یلین والد (Ellen R. Wald) در مطلب منتشره در نشریه Forbes (امریکا) می نویسد، به مدت سه سال، روسیه و سایر کشورهای نفتی با همکاری اوپیک توسط تعیین سهمیه ها تولید را کاهش می دادند. روسیه با سایر کشورها هماهنگ عمل می کرد و برای خود حق مهمی کسب کرد، تا تصمیمات اتحادیه را وتو کند. اوپیك هنگام تصميم گيري، عملكرد جديد را پذيرفت و بعد از آن يك روز منتظر ارزيابي واكنش روسيه ماند و اينكه آيا با اجراي تصميم موافقت خواهد كرد يا خير. هفته گذشته، هنگامی که تقاضا به نفت به دلیل کرونا ویروس کاهش یافت، سرانجام روسیه برنامه اوپیک را وتو کرد.
سازمان کشورهای صادرکننده نفت می خواست تولید روزانه را یک میلیون بیرل کاهش دهد، تا کشورهای که در این سازمان شامل نمی باشند، از جمله روسیه بخواهد که تولید را به ترتیب نیم میلیون بیرل در روز کاهش دهند. اوپیك اعلام داشت كه اگر کشورهای که عضویت ندارند، از كاهش توليد امتناع ورزند، پس هیچکس تولید را کاهش نخواهد داد. در اوایل این هفته، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه اعلام کرد که روسیه تولید را کاهش نخواهد داد و در روز جمعه روسیه جواب «رد» داد.
پس از آن، عربستان سعودی تصمیم گرفت تا با کاهش قیمت فروش نفت به آسیا و سایر بازارها، جهت افزایش فروشات و احتمالاً مجازات نمودن روسیه تلاش ورزد. اخباری مبنی بر اینکه در ماه اپریل، عربستان سعودی تولید نفت را به حداقل 10 میلیون بیرل در روز افزایش می دهد، بسیار زیاد است، اما هنوز هم در محدوده سهمیه های اوپیک قرار دارد. هنگامی که معاملات یکشنبه شب به وقت امریکا افتتاح شد، قیمت نفت حدود 30 درصد کاهش یافت.
روسیه هرگز عضو اوپیک نبوده و هیچگاه نشانه هایی از اینکه می خواهد برای منافع مشترک کار کند، از خود نشان نداده است. روسیه به وضوح می دانست که صادرات عربستان سعودی به چین تحت تأثیر کرونا ویروس قرار گرفته است، و تصمیم گرفت که برای تثبیت بازار نباید از استخراج و فروش سالم خود بکاهد. حتی اگر روسیه با کاهش تولید موافقت می کرد، بازار افزایش ناچیز می یافت (ولی سقوط هم نمی کرد).
عربستان سعودی که سه سال پیش از پیوستن روسیه به پروسه تصمیم گیری در اتحادیه اوپیك + استقبال كرد، از یگانه استراتژی قابل دسترسی، واکنش نسبت به فیصله های روسیه، استفاده كرد. او تصمیم گرفت تولید را افزایش دهد و قیمت ها را کاهش دهد تا مشتریان را از دست ندهد. این به ذات خود یک حرکت کاملا معقول بود. شرکت نفتی سعودی آرامکو بیشترین ظرفیت های ذخیره دارد، به این معنی که می تواند بیش از سایرین تولید را افزایش دهد.
علت دیگر این است که اکنون عربستان سعودی و روسیه به مثابه رقبا عمل می کنند و مسکو در این رویارویی به احتمال زیاد برنده به نظر می رسد. اول اینکه، پوتین و وزیر انرژی روسیه، الكساندر نواك، افراد سختگیر و باتجربه هستند و می توانند تصمیمات سختی را در مورد نفت بگیرند. چنین اشتها به هیچ وجه مورد قبول سلمان پادشاه سعودی، پسرش محمد و پسر دیگر او وزیر نفت عبدالعزیز نمی باشد. دوم اینکه، روسیه در این رویارویی تاب خواهد آورد و عربستان سعودی اساس وزین دارد که هرچه زودتر تسلیم شود و اوپیک را به ایجاد ثبات در بازار وادار سازد.
عربستان سعودی از مشروعیت اوپیک قدردانی می کند زیرا قدرت زیادی در آنجا، به عنوان مؤثرترین عضو کارتل، دارد. از همینرو، الریاض به منظور ایجاد ثبات در بازار فشارهایی را جهت کاهش جدید تولید احساس خواهد کرد.