به گزارش اسپوتنیک، نشست سران گروه 20 از 9 تا 10 سپتامبر برگزار می شود و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و شی جین پینگ رئیس جمهور چین در این اجلاس شرکت نخواهد کرد.
شما می توانید تعداد مواردی را که در آن دولت های غربی واقعاً به سلامت آفریقا علاقه مند بوده اند را با انگشتان یک دست بشمارید. با این حال، کاهش شدید نفوذ غرب در این قاره، قدرت‌های استعماری سابق را مجبور می‌کند تا نام تجاری خود را تغییر دهند.
اولین گام در این تغییر نام تجاری را می توان در نشست G20 در دهلی نو مشاهده کرد که در آن اتحادیه آفریقا به عنوان عضو دائمی این سازمان، همتراز با اتحادیه اروپا پذیرفته می شود.
آیا این برای التیام زخم های قدیمی کافی است؟ احتمالاً نه، به ویژه با توجه به این که نشست گروه 20 پس از اجلاس تاریخی بریکس ماه گذشته در آفریقای جنوبی برگزار می شود. این رویداد کشورهایی را از سراسر جنوب جهانی گرد هم آورد و پذیرش شش عضو جدید را از جمله دو کشور آفریقایی مصر و اتیوپی در بریکس اعلام کرد، به سختی می توان دید که G20چگونه از آن فراتر می رود.
به نظر می رسد که گروه های غرب محور شروع به واگذاری رهبری جهانی به سازمان های جهانی چند قطبی کرده اند که عمدتاً توسط روسیه، چین و هند هدایت می شوند. آیا این روند سیاست G20را در اختیار گرفته است؟ و چشم انداز G20در صحنه جهانی آینده چیست؟
نشست بدون پوتین یا شی
نشست سران گروه 20 در دهلی نو بدون حضور رهبران روسیه و چین برگزار می شود. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، ریاست هیئت روسی را بر عهده خواهد داشت و نخست وزیر لی کیانگ، ریاست هیئت چینی را بر عهده خواهد داشت.
از آنجایی که هر دو رهبر از بازیگران اصلی اجلاس اخیر بریکس بودند، این چرخش رویدادها ممکن است به عنوان یک فال بد برای اجلاس آتی تلقی شود. اگرچه دمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین خاطرنشان کرد که پوتین و شی جین‌پینگ برای امتناع از شرکت در نشست دهلی نو هماهنگی نکردند، غیبت این دو رهبر بسیار مهم خواهد بود.
تونی کوین، سفیر سابق استرالیا در پولند و کامبوج و افسر سابق حمل و نقل وزارت خارجه استرالیا، و همچنین نویسنده دو کتاب درباره روسیه، "بازگشت به مسکو" (2017) و "روسیه و غرب" (2019)، به اسپوتنیک تاکید کرد که پوتین رئیس‌جمهور روسیه و رئیس‌جمهور چین شی هر دو با شرکت نکردن در این نشست سیگنال بسیار واضحی ارسال کردند.
دکتر ژانگ بائوهویی، مدیر مرکز مطالعات آسیایی اقیانوسیه در دانشگاه لینگنان در هنگ کنگ، به نوبه خود، ادعا کرد که تصمیم رهبران روسیه و چین برای شرکت نکردن در G20"در واقع اهمیت این اجلاس را کاهش خواهد داد."
G20 به عنوان یک سیستم کنسرن ایجاد شد که قدرت های پیشرو جهان را در خود جای داده است تا بتوانند برای حل بزرگترین مشکلات پیش روی جهان با یکدیگر همکاری کنند. غیبت رهبران ارشد چین و روسیه خلأ در سازوکار G20ایجاد می کند. جنگ اوکراین و بسیاری از مسائل جهانی از آب و هوا گرفته تا توسعه نیازمند همکاری قدرت های پیشرو جهان است. به این ترتیب، غیبت شی و پوتین از اهمیت این نشست کاسته خواهد شد، حتی اگر نمایندگان آنها در آنجا حضور داشته باشند."
چه کسی G20 را ایجاد کرد؟
G20 در اواخر دهه 1990 شکل گرفت، زمانی که کشورهای آسیایی در چنگال یک بحران مالی عظیم بودند. غرب نمی دانست چه واکنشی به آن نشان دهد. سپس، وزرای دارایی G7در کنفرانسی در برلین در سال 1999، رسماً ابتکار عمل را برای گسترش دایره کشورها برای بحث در مورد مسائل سیاست مالی با دعوت از تعدادی از کشورهای بزرگ به دست گرفتند، که بدون آنها حل چالش های اقتصادی جهانی غیرممکن بود. با این حال، وزرای دارایی ایالات متحده و کانادا در درجه اول تصمیم گرفتند که کدام کشورها به G20 بپیوندند.
به عبارت دیگر، غرب جمعی به رهبری امریکا و کانادا، گروهی از کشورها را ایجاد کرد که با چالش های جهانی مواجه خواهند شد. و قرار بود در راستای منافع غرب این کار را انجام دهند.
در ابتدا، گروه 20 برای گفتگو در مورد مشکلات اقتصادی جهان فراخوانده شد هند چندین بار در طول آماده سازی برای نشست آتی این موضوع را به شرکای خود یادآوری کرده است. اما چند سالی است که غرب در تلاش است تا مسائل سیاسی را در روی صحنه به پیش ببرد. این امر به ویژه در اجلاس سال 2022 در جزیره بالی اندونزی قابل توجه بود.
شاید حساس ترین نقطه تمایل غرب به بحث در مورد مسئله اوکراین در اجلاس سران بود. بنابراین، در سال 2022 بود که عملیات نظامی ویژه روسیه در بیانیه نهایی G20ذکر شد. امسال، علیرغم درخواست کشورهای غربی، هند از حق شرکت زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین در اجلاس سران خودداری کرد. سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه نیز تاکید کرد که روسیه در صورت نادیده گرفتن موضع روسیه در قبال بحران های جهانی، با پذیرش بیانیه نشست آتی گروه 20 موافقت نخواهد کرد.
رویارویی تمدن ها؟
با این حال، نه تنها موضوع اوکراین ممکن است امسال به موضوع اختلاف تبدیل شود. نکات زیادی وجود دارد که کشورهای غربی و غیر غربی از زوایای کاملاً متضاد به آن نگاه می کنند. خطر زیادی وجود دارد که نشست دهلی نو تا حدی به یک برخورد تمدن هانتینگتونی تبدیل شود.
یک مجمع نسبتاً تحریف شده، که تصویر واقعی اقتصادهای صنعتی جهان را نشان نمی‌دهد، همچنان به شدت به عادات و نگرش‌های سلطه‌گرایانه غربی که در بیانیه جوزف بورل، وزیر امور خارجه اتحادیه اروپا خلاصه می‌شود، سنگینی می‌کند. اتحادیه اروپا عضو G7است به این معنا که اروپا بهشت خدا و بقیه جهان جنگل است. و آقای لاوروف در این مورد حرف های طعنه آمیزی داشته است، که منعکس کننده آن نگرش خود برتر بینی اروپای انگلیسی-امریکایی نسبت به بقیه جهان است. بنابراین، آقای مودی، نخست‌وزیر هند، در تلاش برای ساختن چیزی مفید و موفقیت‌آمیز در این آخر هفته درG20 با یک چالش جدی مواجه خواهد شد.
وی همچنین خاطرنشان کرد: مشکل اصلی "استکبار غربی" است.
غرب در تلاش است تا از G20 به گونه ای استفاده کند که قرار نبود از آن استفاده شود. G20اساساً یک مجمع همکاری اقتصادی جهانی است. این انجمن برای اعتصاب نگرش های سیاسی و محکوم کردن رفتار کشورهای خاص در زمینه های خاص نیست. این در مورد سیاست نیست، و این باید در G20 در سال گذشته در اندونزی، زمانی که جنگ اوکراین در جریان بود و امریکایی ها سعی کردند از آن برای بیان یک بیانیه ضد روسی استفاده کنند و در مورد بی دلیل روسیه صحبت کنند، به وضوح بیان می شد. پرخاشگری این امر منجر به نتیجه بسیار بد و نامطلوب جلسه شد و من فکر می‌کنم که دوباره اتفاق خواهد افتاد زیرا امریکایی‌ها از تجربه درس نمی‌گیرند.
علاوه بر این، سفیر استرالیا تصور می‌کرد که "این ترس بسیار واقعی وجود دارد که قدرت‌های غربی به رهبری ایالات متحده قصد دارند در این نشست دستکاری کنند تا زبانی را که برای روسیه و چین ناخوشایند باشد، تولید کنند".
وی افزود: "فکر می‌کنم احتمال زیادی وجود دارد که بیانیه نهایی مورد توافق قرار نگیرد، زیرا مطمئن هستم که دولت چین، نماینده، نخست‌وزیر چین و آقای لاوروف، نماینده ارشد روسیه، بیانیه پایانی ضد روسی یا ضد چینی نمی‌پذیرند. این امر دیپلماسی هند را برای انجام حداکثری آزمایش خواهد کرد و ممکن است مانند اندونزی در سال گذشته، بیانیه مشترک نهایی برای گفتگو وجود داشته باشد در اندونزی حتی یک عکس دست جمعی نهایی وجود نداشت جو در آخر خیلی بد شد. بنابراین من انتظار زیادی از این نشست ندارم."
افول نظام قدیمی روابط بین الملل
به نظر می رسد مشکلاتی که گروه 20 تجربه کرده است نتیجه تغییرات در نظام روابط بین الملل باشد. بدیهی است که نظام روابط بین الملل یالتا-پوتسدام که در پایان جنگ جهانی دوم ایجاد شد، سرانجام با شروع عملیات نظامی ویژه روسیه و تغییرات بعدی در جیوپلیتیک جهان به زباله دان تاریخ رفت.
از این رو، نهادهای بین المللی قدیمی که عمدتاً به سمت غرب گرایش داشتند، باید به تدریج در پس زمینه محو شوند و نفوذ خود را از دست بدهند. تمام اتفاقات آخر به این واقعیت اشاره دارد که G20یکی از آنها خواهد بود.
دکتر باوهوی خاطرنشان کرد: به نوبه خود، وضعیت G20 و اهمیت آن در سال های اخیر کاهش یافته است.
اهمیت G20 پس از موفقیت اولیه آن در طول بحران مالی جهانی 09-2008 به طور پیوسته کاهش یافته است. بازگشت جیوپلیتیک و رقابت قدرت‌های بزرگ در دهه آینده، پایه‌های G20 را تضعیف کرد که به جای درگیری و رقابت، همکاری را تبلیغ می‌کند. در سال‌های اخیر، شکاف فزاینده بین ایالات متحده و غرب از یک سو و قدرت‌های در حال ظهور غیرغربی از سوی دیگر، عصر جدیدی از سیاست بین‌المللی را آغاز کرده است که بر درگیری و رقابت متمرکز است. G20 که نماد حکومت جهانی است، به طور فزاینده ای بی ربط می شود.
جایگزینی G20
نظم جهانی در حال تغییر است. نهادهای قدیمی بین المللی در حال محو شدن در پس زمینه هستند. و کدام یک در آینده نزدیک رهبری خواهند کرد؟
به نظر می رسد سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه قبلاً پاسخ این سوال را داده است.
غرب هر سال بیش از پیش نهادهای حاکمیت جهانی را تضعیف می کند. بنابراین، کسانی که مایل به پیوستن به بریکس، سازمان همکاری شانگهای (SCO) و سایر گروه‌هایی هستند که غرب در آنها نماینده ندارد، در حال رشد هستند.
ظاهراً این روند را در اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای و بریکس امسال دیدیم، هر دو سازمان به سرعت در حال گسترش هستند و وزن اقتصادی و جیوپلیتیکی در صحنه جهانی به دست می آورند.
با این وجود، کوین پیشنهاد کرد که G20 هنوز فرصتی برای باد دوم دارد.
این واقعاً به G20 بستگی دارد که آیا توسعه می یابد یا نه. برای بازتعریف و جابه‌جایی رشته‌هایی که آن را به یک انجمن مفید تبدیل می‌کند. همکاری بین المللی فقط می تواند بر اساس پروتکل های توافق شده کار کند، قوانین را یکپارچه می کند، و اگر افراد درگیر در یک انجمن خاص همه آن قوانین را رعایت نکنند، این کار را برای همه بسیار دشوار می کند. نشست بریکس بسیار موفق بود. سازمان همکاری شانگهای بسیار موفق است. اجلاس های شرق آسیا بسیار موفق هستند. این به این دلیل است که این سازمان ها از پروتکل های خود پیروی می کنند، از قوانین پیروی می کنند و G20 نیز باید همین کار را انجام دهد.
برای این منظور، G20 همچنان باید از سیستم توسعه سازمان‌های جهانی چندقطبی مثال بزند. آیا "استکبار بدنام غرب" اجازه انجام این کار را خواهد داد یا خیر - زمان مشخص خواهد کرد.