به گزارش اسپوتنیک، شاه محمود قریشی، وزیر خارجه پاکستان در حاشیه نشستهای مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک در مصاحبه با سایت العربی الجدید، نگرانیهای کشورش را درباره احتمال گسترش دامنه آوارگی و بحران انسانی در افغانستان ابراز کرد و گفت، با سقوط 80 هزار قربانی، پاکستان بهای سنگینی را در سطح انسانی پرداخت و در سطح اقتصادی نیز بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار خسارت دید و در چهار دهه اخیر بدون هیچ گونه حمایت بین المللی میزبان بیش از سه میلیون آواره افغانی است.
وی در ادامه گفت، البته اگر وضعیت افغانستان به شکل خردمندانهای مدیریت شود، یک فرصت واقعی برای برقراری صلح و امنیت وجود دارد.
قریشی افزود، از نظر پاکستان در حال حاضر اولویت با پرهیز از نابسامانی وضعیت انسانی است. اگر وضعیت انسانی افغانستان وخیم شود، پاکستان به شدت آسیب خواهد دید چرا که سیل کثیری از آوارگان افغان به این کشور هجوم خواهند آورد و پاکستان هم پتانسیل پذیرش این تعداد را ندارد زیرا در حال حاضر هم بیش از سه میلیون افغان در پاکستان هستند. اگر افغانستان دچار آشوب و هرج و مرج شود سازمانهای تروریستی مثل القاعده و غیر آن از وضعیت بهره برداری میکنند و پاکستان به عنوان همسایه افغانستان در راس خواهد بود.
وی گفت، پاکستان در مورد عملیات خروج زمینی و هوایی (آمریکاییها، خارجیها و افغانها در پی کنترل طالبان بر افغانستان) تمامی اقداماتی که انتظار میرفت، انجام داد و چالش فعلی وضعیت انسانی است. بلوکه شدن حساب های افغانها (در بانک های آمریکا و کشورهای اروپایی) به مقابله با این چالش کمکی نمیکند. از طرف دیگر پولها (کمک ها) به منظور ممانعت از نابسامانی وضعیت و نیز حسابهای بانکی افغانها بلوکه شدهاند و آنها نمیتوانند به پولشان دسترسی داشته باشند و این مساله باید حل شود. تبعات فروپاشی اقتصادی در افغانستان در وهله اول دامنگیر پاکستان خواهد شد.
وزیر خارجه پاکستان ابراز امیدواری کرد که دولت افغانستان تمامی اقشار مردمی را شامل شود و گفت، رهبران طالبان در اصل با این ایده مخالف نیستند. وی تاکید کرد: نمیتوان برای آنها نمایندهای (خارجی) در دولت تحمیل کرد اما وجود یک دولت آشتی ضروری است.
وی درمورد اظهارات عمران خان، نخست وزیر پاکستان که گفته بود برای موافقت طالبان با تشکیل دولتی فراگیر میانجیگری میکند، گفت: آنچه نخست وزیر گفته است این است که ما برای دستیابی به صلح و ثبات در افغانستان پیشنهاد میکنیم یک دولت با حضور همه ملت افغانستان وجود داشته باشد