پیش از این مشخص شده بود که تیزاب های چرب بلوک‌های سازنده چربی هستند که توسط سلول های سرطانی نیز استفاده می‌شود. بنابراین، اگر رشد بدخیم در بدن وجود داشته باشد، تیزاب های چرب خاص می‌توانند باعث گسترش سریع متاستازها شوند. اما اینکه چه مکانیسم‌های بیولوژیکی در این امر دخیل هستند و اینکه آیا همه تیزاب های چرب به متاستاز کمک می‌کنند، هنوز مشخص نبود.
زیست شناسان مؤسسه علم و فناوری بارسلونا به همراه دیگر همکاران خود از مؤسسات و دانشگاه‌های اسپانیا و ایالات متحده آزمایشی را انجام دادند که در آن غلظت بالایی از تیزاب های چرب روغن پالم را در معرض سلول های سرطانی انسان قرار دادند و سپس آنها را در بدن موش‌ها کشت کردند. در موش‌ها نتایج نشان داد که یکی از این تیزاب های چرب، تیزاب پالمیتیک، باعث ایجاد متاستاز سرطان‌های دهان و پوست در موش‌ها می‌شود، اگرچه بر ظاهر خود تومور تأثیری نداشت.
دیگر تیزاب های چرب روغن پالم، اولئیک و لینولئیک، و چربی های امگا ۹ و امگا ۶ که در غذاهایی مانند روغن زیتون و دانه کتان یافت می شوند، این اثر را نشان ندادند. افزودن تیزاب پالمیتیک به رژیم غذایی موش‌ها نه تنها باعث افزایش متاستاز شد، بلکه تأثیر طولانی‌مدتی بر ژنوم سرطان داشت. سلول های سرطانی که برای مدت کوتاهی در معرض تیزاب پالمیتیک قرار گرفتند، حتی پس از حذف تیزاب پالمیتیک از رژیم غذایی، به شدت متاستاتیک باقی ماندند.