شبه نظامیان سازمان تروریستی «داعش» بیرحمانه به جان ویرانه های شهر های باستانی « نیمرود» و « هاترا»افتادند و کلکسیون های موزه شهر «موصل» در عراق را از بین بردند. این اولین نمونه از این نوع رفتار بیرحمانه نیست. بارها میراث جهانی قربانی برخورد بربرمنشانه شده اند.
در سال 2001 میلادی جهانیان شاهد نابودی دو مجسمه عظیم بودا در « بامیان» افغانستان توسط طالبان بودند. تابستان سال 2012 میلادی شبه نظامیان جنبش اسلامی « مدافعان ایمان» مقبره محمود در « تیمبوکتو» و بیش از ده آرامگاه که در فهرست میراث جهانی یونسکو شامل شده اند را و.یران کردند. طی 4 سال جنگ داخلی در سوریه، تقریبا 300 یادبود تاریخی در این فهرست ویران شده است. اخبار در باره چنین تراژدی ها هر چه بیشتر واصل می شود.
سرگی گریگورییف، دانشیار کرسی تاریخ کشورهای خاور نزدیک دانشکده شرق در این خصوص گفت: ویرانی یادبودهایی که با دوره ماقبل اسلام در ارتباط است — یادبودهای آشوری در شمال عراق و یادبودهای تمدن بین النهرین و ماقبل اسلام. بین النهرین مهد تمدن بود. اکنون اخباری دریافت می شود که مطابق با آنها شبه نظامیان «داعش» به پالمیر نزدیک می شوند. پالمیر — دوره مابعد تصرف اسکندر مقدونی است. خطر آن وجود دارد که آنها دست به ویرانی این یادبود زیبا بزنند. بعلاوه، این کارها باعث رشد بازار مخفی عتیقه جات می شود. شواهدی وجود دارد دال بر اینکه شبه نظامیان «داعش» با دسترسی به آثار هنری آنها را می فروشند. مقدار زیادی از آثار هنر باستانی در بازارهای خارج از خاور نزدیک ظاهر شده اند. این یک پدیده وحشتناک است.
متأسفانه چنین اتفاقاتی فقط در خاورنزدیک رخ نمی دهد. کارشناسان از مواردی یاد می کنند که یادبود های صرب فهرست یونسکو در خاک کوزوو عمدا نابود شدند و کسانی که دست به چنین اعمال ناصحیحی زدند در توضیح کار خود اعلام کردند که این یادبودها گویای حضور صرب هاست. عملیات نظامی در این مورد نمی تواند باعث تبرئه آنها شود.
الکساندر کونونوف معاون رئیس بخش پطربورگی جامعه سراسر روسی حفط یادبود های تاریخی و فرهنگی پس از اعلام این موضوع گفت: این جنایت بر علیه فرهنگ است که تحت هیچگونه شرایطی — عملیات جنگی و یا تغییر سیاسی — نباید رخ بدهد. بهر حال، میراث فرهنگی باید حفظ شوند و از سوی تمام طرف های درگیر متعلق به هر گونه دیدگاه های مذهبی و یا سیاسی تحت مراقبت قرار گیرند.
در یونسکو درک می کنند که نمی توان آنچه نابود شده است را دوباره « جان بخشید». فعلا مکانیزمی وجود ندارد که مانع از چنین برخوردهای بربرمنشانه در نقاط جنگی شود.
الئونورا میتروفانووا نماینده دائمی روسیه در یونسکو در این خصوص گفت: این یک تراژدی بزرگ است که جلوی چشمان ما رخ می دهد. یادبودهای زیادی ویران شده اند. کافیست گفته شود که شهر باستانی « حلب» ویران شده است و در دمشق نیز یادبودها آسیب دیده اند. سوریه و ایران — مهد تمدن هستند. در یمن خطر نابودی شهر زیبای باستانی « صنعا» باعث نگرانی زیاد می شود. وحشتناک ترین چیز ویرانی یادبودها نیست، بلکه تلاش با خاک یکسان کردن آنهاست. ما با یک پدیده جدید روبرو هستیم. تروریست ها — افرادی بدون ملیت — دست به ویرانی یادبودها بدین شکل می زنند. از اینرو جامعه جهانی باید هر چه فعالتر به این موضوع بپردازد. ابزارهای حقوقی کافی هستند اما نمی توان در زمان جنگ آنها را بکار گرفت.
اغلب نه تروریست ها بلکه ناقلان فدهنگ غرب در پشت ویرانی یادبودهای میراث جهانی قرار دارند. در سال 2003 میلادی ، سرباران آمریکایی و واحدهای لهستانی برای اینکه بتوانند آجری به عنوان یادگاری داشته باشند دست به نابودی ویرانه های بابل در عراق زدند.. آنها با تانک از روی پلی به عمر 2500 سال عبور کردند. کار به جایی کشید که در ویرانه های بابل میدان فرود بالگرد درست کردند. بدیگر سخن، این افراد نیز شرکت کنندگان جنایات جنگی هستند.
نابودی میراث جهانی و کلا میراث تاریخی —جنایت جنگی است. اشخاصی که دست به چنین کاری می زنند باید در دادگاه بین المللی محاکمه شوند. اما انجام این کارها پس از نابودی یادبودهای باستانی رخ می دهد. اکنون ایده جدید در باره استفاده از کلاه آبی های واحدهای سازمان ملل مطرح می شود. آنها طرف های درگیر را از هم جدا می کنند ، من اطلاعی در باره حفاظت از یادبودهای باستانی از سوی آنها ندارم. این مسأله بسیار پیچیده و دشوار است.
هر نوع کاری از این نوع ضربه دیگری به یادبودهای جهانی است. نابودی یادبودهای باستانی یکبار دیگر گویای آن است که تروریستها همیشه بهانه ای برای نشان دادن حقانیت خود دارند. فراخوان های یونسکو جهت حفظ میراث فرهنگی جهان باید از طرف آن کشورهایی شنیده شود که از تروریست ها بدون اندیشیدن به عواقب آن حمایت می کنند. آنها به پیامدهای عملیاتشان که جهان در آینده با آنها روبرومی شود فکر نمی کنند.
