روسیه ترانزیت تخنیک جنگی و تسلیحات را به افغانستان قطع میکند. مصوبه مربوطه را در روز دوشنبه گذشته صدراعظم دمیتری میدویدیف امضا نموده است. طوریکه در سند تذکر یافته، این فیصله به ارتباط قطع فعالیت مواد فیصله نامه شماره ۱۳۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد اتخاذ شده است.
به تبصره مبصر ما پیوتر گنچاروف توجه فرمائید.
این اقدام کرملن بعد از اعلامیه ینیس ستولتینبیرگ سرمنشی فعلی ناتو در اجلاس وزاری خارجه کشورهای عضو ناتو در باره افغانستان متوقعه نه، بلکه حتمی بود. ستولتینبریگ اعلام داشت، ناتو کانال های ارتباط سیاسی با روسیه را حفظ مینماید، اما «همکاری عملی» را قطع میکند. ترانزیت تخنیک نظامی و تسلیحات ناتو به افغانستان و برعکس از طریق روسیه — عرصه همکاری عملی بود. مسکو، در نهایت امر با درنظرداشت بیرون بردن تسلیحات از افغانستان و باقی گذاشتن انها در اوکراین، به گفته پیوتر گنچاروف ،طوری دیگر عمل کرده نمی توانست.
در گردهمایی اخیر برعلاوه وزرای خارجه ۲۸ کشور عضو ناتو نمایندگان دول که به ماموریت ناتو در افغانستان کمک میکردند، مانند اذربایجان، ارمنستان، بوسنیا و هیرزه گووینا، گرجستان، اوکراین، منگولیا، کوریای جنوبی، جاپان و اردن نیز شرکت داشتند.
بدون اینکه به سهم دول متذکره در حل مساله افغانستان که نام های اکثریت انها را در افغانستان هرکس نمی داند، کم بها داده شود، نمی توان این نقطه را یاداوری نکرد که امریکا و ناتو تقریباً بصورت عمدی دول منطقه، منجمله کشورهای همجوار افغانستان را نادیده می گیرند.
به این ترتیب، موضوع مرکزی بحث روی اوضاع جاری در افغانستان چلنج ها و تهدیدات نو بودند که ماموریت ناتو موسوم به « حمایت قاطع» در این کشور با انها مواجه میگردد. واضح است که صحبت بر افراد مسلح گروه «دولت اسلامی» در افغانستان و یکجاشدن یک عده گروه های طالبان با داعش و ظهور افراد مسلح باشنده اسیای مرکزی و قفقاز در ولایات شمالی افغانستان مطرح بحث می باشد.
عامل اخیرالذکر خاصتاً برای جمهوری های شوروی سابق اسیای مرکزی و همچنان برای روسیه نگران کننده است. تصادفی نبود که در این روزها مرحله اول تطبیقات نیروهای عکس العمل سریع سازمان امنیت دسته جمعی در سرحد تاجکستان — افغانستان برگزار گردید.
رهبری سازمان امنیت دسته جمعی این امر را پنهان نمی کرد که این تطبیقات نیروهای عکس العمل سریع در منطقه سرحد تاجکستان — افغانستان نسبت وخامت اوضاع در افغانستان در نزدیکی مستقیم سرحد با تاجکستان راه اندازی شده اند. به اساس معلومات استخبارات تاجکستان، طالبان همین اکنون بخش زیادی ولایت بدخشان را کنترول میکنند و در برخی نواحی به دریای پنج بسیار نزدیک شده اند.
ظاهراً چنین به نظر میرسد که خود اوضاع ماموریت « حمایت قاطع» را به برقراری تماس با سازمان امنیت دسته جمعی وادار می سازد، ولی چنین نیست.
در اجلاس یادشده وزاری خارجه کشورهای عضو ناتو در باره حفظ حضور ناتو در افغانستان بعد از ختم ماموریت « حمایت قاطع» فیصله اتخاذ شده است. حضور پیمان را، به گفته ینیس ستولتینبیرگ سرمنشی ناتو، عمده تاً اشخاص ملکی تحقق خواهند بخشید، ولی بازهم به گفته او «ماموریت شامل جز نظامی نیز خواهد بود».
دو نقطه جالب در اعلامیه سرمنشی ناتو وجود دارند. اول اینکه، کدام «جز نظامی» را «اشخاص عمده تاً ملکی» اجرا خواهند کرد؟ و دوم اینکه، وقتیکه ستولتینبیرگ راجع به ختم ماموریت « حمایت قاطع» صحبت میکند، مقصد او از «ختم» چیست؟
اگر طی ۱۳سال ماموریت «ازادی شکست ناپذیر» اوضاع امنیتی در افغانستان بطور خاص بهبود نه یافت، پس حالا اوضاع در جهت برعکس انکشاف می یابد. چه کسی فکر کرده میتوانست که ولایات مانند فاریاب، جوزجان، سمنگان، بادغیس تقریباً در سرحد سقوط قرار گرفته میتوانند. صحبت در باره قندوز و بدخشان حتی مطرح بحث هم نمی باشد. اگر اوضاع به همین منوال انکشاف یابد، پس به زودی تمام افغانستان در وضع ولایات شمالی قرار گرفته میتواند. ایا همین «ختم ماموریت» خواهد بود؟
اگر این مفکوره در ماموریت « حمایت قاطع» نهفته است، پس «قاطع تر از این» چه بوده میتواند.
