به گزارش اسپوتنیک، دانشمندان مرکز تحقیقاتی هلمهولتز در آلمان جزئیات بیشتر بدترین فاجعه روی زمین را که ۲۵۲ میلیون سال قبل در مرز بین دوره‌های پرمین و تریاس تقریبا تمام حیات بر روی زمین را نابود ساخته بود، نشر کردند.
در سایبریا در نتیجه انقراض جهانی به دلیل فعالیت آتشفشانی، سه چهارم حیوانات زمینی و ۹۵ درصد حیوانات بحری، منقرض شدند.
محققان با تجزیه و تحلیل ایزوتوپ‌های بور در پوسته‌های آهکی براکیپودهای فسیلی، میزان اسیدی‌بودن اقیانوس‌ها را در طول انقراض جهانی تعیین کردند.
سطح pH (اسیدی‌بودن) آب بحر با محتوای دی اکسید کربن در جو رابطه نزدیک دارد که ردیابی تغییرات آب و هوایی جهانی را امکان پذیر می‌کند. سپس دانشمندان از آخرین مدل ژئوشیمیایی برای ارزیابی تأثیر دی اکسید کربن اضافی بر محیط استفاده کردند.
معلوم شد که با ریزش گسترده ماگما در سایبریا مقدار زیادی گاز گلخانه‌ای آزاد شده است. تجمع آن در جو برای چندین هزار سال ادامه داشته که باعث گرم‌شدن شدید و اسیدی‌شدن اقیانوس شد. تغییرات چشمگیر هوازدگی شیمیایی در خشکی بر بهره‌وری اقیانوس‌ها و چرخه مواد مغذی تأثیر گذاشته و باعث رشد مناطق مرده فاقد اکسیجن شده است. تأثیر چندین عامل همزمان گروه‌های مختلفی از حیوانات را از بین برده است.
خوشبختانه که چنین سناریو در حال حاضر غیرممکن است. سوزاندن تمام مواد سوخت فسیلی روی زمین توسط انسان‌ها منجر به افزایش دی اکسید کربن در اتمسفر همانند پایان دوره پرمین نخواهد شد. با این حال، موضوع نگران‌کننده اینست که میزان تجمع گازهای گلخانه‌ای در حال حاضر ۱۴ برابر سریعتر از میزان مشاهده شده در هنگام انقراض می‌باشد.