به گزارش اسپوتنیک، افغانستان دچار مشکلات خشک سالی شده است. در حالی که این کشور 75 میلیارد متر مکعب آب شیرین دارد اما متاسفانه بخش بزرگی از این آب ها به کشور های همسایه از جمله پاکستان سرازیر میشود. به طور مثال دریای آمو، دریای کنر، دریای پنجشیر دریای سالنگ،دریای کابل و سایر دریا ها به پاکستان سرازیر میشود".
باید یاوآور شد که در طول 20 سال گذشته با وجود سرازیر شدن پول های هنگفت به افغانستان، دولت وقت نتوانست که بند های آبگردان و بند برق بالای دریایهای افغانستان اعمار کند، که با اعمار آنها هم برق تولید می شد و هم جای کار به مردم فراهم میشد و همچنان از هدرشدن آبهای شیرین جلوگیری میشد و هم زمین های مردم آبیاری میشد. اما متاسفانه معاملات یک تعداد معامله گران و افرادی که وابسته به پاکستان بودند، از رئیس جمهور گرفته تا رهبر و لیدر و تیکه دار و قوم ومذهب وابسته به پاکستان بودند و این رهبران که در دوران جهاد در پاکستان ایجاد و در دهه 90 به قدرت رسیدند، نتوانستند و یا بهتر بگویم، نخواستند بنا به درخواست پاکستان آبهای افغنستان را مدیریت کنند. ایجاد بندهای آبگردان و بندهای برق هیچگاهی مانع حق آبه پاکستان هم نمی شد.
بند هریرود، بند هلمند و دیگر بند ها هم بدون کنترل باقی ماندند و متاسفانه در این بخش سهل انگاری صورت گرفت. هزاران جریب زمین در لایت های افغانستان متاسفانه از بی آبی رنج میبرند. ولایت نیمروز که بزرگترین دریا را دارد، امروز حتا با کمبود آب آشامیدنی مواجه است. اگر دریای آمو مهار میشد و بند برق ایجاد میشد و حق آبه ترکمنستان و ازبیکستان مد نظر گرفته می شد، امروز مردم سمت شمال کشور از کم آبی رنج نمی بردند.
"امروز که طالبان به صورت یک جانبه و نمایشی اقداماتی را در زمینه آغاز کرده اند، (صحبت بر سر کانال قوش تپه) امیدوار هستم این پروژهبه شکل اساسی تطبیق شود تا مردمان ولایت های شمالی جوزجان، فاریاب، مزارشریف از آب آن مستفید شوند.
"امروز که طالبان به صورت یک جانبه و نمایشی اقداماتی را در زمینه آغاز کرده اند، (صحبت بر سر کانال قوش تپه) امیدوار هستم این پروژهبه شکل اساسی تطبیق شود تا مردمان ولایت های شمالی جوزجان، فاریاب، مزارشریف از آب آن مستفید شوند.