چگونه این کار رخ داد كه زمان تاجران برده ها را به خارج از آفريقا می بردند؟
اولا دالیروپ (ULLA DAHLERUP) در مطلب منتشره در نشریه Jyllands-Posten (دنمارک) می نویسد، آفریقا قاره ای کامل است. چرا جمعیت چندین میلیونی آن از خود دفاع نکرد، به گونه مثال، در قرن شانزدهم، هنگامی که کشتی های تاجران اعراب یا اروپایی برده فروش به سواحل آن نزدیک شدند؟ افریقایی ها شکارچیان خوبی بودند و از تیر های مسموم، نیزه ها و شمشیرهای بزرگ و دو لبه استفاده می کردند. کشتی ها می توانستند غرق ساخته شوند یا به آتش کشیده شوند و دریانوردان نمی توانستند در ساحل پیاده شوند - آنها بدون آب و غذا و بدون کمک اشاخص دیگری می مردند.
واقعیت این است که قبایل افریقایی قبلاً سایر افریقایی ها را به صفت برده خود نگه می داشتند. اینها را بعداً آنها به کشتی های برده فروشان، بطور مثال، در بدل باروت و سلاح گرم می فروختند. آنها هموطنان خودشان را می فروختند. در طی جنگهای بی پایان بین قبیله ای، دشمنان شکست خورده معمولاً کشته می شدند، به خدایان قربانی می شدند یا به عنوان بردگان اسیر می شدند. بعداً، اگر یک قبیله سلاح گرم می داشت، همسایگان نیز برای زنده ماندن در جنگ بعدی مجبور بودند، آن را بدست آورند. اما در بدل فروش برده ها می توانستند آن را دریافت کنند. مثلاً، مراکش و طرابلس بازارهای بزرگی برده فروشی داشتند. در امتداد سواحل اقیانوس اطلس، تمام قدرت های قبل از استعمار مصروف تجارت برده ها بودند.
گوش کنید به آنچه که امروز در تظاهرات خیابانی فریاد می زنند و متوجه خواهید شد که بسیاری از آنها فقط آشنایی اندکی با تاریخ دارند.
زیرا برده داری به اندازه خود بشریت قدیمی است.
تقریباً هر کشور دنیا در مقاطعی از تاریخ خود از برده ها یا دهقانان وابسته به زمین استفاده کرده است. بیشتر اوقات آنها اسیران جنگی بودند که از سرزمین های فتح شده آورده می شدند و اغلب بسته به اینکه در خانه کار می کردند یا در مزارع / معادن و غیره، با آنها به طور غیر منطقی و بی رحمانه رفتار می کردند. همانطور که از کتاب مقدس و قرآن معلوم می شود، ارزش و بهای بردگان تا حد زیادی برابر با بهای دام ها بود.
تاریخ برده داری را می توان در موزیم ملی یافت. بنابراین ایده ساماندهی یک موزیم جدید دنمارک که به آن دوره کوتاه تاریخ اختصاص داده شده باشد، زمانی که ما در استرالیا مستعمره داشتیم، این اصلاً مسخره است، اگر دقت کنید که بردگی در خانه های خودمان چه مدت شکوفا بود، جایی که کار بندگان محروم و گدایان مظلوم استفاده می شد و دهقانان زحمت می کشیدند و مجبور بودند اردو های اربابان را که حق داشتند آنها را به مجازات بدنی محکوم نمایند، دوباره پر کنند.
در جریان بحث فعلی، فراموش می شود که در گذشته، سفیدپوستان غالباً خود را در بردگی مشاهده می کردند - مردان، زنان و کودکان به طور یکسان. برده داری در گذشته به هیچ وجه به سفیدپوست بودن و سیاه پوست بودن محدود نبود. بطور مثال، در قصه های ایسلندی، بسیاری از برده های سفید را ذکر می کنند. به عنوان مثال، در قصه «Salaga Valley People Saga » هیودینگ هاسکول به کنگره بزرگ برده فروشی رفت که در آنجا سرگرمی ها، مشروب نوشی، بازی ها و انواع شادی ها برگزار می شد. هاسکول با این کلمات وارد خیمه بازرگان شد: "آیا آنچه را که ما می خواهیم بخریم ، دارید؟"
بازرگان گیل سوال كرد كه هودینگ چه چیزی میخواهد و هاسكول پاسخ داد كه می خواهد برده بخرد. سپس گیل پرده را کنار زد و او 12 زن نشسته در پشت آن نشان داد. او هاسکول را دعوت کرد تا وارد شود و ببیند که آیا کدام یک از آنها مناسب است.
انتقاد احمقانه و بی پایان نسبت به مرد سفیدپوست توجه را کاملاً از تجارت بزرگ برده فروشی اعراب منحرف کرده است. دوره فتوحات اعراب در افریقای شمالی در حدود قرن هفتم میلای، دوره ای تاریخی کم توضیح شده است که اعراب شروع به خرید برده های افریقایی کردند.
عواید حاصل از تجارت بردگان عرب بس بزرگ بود، برده ها به عربستان، ترکیه و مصر فروخته می شدند. بازرگانان برده فروش اعراب در رأس چنین شکار شدید برده داری قرار داشتند كه مناطق وسیعی از قاره افریقا را احتوا می کرد.
صدام حسین در عراق، معمر قذافی در لیبیا و رابرت موگابه در زیمبابوی برده ها داشتند. در کشورهای ثروتمند خلیج فارس، میلیون ها زن آسیایی به خانه های خصوصی آورده می شوند که اغلب در شرایط برده داری کار می کنند. سازمان های تروریستی مانند دولت اسلامی (ممنوع در روسیه) نیز اسرای جنگ را به عنوان برده در زمان اوج قدرت خود نگه می داشتند.
ما باید از دیدگاه تاریخی به برده داری وسیعتر نگاه کنیم، زیرا این فقط در امریکا نبود. سایه سنگین برده داری در گذشته ها بر کل کره زمین سایه انداخته بود، اما در برخی جاها این سایه تا به امروز پراکنده نشده است.