به گزارش اسپوتنیک، بسیاری از کارشناسان بر این باورند که انقراض انسان سوال "اگر" نیست، بلکه سوال "چی وقت" است. شماری از دانشمندان به این باور هستند که این امر زود یا دیر اتفاق خواهد افتاد.
در سال 2010، فرانک فنر، ویروس شناس برجسته استرالیایی اظهار داشت که احتمالاً انسان ها در قرن آینده به دلیل افزایش جمعیت، تخریب محیط زیست و تغییرات آب و هوایی از بین خواهند رفت.
دانشمندان گفته اند که البته زمین بدون انسان‌ها به زیبایی زندگی خواهد کرد. زندگی ادامه پیدا میکند و ردپایی که ما روی کره زمین می گذاریم سریعتر از آنچه فکر می کنید ناپدید می شوند. شهرها ازبین می‌روند، مزارع ما بیش از حد رشد می کنند. در نتیجه، تنها چیزی که از بشریت باقی می ماند، لایه ای نازک از ایزوتوپ های پلاستیکی و رادیواکتیو است.
برای اینکه بفهمیم طبیعت به سرعت و به طور موثر آثار انسانی را می پوشاند، کافی است به منطقه محرومیت در چرنوبیل نگاهی بیندازیم. بیش از 30 سال پس از حادثه نیروگاه هسته‌ای، گیاهان و حیوانات در آنجا رشد می‌کنند. مطالعه‌ای در سال 2015 نشان داد که جمعیت حیات وحش در این منطقه نشان می‌دهد که انسان‌ها نسبت به قرار گرفتن در معرض تشعشعات، خطر بسیار بیشتری برای گیاهان و جانوران محلی دارند.
مثال دیگر: در سال 1542، زمانی که اروپایی ها برای اولین بار جنگل های بارانی برزیل را دیدند، شهرها، جاده ها و مزارع را در کناره های رودخانه های اصلی گزارش کردند. با این حال، پس از نابودی جمعیت توسط بیماری هایی که استعمارگران با خود آورده بودند، این شهرها به سرعت مورد هجوم جنگل قرار گرفتند.