در روز 29 ماه جون سال 1941 میلادی در دیریکتیف شورای کمیساریای خلق اتحاد شوروی شعار اصلی در زندگی افراد عقب جبهه مشخص شد: « همه چیز برای جبهه، همه چیز برای پیروزی». در آن زمان کمتر کسی می توانست حدس بزند که این شعار در جنگ جهانی اول معمول شد.
جنگ تجدید ساختاربراق آسا ضربتی تمام عرصه های زندگی کشور را طلب می کرد. فاشیست ها به عمق کشور پیشروی می کردند و باشندگان، کارخانه های صنعتی و منابع طبیعی به دست دشمانان افتاده بود. کشور با سیل بی پایان فراریان روبرو شده بود. تعداد وسیع مردم که در نواحی درگیری جنگ باقی مانده بودند باید تخلیه میشد. زندگی کشور و هر باشنده اتحاد شوروی روی ریل جنگ سپری می شد. ساختار و سبک و ضربان زندگی تغییر کرد و تأمینات کاهش یافت.
نیکلای کوپیلوف متخصص اصلی بخش علمی انجمن نظامی — تاریخی روسیه در این خصوص تعریف کرده گفت:
" کشور مبدل به یک اردوگاه واحد نظامی می شود. تمام رخصتی ها، روز های تعطیل لغو شد و کار بی وقفه در کارخانه ها آغاز گشت. موضوع جایگزینی کارگران ی که به جبهه اعزام می شدند مطرح شد. تمام کشور به سیستم کوپونی نیازهای روزمره گذار کرد. برای کارگران کارخانه ها سهم غذایی با کالری بیشتر و محصولات غذایی خاص تعیین شده بود".
کوپون برای تغذیه اضافی حق گرفتن 200 گرم نان بیشتر، سوپ گزنه ، شیر برنج آبکی در تابستان و شیربرنج آبکی و سوپ در زمستان را برای شخص تأمین می کرد. حتی در چنین شرایط و با خوردن چنین غذای ناچیزی، هیچ کس دست از کار نمی کشید و برای جبهه کار می کرد.
الکساندر کورشونوف، در باره کارگران میتالورژی « ماگنیتوگورسک» تعریف کرد:
"چند هزار دختر و پسر جوان در این کارخانه کار می کردند. آنها در « داغ ترین» جاها — کنار کوره ها و میلز نورد کار می کردند که تکه های آهن داغ از روی آنها غلت می خورد. آنها شانه به شانه مانند کارگران رسمی کار می کردند و از آنها عقب نمی ماندند. طی سه سال جنگ، آنها بیش از یک میلیون تن فولاد و چدن را آماده کردند".
در ماه اکتوبر جمع آوری پول برای تأمین تسلیحات قشون سرخ آغاز شد. تقریبا 180 هزار روبل در بانک دولتی جمع شد. طی سالهای جنگ 4 وام جنگی به مبلغ 72 میلیارد روبل اعطا شد اما بر اساس آنها وسایل به ارزش بیشتر از 90 میلیارد روبل جمع آوری شد. مردم تمام پس انداز و زیورات خود را برای کمک به جبهه دادند. در نزدیکی زمستان، جمع آوری پوشاک گرم آغاز شد که برای سربازان به جبهه فرستاده می شد. هدایا در کارخانه ها، ادارات، مدارس و حتی کودکستان ها جمع می شد. کشور بزرگ شوروی در کمتر از شش ماه کاملا تغییر کرد.
نیمه اول سال 1941 توانستند تمام رشته صنعت کشور را برای تولید محصولات نظامی آماده کنند. با شروع از سال 1942 میلادی کارخانه ها به تأمین تمام نیازهای قئای مسلح برای انجام عملیات جنگی تمام وسایل ضروری — از سلاح گرفته تا ینوفورم و وسایل اولیه ضروری آغز کرد.
تمایل شدید برای پیروزی و ایمان به نیروی خود حتی در آثار نقاشی که در سالهای جنگ کبیر میهنی خلق شدند, آشکارا ملاحظه میگردد، آثاری مانند « شب تاریک»، « کاتیوشا»، «منتظر من باش» نه تنها پدیده فرهنگی آن دوران، بلکه سلاح واقعی پیروزی بود که مردم را در سخت ترین امتحان زندگی به یکدیگر نزدیک کرد.
