https://sputnik.af/20220507/کشف-کوههای-عظیم-شکر-در-زیر-اقیانوس-10144952.html
کشف کوههای عظیم شکر در زیر اقیانوس
کشف کوههای عظیم شکر در زیر اقیانوس
اسپوتنیک افغانستان
دانشمندان در یک مطالعه جدید به یک دستاورد علمی جالب توجه دست یافته اند. آنها می‌گویند در زیر امواج خروشان اقیانوس‌ها ذخایر عظیمی از قند وجود دارد که ما تاکنون... 07.05.2022, اسپوتنیک افغانستان
2022-05-07T16:55+0430
2022-05-07T16:55+0430
2022-05-07T16:56+0430
خبر های دیگر
https://cdn1.img.sputnik.af/img/07e6/05/07/10144907_0:0:3077:1731_1920x0_80_0_0_be327e9b736d092920061ea5896d4324.jpg
به گزارش اسپوتنیک، یک تیم بین المللی از محققان در یک مطالعه جدید ادعا نموده اند که علفزار‌های دریایی موجود در کف اقیانوس‌ها می‌توانند مقادیر زیادی از مواد شیرین را در زیر شاخه‌های تکان‌دهنده خود ذخیره کنند.نتایج این تحقیق در Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.دانشمندان می‌گویند در تحقیقات خود متوجه شدند که شکر به شکل ساکارز (ماده اصلی شکر) از علف‌های دریایی و در خاک زیر آن آزاد می‌شود، منطقه‌ای که مستقیماً تحت تأثیر ریشه‌ها قرار می‌گیرد و به ریزوسفر معروف است. این بدان معناست که غلظت قند بستر دریا حدود 80 برابر بیشتر از حد معمول است.این تیم تحقیقاتی می‌گوید بنابراین در سرتاسر جهان، علف‌های دریایی می‌توانند روی 1.3 میلیون تن ساکارز قرار گرفته باشند. به بیان دیگر، این مقدار برای تولید حدود 32 میلیارد قوطی کوکاکولا کافی است.نیکول دوبیلیه، میکروبیولوژیست دریایی از مؤسسه میکروبیولوژی دریایی ماکس پلانک در آلمان می‌گوید: "علف‌های دریایی در طول فتوسنتز قند تولید می‌کنند. در شرایط نوری متوسط، این گیاهان بیشتر قند‌هایی را که تولید می‌کنند برای متابولیسم و رشد خود استفاده می‌کنند. اما در شرایط نوری بالا، به عنوان مثال در ظهر یا در طول تابستان، گیاهان بیش از آن چیزی که می‌توانند مصرف کنند یا ذخیره کنند، قند تولید می‌کنند. آنها ساکارز اضافی را وارد ریزوسفر خود می‌کنند که آن را به عنوان یک دریچه سرریز می‌توان درنظر گرفت."دانشمندان می‌گویند؛ آنچه شگفت آور است این است که این قند اضافی توسط میکروارگانیسم‌های محیط اطراف بلعیده نمی‌شود. برای جلوگیری از این امر، به نظر می‌رسد که علف‌های دریایی ترکیبات فنلی را به همان روشی که بسیاری از گیاهان دیگر انجام می‌دهند، ارسال می‌کنند. این ترکیبات شیمیایی – که در قهوه و میوه‌ها و همچنین بسیاری از مکان‌های دیگر در طبیعت یافت می‌شوند – عملکرد ضد میکروبی دارند و می‌توانند متابولیسم اکثر میکروارگانیسم‌ها را مهار کرده و سرعت آنها را کاهش دهند.محققان فرضیه خود را در یک علفزار دریایی واقعی در زیر آب از طریق تکنیک طیف سنجی جرمی آزمایش کردند تا تأیید کنند که این واقعاً همان چیزی است که اتفاق افتاده است.مگی سوگین، میکروبیولوژیست دریایی از مؤسسه میکروبیولوژی دریایی ماکس پلانک، می‌گوید: "در آزمایش‌های خود، فنول‌های جدا شده از علف‌های دریایی را به میکروارگانیسم‌های ریزوسفر علف‌دریایی اضافه کردیم. نتیجه این بود که ساکارز بسیار کمتری در مقایسه با زمانی که هیچ فنلی وجود نداشت، مصرف شد. مجموعه کوچکی از میکروب‌ها در واقع با وجود فنولیک‌ها از طریق ساکارز رشد کردند".به عبارت دیگر یک منطقه از علف‌های دریایی می‌تواند دو برابر بیشتر از جنگلی به همان اندازه در خشکی و 35 برابر سریع‌تر کربن جذب کند. هنگامی که نوبت به محاسبه هزینه‌های جذب کربن از علفزار‌های دریایی می‌شود - که در بین زیستگاه‌های در معرض تهدید روی کره زمین به دلیل فعالیت‌های انسانی و کاهش کیفیت آب است - دانشمندان اکنون می‌توانند ذخایر ساکارز و همچنین خود علف‌های دریایی را نادیده بگیرند.علف‌های دریایی برخی از مهم‌ترین جذ کننده‌های کربن آبی سیاره هستند.دانشمندان می‌گویند: "مطالعه ما به درک یکی از مهم ترین زیستگاه های ساحلی در سیاره ما کمک می کند و نشان می دهد که حفظ این اکوسیستم های کربن آبی چقدر مهم است."
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
da_DA
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک افغانستان
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبر های دیگر
کشف کوههای عظیم شکر در زیر اقیانوس
16:55 07.05.2022 (بازآوری شدن: 16:56 07.05.2022) دانشمندان در یک مطالعه جدید به یک دستاورد علمی جالب توجه دست یافته اند. آنها می‌گویند در زیر امواج خروشان اقیانوس‌ها ذخایر عظیمی از قند وجود دارد که ما تاکنون از وجود آن بی اطلاع بودیم.
به گزارش اسپوتنیک، یک تیم بین المللی از محققان در یک مطالعه جدید ادعا نموده اند که علفزار‌های دریایی موجود در کف اقیانوس‌ها می‌توانند مقادیر زیادی از مواد شیرین را در زیر شاخه‌های تکان‌دهنده خود ذخیره کنند.
نتایج این تحقیق در Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
دانشمندان می‌گویند در تحقیقات خود متوجه شدند که شکر به شکل ساکارز (ماده اصلی شکر) از علف‌های دریایی و در خاک زیر آن آزاد می‌شود، منطقه‌ای که مستقیماً تحت تأثیر ریشه‌ها قرار می‌گیرد و به ریزوسفر معروف است. این بدان معناست که غلظت قند بستر دریا حدود 80 برابر بیشتر از حد معمول است.
این تیم تحقیقاتی می‌گوید بنابراین در سرتاسر جهان، علف‌های دریایی می‌توانند روی 1.3 میلیون تن ساکارز قرار گرفته باشند. به بیان دیگر، این مقدار برای تولید حدود 32 میلیارد قوطی کوکاکولا کافی است.
نیکول دوبیلیه، میکروبیولوژیست دریایی از مؤسسه میکروبیولوژی دریایی ماکس پلانک در آلمان می‌گوید: "علف‌های دریایی در طول فتوسنتز قند تولید می‌کنند. در شرایط نوری متوسط، این گیاهان بیشتر قند‌هایی را که تولید می‌کنند برای متابولیسم و رشد خود استفاده می‌کنند. اما در شرایط نوری بالا، به عنوان مثال در ظهر یا در طول تابستان، گیاهان بیش از آن چیزی که می‌توانند مصرف کنند یا ذخیره کنند، قند تولید می‌کنند. آنها ساکارز اضافی را وارد ریزوسفر خود می‌کنند که آن را به عنوان یک دریچه سرریز می‌توان درنظر گرفت."
دانشمندان می‌گویند؛ آنچه شگفت آور است این است که این قند اضافی توسط میکروارگانیسم‌های محیط اطراف بلعیده نمی‌شود. برای جلوگیری از این امر، به نظر می‌رسد که علف‌های دریایی ترکیبات فنلی را به همان روشی که بسیاری از گیاهان دیگر انجام می‌دهند، ارسال می‌کنند. این ترکیبات شیمیایی – که در قهوه و میوه‌ها و همچنین بسیاری از مکان‌های دیگر در طبیعت یافت می‌شوند – عملکرد ضد میکروبی دارند و می‌توانند متابولیسم اکثر میکروارگانیسم‌ها را مهار کرده و سرعت آنها را کاهش دهند.
محققان فرضیه خود را در یک علفزار دریایی واقعی در زیر آب از طریق تکنیک طیف سنجی جرمی آزمایش کردند تا تأیید کنند که این واقعاً همان چیزی است که اتفاق افتاده است.
مگی سوگین، میکروبیولوژیست دریایی از مؤسسه میکروبیولوژی دریایی ماکس پلانک، می‌گوید: "در آزمایش‌های خود، فنول‌های جدا شده از علف‌های دریایی را به میکروارگانیسم‌های ریزوسفر علف‌دریایی اضافه کردیم. نتیجه این بود که ساکارز بسیار کمتری در مقایسه با زمانی که هیچ فنلی وجود نداشت، مصرف شد. مجموعه کوچکی از میکروب‌ها در واقع با وجود فنولیک‌ها از طریق ساکارز رشد کردند".
به عبارت دیگر یک منطقه از علف‌های دریایی می‌تواند دو برابر بیشتر از جنگلی به همان اندازه در خشکی و 35 برابر سریع‌تر کربن جذب کند. هنگامی که نوبت به محاسبه هزینه‌های جذب کربن از علفزار‌های دریایی می‌شود - که در بین زیستگاه‌های در معرض تهدید روی کره زمین به دلیل فعالیت‌های انسانی و کاهش کیفیت آب است - دانشمندان اکنون می‌توانند ذخایر ساکارز و همچنین خود علف‌های دریایی را نادیده بگیرند.
علف‌های دریایی برخی از مهم‌ترین جذ کننده‌های کربن آبی سیاره هستند.
دانشمندان می‌گویند: "مطالعه ما به درک یکی از مهم ترین زیستگاه های ساحلی در سیاره ما کمک می کند و نشان می دهد که حفظ این اکوسیستم های کربن آبی چقدر مهم است."
