سارا سکولز (Sarah Scoles) در مطلب منتشره در نشریه Scientific American (امریکا) می نویسد، به طور معمول، چنین وظایف برای دوره نامزدی دکتورا پیشکش میگردند که سالها کار سختی را می طلبد. اما رایت این وظیفه را به دانشجویان یکی از گروههای خود از پوهنتون پنسیلوانیا - اولین گروه فارغ التحصیلان دوره "جستجوی تمدنهای فرازمینی" (SETI) داد، زیرا او معتقد بود که این کار بسیار عملی است. به نظر می رسید که او فکر میکرد که هنوز در قرن نوزدهم هستیم، وقتی که برای کشف نوعی موجودات زنده ناشناخته برای علم کافی بود که یک طبیعت شناس بتواند طی تحقیق در جنگل های بارانی ناشناخته ها را پیدا کند. و اکنون، برای دانشمندان جوان که با مساله SETI سروکار دارند، فقط کافی است که میوه های آبدار را از شاخه های بچینند. اگرچه انسان تقریبا 60 سال است که به دنبال تمدنهای فرازمینی میگردد، اما SETI هنوز زمینه ای کوچک و ناپخته تحقیقات علمی است که عمدتاً خارج از چارچوب علم بزرگ وجود دارد. و اکنون، پوهنتون پنسیلوانیا می خواست این وضعیت را اصلاح کند.
در پشت جلو این کشتی ساخته نشده رایت و پسربچه های باهوشی قرار دارند که تا این اواخر اکثراً سیارات خارجی (اکزوپلانیت) را مطالعه می کردند و به هیچ وجه به دنبال زندگی در فضا نبودند. علاقه وی به تحقیق در مورد هوش فرازمینی نتیجه ترکیبی از شرایط، درگیری بین گذشته و حال است و این، مانند هر درگیری، رایت را برانگیخت تا به نوبه خود در جهت جدیدی عمل کند. یک روز در سال 2012، او مایکل کوشینگ (Michael Cushing) را از پوهنتون تولدو (تولدو، ایالت اوهایو، ایالات متحده) شنید که در مورد ستاره های کوچک قهوه ای - کره های کوچک ستاره ای، گاهی سردتر از بدن انسان- صحبت می کند. برای ردیابی این اشیاء فضایی، لازم بود یک مجموعه معلومات بدست آمده توسط تلسکوپ فضایی مادون قرمز WISE تحلیل شوند. رایت با تعجب آشکار می گوید که "او یك یا دو جسم كیهانی را پیدا كرد که دمای آنها با دمای اتاق مطابقت داشت."
آنها هیچ چیزی پیدا نکردند. اما در این پروسه، رایت مفکوره دیگری را مطرح کرد: کره های Dyson را می توان با یک تلسکوپ نوری نیز شناسایی کرد - هنگامی که کره ستاره را احاطه می کند، آن مانع عبور نور ستاره میگردد. و سپس یک روز، در حال که رایت در حال فکر کردن در مورد این مفکوره فرضی بود، ستاره شناس Tabetha Boyajian در مقابل دروازه دفتر او توقف کرد. او داده های جالبی در مورد ستاره ای داشت که درخشندگی او به طور دوره ای بیش از 20 درصد کاهش می یابد، گویی وجود مانع بزرگی مانند حوزه Dyson بین ناظر و این ستاره وجود دارد. چند وقت پیش، رایت فقط در مصاحبه ای با The Atlantic به طور دقیق فرضیه خود را بیان کرد. و همانطور که غالباً با عناوین درباره موضوع تمدن های فرازمینی رخ می دهد، نشریه The Atlantic پخش سریع این موضوعات را آغاز کرد و رایت به زودی بنابر تحقیق درباره پروژه SETI بسیار مشهور شد.
هیچ کس نمی داند چه چیزی در آینده در انتظار ما قرار دارد - چه اکتشافات انجام خواهند شد، چه نوآوری ها ظاهر می شوند و چه سیگنال هایی هنوز مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته است. رایت معتقد است که حتی پس از آنکه ستاره شناسان یک روز با بیگانگان در تماس شوند، مرکز اطلاعات برون مرزی ایالت پنسلوانیا (PSETI) هنوز هدف خود را از دست نخواهد داد، ولی ارزش حرف "S" در مخفف SETI دیگر به معنی "جستجو" «Search» نه بلکه به معنی "مطالعه" «Study» تعبیر می شود.