برگزیده ای از جنایت های امریکا در افغانستان

به گزارش اسپوتنیک، حسن کاظمی قمی نماینده رسمی رئیس جمهور و سرپرست سفارت ایران در افغانستان گفت: بزرگترین ناقض حقوق بشر در افغانستان و جهان امریکا است.

به گفته وی، اگر اعلامیه جهانی حقوق بشر نمی تواند عدالت را برای هزاران کودک قربانی "جنایت های امریکایی و اسرائیلی" از افغانستان تا نوار غزه تضمین کند، این تنها یک "مانیفست سیاسی" است.

او افزود: "جهان همچنان با نقض حقوق بشر توسط کشورهای غربی در افغانستان، غزه و یمن روبرو است. جهان در انتظار برقراری حقوق بشر و همچنین عدالت و مجازات برای ناقضان است. ما برای دستیابی به عدالت و احیای واقعی حقوق بشر به چیزی بیش از یک اعلامیه نیاز داریم".

امریکا پس از نزدیک به 20 سال حضور در افغانستان به بهانه مبارزه با تروریسم، با به جا گذاشتن به ارزش بیش از 7 میلیارد جنگ افزار برای گروهی که برای مبارزه با آن به افغانستان یورش برده بود، این کشور را ترک کرد.

امریکا با حضور 20 ساله اش در این کشور به هیچ دستاوردی به جز از مصرف میلیاردی، آزمایش جنگ افزاری و کشتار غیرنظامیان نرسید.

امریکا با مهره های سوخته اش مانند کرزی و غنی نزدیک به 20 سال به دنبال بنیانگذاری دموکراسی امریکایی بود و با انتخابات نمایشی می خواست دموکراسی را به شهروندان افغانستان و جهانیان به نمایش بگذارد، در صورتی که هیچگونه اهمیتی به رای شهروندان افغانستان نمی داد و انتخاب آخر به دست خود این کشور بود.، اما امریکا غافل از این که این دو مهره اش نه تنها به دنبال از بین بردن گروه طالبان نیست، بلکه برای رشد آنها کمک هم می کنند.

امریکا و نیروهای ناتو هم با یورش های کورکورانه اش در جریان این سالها به جای نابود کردن سران القاعده و گروه طالبان، جنایت های زیادی را مرتکب و غیرنظامیان زیادی را مورد هدف قرار دادند.

در این گزارش کوتاه ما به چند جنایت نیروهای ناتو به رهبری امریکا اشاره می کنیم.

به تاریخ 13 اپریل سال 2017، نیروهای امریکایی در ولسوالی اچین ولایت ننگرهار که حالا به نام ولسوالی اسپین غر تغییر نام کرده، مادر بمب ها، یکی از قدرت مند ترین بمب های غیرهسته ای را پرتاب کردند که هدف از پرتاب این بمب نابودسازی جنگجویان داعش عنوان شده بود. بر پایه گزارش ها، در نتیجه پرتاب این بمب نزدیک به 100 داعشی کشته شدند و تا به امروز باشندگان این مناطق با مشکلات جلدی روبرو هستند.
چندین سال پس از این رویداد، باشندگان این منطقه از پیدا شدن بیماری های جلدی و همچنان مشکلات عصبی شکایت دارند. این باشندگان میگویند، که افزون بر اینکه خانه های زیادی در نتیجه انفجار این بمب ویران شد، حالا حاصلات زراعتی هم نسبت به گذشته در این منطقه بدتر شده است.
هرچند داکتران محلی با استناد بر گزارش های ماهانه شان، پیدا شدن و افزایش بیماری های جلدی را پس از پرتاب مادر بمب ها نمی پذیرند، اما تاکید دارند که استفاده از چنین بمب ها میتواند افزون بر بیماری های جلدی، برای مردم محل مشکلات روانی و عصبی، نیز ایجاد کند.

در اثر بمباران ناتو بر درمانگاه "داکتران بدون مرز"، شرکت اسپین‌زر، سه‌درک، مسجد خیابان، باغ شرکت، انگورباغ تلفات بی‌شمار به مردم ملکی وارد شد. قرار گزارش‌های مردم محل در آن زمان، گروه طالبان داکتران را از خانه‌های شان به زور به درمانگاه مذکور برده بودند که تقریبا همه ای شان بنابر بمباران ناتو یکجا با بیماران بستری و دیگر کارمندان درمانگاه جان باختند که شمار شان به 50 تن می‌رسید.

یک گزارش ایالات متحده امریکا درباره ای این رویداد، که در اختیار خبرگزاری اسوشیتدپرس قرار گرفته بود، حاکی از آن بود، که نیروهای امریکایی در جریان 29 دقیقه پیش از این که به این اشتباه پی برده و دستور توقف یورش را بدهند، 211 بار بر این درمانگاه شلیک کرده بودند.

مقام‌های افغانستانی در آن زمان به شمول معصوم استانکزی تاکید کرده بود، که جنگجویان گروه طالبان که شهر کندز را برای سه روز به تصرف خود درآورده بودند، از این درمانگاه به عنوان پایگاهی برای یورش ها در برابر نیروهای افغانستان کار می گرفتند.

به تاریخ 27 مارچ 2011 مجله «رولنگ ستون» چند نگاره ای وحشتناکی از جنایت های گروهی از سربازان امریکایی مشهور به "جوخه کشتار" را انتشار داد که در سراسر جهان غوغا برپا کرد. این تیم جوانان کندهاری را با بی‌دردی تمام به قتل رسانیده، یک کلک دست شان را منحیث یادگار نزد شان نگه‌می‌داشتند. نگاره های نشان می داد، که این نگاره ها به تاریخ 15 جنوری 2010 گرفته شده، یک سرباز امریکایی را نشان می‌دهد که به‌صورت خندان در کنار جسد گل‌الدین، پسر یک دهقان اهل کندهار عکس یادگاری می‌گیرد.
باوجود مشخص‌شدن هویت این سربازان، تا امروز کسی در پیوند به این وحشت بی‌مانند محاکمه نشده است.

به تاریخ اول جولای 2002 مردم قریه ککرک ولایت ارزگان در مراسم عروسی‌ای گرد هم آمده بودند که هواپیمایی امریکایی آن را مورد بمبارد قرار داد و باعث کشتار 45 زن و کودک و زخمی شدن ده‌ها تن دیگر گردید. این قتل‌عام باعث راه‌افتیدن نخستین تظاهرات ضدامریکایی در کابل گردید.

با حضور نزدیک به 20 ساله نیروهای ناتو به رهبری امریکا بیشترین ضرر را غیرنظامیان دیدند. از یک طرف نیروهای امریکایی با بمباران کورکورانه اش سبب کشتار غیرنظامیان می شد و از طرف دیگر جنگجویان گروه طالبان با یورش های انتحاری شان سبب خرابی شهرها و کشتار غیرنظامیان می شد.

این در حالیست، که نه امریکا و نه گروه طالبان از شهرواندان افغانستان معذرت خواهی نکرده اند.

یادآوری می کنیم، که گروه طالبان پس از یک معامله پیچیده و پنهان با امریکا در دوحه پایتخت قطر، در پانزدهم ماه اگوست سال 2021 کنترل افغانستان را به دست گرفت و از آن زمان تاکنون با رفتار تندروانه شهروندان افغانستان به ویژه بانوان را به تنگنا قرار داده است.

اکنون اگرچه در افغانستان همه ظواهر اسلامی برقرار و محفوظ است و نمازهای جماعت و نماز جمعه از دیگر زمان ها بیشتر برقرار است و صدای اذان بلند و حتی گسترده تر از دوره های پیشین است، منتها ترس ووحشت حاکم بر جامعه استوار، فقر در حال گسترش، درونمایه اسلام یعنی عدالت و رعایت حقوق مردم و آنچه اسلام برای آنها ظهور کرد، وجود ندارد.

در ماه های پسین یورش های جبهه های مخالف گروه طالبان بر جنگجویان این گروه افزایش پیدا کرده و تاکنون صدها تن از جنگجویان این گروه در یورش های جبهه های مخالف این گروه کشته و زخمی شده اند.