ملاقات رهبران G7 — المان، امریکا، کانادا، فرانسه، ایتالیا، جاّان و انگلستان — که دیروز در باوریا خاتمه یافت، به ملاقات بسیار غیرمعمولی و جنجالی طی سال های بعد از ختم «جنگ سرد» مبدل گشت. موضوع روسیه اجلاس هفت گانه بزرگ را در قلعه ایلماو را به اجلاس کاملاً غیرمعمولی اجلاس های دو دهه گذشته که مواد قبلاً توافق شده اجندا راجع به تغییرات اقلیمی، ایجاد ناحیه تجارت ازاد بین اتحادیه اروپایی و امریکا و همچنان اوضاع اطراف لیبیا، پروگرام اتمی ایران و گروه «دولت اسلامی» را در پلان دوم قرار داد، مبدل ساخت.
تفاوت ملاقات کنونی نه تنها در عدم حضور ولادیمیر پوتین رهبر روسیه بود که ۱۵ سال قبل برای اولین بار در کلوپ دموکراسی غربی در جولای سال ۲۰۰۰ در اجلاس اوکیناوای جاپان شرکت نموده بود. در سال ۲۰۱۲ ولادیمیر پوتین شخصاً از شرکت در اجلاس صرفنظر کرد و به ان صدراعظم دمیتری میدویدیف را اعزام نمود.
ولی در اجلاس کنونی در باوریا تقبیح نمودن و عدم پذیرش پسیف سیاست مسکو از طرف همکاران غربی به مرحله کیفی نو — مقابله فعال مبدل گشت.
فشار بر روسیه برای اولین بار با توضیح ایدیولوژی جدایی نو همراه بود که توسط جوش ایرنست سکرتر مطبوعاتی قصر سفید اعلام گردید. او تصریح کرد: G7 — این گروپ کشورهای دموکراتیک است که به ارزش های مشترک وفادارند. ما قاطعانه جهت گسترش این ارزش ها در سراسر جهان تلاش می ورزیم. به گفته جوش ایرنست، هدف اجلاس G7- فرستادن سیگنال قوی راجع به این بود که این ارزش ها تا چه حد مهم می باشند.
