به گزارش اسپوتنیک، براساس این اسناد علنی شده، نظامیان ارتش جاپان در جریان سال‌های جنگ جهانی دوم، از فناوری خاصی برای کُشتن با استفاده از وسایل جنگ میکربی استفاده کرده و عصایی ساخته که با آن افراد را به کک طاعون آلوده می‌کرده است.
در یادداشتی خطاب به آندری ویشینسکی، وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی که در جنوری سال 1950 میلادی توسط یوگنی زابرودین، رئیس بخش دوم شرق دور وزارت خارجه آن زمان فرستاده شده بود، فهرستی از جنایتکاران جنگی جاپان متهم به توسعه و استفاده از سلاح‌های باکتریولوژیکی ضمیمه بود و پیشنهاد شده بود که استراد آنها از امریکا درخواست شود.
در لیست آمده است که طراح عصای آلوده به کک طاعونی شخصی به نام انجنیر «تاناکا» است. در میان دیگران، از دگروال «اوتا» نیز نام برده شده بود که پیشنهاد کرد از شکلات حاوی باکتری سیاه زخم استفاده شود.
ایده استفاده از کک طاعونی برای کشتار جمعی مردم اولین بار توسط «شیرو ایشی» سازمان دهنده برنامه تسلیحاتی باکتریولوژیکی و میکربی جاپان، مطرح شد. از پروتکل‌های بازجویی از اعضای سابق گروه تحت رهبری وی این نتیجه حال می‌شود که او در تلاش برای ایجاد ابزارهای موثر برای انجام جنگ باکتریولوژیکی و به دنبال فرصت‌هایی برای افزایش عفونت میکروب‌های مختلف و همچنان تولید آنها در مقادیر نیاز بود.
وی یک بمب ویژه اختراع کرد که به نظر او امکان استفاده موثر از سلاح‌های باکتریولوژیکی را نشان می‌دهند. ویژگی اصلی چنین بمب، بدنه سرامیکی آن بود که پر از کک طاعونی بود. این بمب در ارتفاع 50 تا 100 متری از سطح زمین منفجر می‌شد که این امر وسیع‌ترین آلودگی ممکن منطقه را تضمین می‌کند.
