به گزارش اسپوتنیک، مدیر اجرایی برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد (WFP)، سیندی مک کین، شکایت کرد که اوکراین تمام منابع را تخلیه کرده است و بودجه کافی برای کمک های غذایی به سایر کشورها، به ویژه افغانستان وجود ندارد.
مدیر اجرایی این برنامه در مصاحبه با ای بی سی نیوز خاطرنشان کرد که جهان اکنون با وضعیت غذایی "ناامیدکننده" ناشی از همه گیری کووید-19، تغییرات آب و هوایی و خستگی کشورها که منجر به عدم تمایل به تخصیص بودجه برای کمک شده است، مواجه است. به همین ترتیب برنامه سازمان ملل نیز با کمبود بودجه مواجه بود.
کاهش بودجه به این معنی است که 1.4 میلیون زن باردار، مادران بعد از زایمان و فرزندان آنها دیگر از تغذیه تخصصی طراحی شده برای جلوگیری از سوء تغذیه برخوردار نخواهند شد. در ماههای آینده، WFP انتظار دارد تعداد تماسها با مراکز تغذیه افزایش یابد، زیرا بقای کودکان در چنین شرایطی دشوارتر میشود.
این در حالی است که سازمان بهداشت جهانی WHO نیز چندی پیش از کمبود بودجه حمایتی برای افغانستان خبر داده بود و از عواقب اختصاص ندادن بودجه به این سازمان برای وضعیت بشری در افغانستان هشدار داده است. در گزارش این سازمان آمده است که در صورت عدم اختصاص بودجه به این سازمان:
روزانه 24 مادر و 167 نوزاد جان خود را از دست خواهند داد
875000 نوجوان با سوء تغذیه و 45000 نفر با مرگ مواجه خواهند شد.
11 میلیون نوجوان واکسن فلج اطفال دریافت نخواهند کرد
حمایت از 520 مرکز درمانی به حداقل یا صفر کاهش می یابد
شناسایی 900 مورد شیوع بیماری های مختلف در سال و پاسخگویی به آنها امکان پذیر نخواهد بود
8 میلیون نفر از کمک های صحی، 1.2 میلیون نفر - اطلاعاتی، 1.6 میلیون نفر - روانی، 450 هزار نفر - آسیب شناسی، 300 هزار نفر - زنان - مامایی دریافت نمی کنند.
برای جلوگیری از این امر، سازمان بهداشت جهانی WHO تا پایان سال 2023 به 125 میلیون دالر دیگر نیاز دارد.
آقای شبیر بشیری کارشناس اقتصادی، این خبر را متاثر کننده دانست، و گفت این کمک ها توانسته بود به شکل موثر از بالا رفتن میزان مرگ و میر جلوگیری کند.
وی معتقد است که این کمک ها که بشر دوستانه است ربطی به اقتصاد ملی افغانستان ندارد یعنی تاثیری در تغییرات اقتصادی افغانستان در سطح ملی ندارد، اما برای مردمی که در نرخ بالای بیکاری به سر می برند غنیمت حساب می آید.
برای مدیریت این مسئله نیاز به حرکت های ملی اقتصادی در داخل افغانستان است که این کمک های بشر دوستانه در شکل گیری آن در گذشته و حال نقشی نمی تواند داشته باشد. این موضوع در میان مدت چالش بر انگیز است تا زمانی که دامنه اشتغال زایی در افغانستان رشد کند و مردم نیازمند، صاحب کار و درآمد شوند تا مشکل به طور نسبی کنترول شود.
سیندی مک کین، مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا به شورای امنیت سازمان ملل گفت که به دلیل کمبود بودجه، این سازمان مجبور به قطع کمکهای غذایی به میلیونها نفر شده است. این سازمان گفته که به دلیل کاهش بودجه در حال حاضر تنها قادر است به سه میلیون فرد نیازمند در کشور کمک توزیع کند.
در گزارش های سازمان جهانی غذا آمده است که تعداد افراد محتاج به کمک غذایی در افغانستان به 15 میلیون رسیده است. شایان ذکر است که بخش بزرگ از نیروی کار مسلکی افغانستان که عبارت از زنان هستند هم با محرومیت ها از کار و تحصیل روبرو شدند که در بالا بردن آمار فقر بی تاثیر نبوده است.
درحالیکه گزارش ها از بالا رفتن آمار گرسنگان در افغانستان خبر می دهند طالبان* از بالا رفتن درآمد های صادراتی، قرار دادهای استخراج معادن و سرمایه گذاری های خارجی خبر می دهند.
طالبان با گذشت دو سال از به دست گرفتن ادراه افغانستان و ادعاهایی مبنی بر افزایش درآمد های دولت و بالابردن سطح امنیت، نتوانستند این آمار ها را کنترول کنند.
آنچه حکومت ها برای شکوفایی اقتصادی انجام میدهند، بکار گیری سرمایه های انسانی و طبیعی به منظور بالا بردن فعالیت های تولیدی و ایجاد روابط بین الملل مبتنی بر اعتماد با کشور های منطقه و جهان برای تقویت تجارت، آموزش کادر های مسلکی، وارد کردن تکنالوجی جدید و زمینه سازی استفاده از آخرین روندهای اقتصادی جهانی است که در افغانستان شاهد جریان برعکس این چرخه هستیم. زمانی مشکلات افغانستان حل خواهد شد که کار به کاردان سپرده شود.
طالبان*__ این سازمان به دلیل فعالیت های تروریستی تحت تحریم های سازمان ملل قرار دارد.