به گزارش اسپوتنیک، مایک پمپئو وزیر سابق خارجه امریکا درباره گفته است که در از غنی رئیس جمهور افغانستان نا امید شده است و همین امر باعث شده است تا وی همه افغان ها را در پروسه صلح دور هم جمع کند.
اظهارات وی با واکنش هایی از طرف سیاسیون افغانستان روبرو شده است، امرالله صالح، معاون اول اشرف غنی، در این باره گفته است که: "در حاشیه‌ی نشست امنیتی مونیخ "من به این شیاد احتمالات را توضیح دادم و یازده دلیل آوردم که دارید کشور ما را به پاکستانی‌ها و تروریستان می‌دهید و این صلح نمی‌آورد".
حمدالله محب نیز در عکس العمل به اظهارات پمپئو با ریا کار خواندن وی گفته است : که تقصیر به گردن افغانستانی ها انداختن همیشه بخشی از این راهبرد بوده و هست. من دیگر مطمئن نیستم که در آن زمان یا اکنون چیزی مؤثر وجود داشته باشد - همانطور که یکی از مقام های ایالات متحده زمانی به من گفت: "هیچ چیزی درباره افغانستان در افغانستان یا از سوی افغانستانی ها تعیین نمی شود".
دکتر علی سمیع، تحلیل گر سیاست جهانی و اقتصاد در این باره به اسپوتنیک افغانستان گفت مذاکرات دوحه در آستانه انتخابات افغانستان و همزمان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری امریکا برگزار شد، آقای اشرف غنی و تیم جوانی که با خود از آمریکا آورده بود وفاداری نسبت به حزب دموکرات در ایالات متحده داشتند.
وی ادامه داد که در انتخابات امریکا بحث خروج نظامی از افغانستان یک موضوع مهم بوده است و دونالد ترامپ یک کریدیت بزرگ به حساب می آمد، به همین دلیل ارگ افغانستان در همکاری و هماهنگی با حزب دموکرات پروسه صلح افغانستان را به گروگان گرفت و مانعی برای کامیابی پروسه بود.
آقای سمیع افزود که آقای غنی در سال 2014 توسط دموکرات ها حمایت شد و به ریاست جمهوری افغانستان گماشته شد و توانستند تا با اخلال در پروسه صلح شخص دست نشانده خود را در افغانستان بر سر قدرت حفظ کنند.
در ادامه صحبت ها آقای سمیع افزود: از نگاه ملی و دولت مستقل اگر به پروسه صلح دوحه نگاه کنیم، غنی باید این پروسه را تحریم می کرد و یک قدم هم وارد این جریان نمی شد و یا اینکه با ورود در این پروسه باید با صداقت کامل پیش می رفتند و از رقابت های بین جمهوری خواهان و دموکراتها در امریکا اثر پذیری نمی داشتند و ساختار نظام، اردو و پولیس را حفظ می کرد.
وی در ادامه گفت که برای اشرف غنی وعده داده شده بود که اگر پروسه صلح "ترامپ" را به ناکامی بکشاند آنها بر طالبان فشار خواهند آورد تا با حفظ قدرت در غالب جمهوریت به نظام افغانستان بپیوندند. از این زاویه دید اظهارات پمپئو درباره به گروگان گیری پروسه صلح و تقلب در انتخابات صحت دارد.
وی درباره اظهارات محب گفت: ریاکاری امریکا در سخنان حمدالله محب اشاره به این دارد که با قدرت رسیدن دموکراتها در امریکا و ناکامی پروسه صلح در دوحه، دموکرات ها خود را در سیاست داخلی ایالات متحده در موقفی دیدند که توانایی تطبیق خروج نظامی امریکایی ها از افغانستان را به روش بدیل نداشتند و با اشرف غنی عهد شکنی کردند، اما اشرف غنی و تیمش باید از تاثیر پذیری رقابت های داخلی امریکا جلوگیری می کرد.
آقای سمیع می گوید اداره اشرف غنی متکی به غرب و امریکا بود که متاسفانه افغانستان در چهل سال گذشته به دلیل این وابستگی ها با شکست های بزرگی مواجه شدند با اینکه در داخل افغانستان ظرفیت های بومی، ساختار های سیاسی و اجتماعی قدر در افغانستان استفاده بسیار کمی شده است.
وابستگی غنی به دموکرات ها و تاثیر پذیری از آنها به تضعیف روابط روسیه ، چین، ایران و هند با افغانستان منجر شد، در واقع در دوران اداره غنی افغانستان فاقد استراتژی سیاست خارجی بود و به امتداد سیاست خارجی امریکا تبدیل شد طوری که برای منطقه به یک تهدید عمده تبدیل شد. در دوره کرزی تماس با طالبان فقط توسط دولت افغانستان صورت می گرفت نه با دولت های خارجی.
آقای سمیع در ادامه گفت که خالیگاه سیاست خارجی در اداره غنی و امتداد سیاست دموکراتها باعث شد تا جمهوریت به یک سکوی پرتاب و تهدیدی برای قدرت های منطقه از قبیل ایران، هند، چین و قدرت های کوچک مانند ازبکستان تبدیل شود و دلیلی شود بر اینکه این کشور ها به طالبان روی بیاورند.
در آخر آقای سمیع یادآور شد که از یک نگاه، اظهارات تیم غنی درباره ریاکاری و عهد شکنی امریکا بی اساس است چراکه تمام آنچه اتفاق افتاد در هماهنگی با اداره دموکرات بایدن در امریکا بوده است. روزی که جو بایدن در نتیجه انتخابات ریاست جمهوری امریکا به قدرت رسید در همان شب در ارگ افغانستان جشن بزرگی برپا شد که گویا بقای جمهوریت در افغانستان تضمین شده باشد اما ارگ نشینان که تحلیل درست از اوضاع وسیاست داخلی امریکا نداشتند خود را فریب خورده می بینند.