله کردند. همین کار به دور جدید جنگ در افغانستان منجر گردید.
عملیات جنگی امریکا و متحدین ان در افغانستان در تاریخ ۷ اکتوبر سال ۲۰۰۱ اغاز شد. این عملیات به بخش عملیات «ازادی شکست ناپذیر» مبدل گشتند. در این ماموریت قطعات چند ملیتی ایتلاف ضد تروریستی که قوماندانی نیروهای مسلح امریکا رهبری ان را بر دوش داشت، شرکت ورزیدند. برعلاوه این قطعات نیروهای بین المللی مساعدت به امنیت در افغانستان تحت قوماندانی ناتو نیز به این عملیات جلب شدند. یکی از برازنده ترین عملیات طی این مدت عملیات نابودسازی بن لادن توسط نیروی خاص امریکا در شب دوم ماه می سال ۲۰۱۱ بود. این کار در شهر ابت اباد در شمال پاکستان رخ داد. بعداً ملا محمد عمر رهبر طالبان نیز در پاکستان به شکل مرموز از بین رفت.
اما امروز میتوان میتوان گفت که این تقریباً موفقیت های عمده ایتلاف غربی در افغانستان شمرده میشوند. بصورت کل، مداخله نظامیان غربی در افغانستان که هیچگونه پیروزی جدی در این سرزمین در قبال نداشت، به ازمون جدی برای انها مبدل گشت. سرمنشی ناتو یینیس ستولتینبیرگ در سخنرانی پرطمتراق خود به این ارتباط گفت: « نیروهای بین المللی مساعدت به امنیت در افغانستان به یکی از بزرگترین ایتلاف ها در تاریخ معاصر مبدل گشت و در فعالیت ان بیش از پنجاه کشور شرکت ورزیدند. وظیفه ما اعاده نظم در این کشور و ایجاد نیروهای محلی امنیتی بود. ما ان را موفقانه، با پرداخت بهای بزرگ، اجراء نمودیم».
