در بیانیه‌ای در وب سایت وزارت خارجه امریکا در رابطه به سالروز استقلال ازبکستان منتشر شده است، آمده است که امریکا از تمرکز ازبکستان بر ارتباط منطقه‌ای، به ویژه در حمایت از رونق رشد اقتصادی در آسیای مرکزی و جنوبی استقبال می‌کند.
بیانیه می‌افزاید: امریکا به دنبال تقویت مشارکت استراتژیک و پیشبرد اهداف مشترک با ازبکستان از جمله تقویت، امنیت و ثبات منطقه است.
احتمال نزدیک شدن امریکا و ازبکستان پس از خروج خارجی‌ها از افغانستان تا چه حد وجود دارد، پیرمحمد ملازهی، کارشناس مسائل خاورمیانه به خبرگزاری اسپوتنیک افغانستان گفت:
«من شخصاً معتقدم که ازبکستان در میان کشورهای آسیای مرکزی بیشترین فاصله را با روسیه دارد به لحاظ ساختار قدرت که در آنجا حاکم است و روی این مسئله امریکاییها حساب باز کرده‌اند، البته که قرقیزستان هم است، ولی بین کشورهای آسیای مرکزی به نظر من امریکاییها بعد از خروج شان از افغانستان امیدوارند که امتیازات برای این دو کشور بدهند و پایگاه نظامی به‌دست بیاورند. البته این بر می‌گردد به رقابت‌های که از یک طرف بین چین و امریکا و از طرف دیگر بین روسیه و امریکا و همچنان مسئله سوم رقابت چین و روسیه بر سر نفوذ در منطقه است».
وی افزود:
«تحولات افغانستان ظاهراً به مسیر می‌رود که روسیه و چین بیشترین نقش را در آینده افغانستان می‌توانند داشته باشند، و علت اش طرح چین «یک کمربند و یک جاده» است که افغانستان بخش از آن می‌باشد. در نگاه چین منافع مشترک دیده می‌شود، برنامه چین «یک کمربند و یک جاده» حدود 100 کشور را در قاره آسیا، افریقا و اروپا به ویژه اروپای شرقی در بر می‌گیرد. بنابر این، می‌توان گفت که افغانستان، پاکستان، ایران و آسیای مرکزی، اینها مناطق اند که به شدت محل مناقشه بین امریکا و اروپا از یک طرف و بین روسیه و چین از طرف دیگر».
واقعیت این است که امریکاییها در افغانستان از دو زاویه شکست خوردند و آن جا بیرون شدند، اما شکست خوردن آنها در افغانستان به این معنا نیست که آنها از اهداف که دارند دست می‌کشند:
«هدف امریکا خنثی کردن طرح «یک کمربند و یک جاده» چین است، چون می‌داند که اگر این پروژۀ چین در دنیا عملیاتی شود، چین تبدیل می‌شود به یک قدرت اول جهانی و امریکا را عقب می‌زند. امریکاییها این آمادگی را در شرایط کنونی ندارند. حداقل باور امریکاییها این است که قرن 21 یک قرن انجام امریکایی باقی بماند».
به گفته این کارشناس، احتمال این که ازبکستان تبدیل به یک پایگاه نظامی امریکایی شود، خیلی دور از ذهن نباید تلقی شود و این همچنان بستگی به امتیازدهی امریکا دارد.
نزدیک شدن دو کشور برای روسیه و منطقه چه پیامدهای در قبال خواهد داشت، آقای ملازهی می‌گوید:
«واقعیت این است که روس‌ها به شدت مخالف این مسئله هستند و آسیای مرکزی حوزه امنیتی روسیه است. حضور نظامی امریکا به شدت به ضرر روسیه خواهد بود. به نظر من تا آن جای که دست روسیه برسد مانع این کار خواهد شد. ولی این که ازبکستان تواند یک سیاست متعادل براساس منافع ملی خودش بین سه قدرت (امریکا، روسیه و چین) به پیش ببرد، این بحث است که بستگی دارد به این که واقعا امریکاییها تا چه اندازه امتیاز بدهند به دولت مرکزی ازبکستان».
آقای ملازهی افزود:
«رقابت جدی است. تاثیر اش به نظر من روی روسیه بیش از کشوهای بقیه است، ولی کل منطقه را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به نظر من رقابت و یک نوع قطب بندی قدرت جدید دارد شکل می‌گیرد و ازبکستان جای تعیین کننده رقابت‌های روسیه و امریکا خواهد بود».
امریکا استقلال ازبکستان را در تاریخ 27 دسمبر سال 1991 میلادی به رسمیت شناخته و در تاریخ 19 فبروری سال 1992 میلادی بین این 2 کشور روابط دیپلماتیک برقرار شده است.
پیشتر، پنتاگون اعلام کرد که ایالات متحده آخرین نیروهای خود را از افغانستان در روز دوشنبه 8 سنبله خارج کرد و به این ترتیب حضور نظامی امریکا در این کشور پس از 20 سال سرانجام پایان یافت. خبر خروج کامل نیروهای نظامی امریکا از افغانستان را جنرال فرانک مک‌کنزی، فرمانده ستاد مرکزی ایالات متحده (سنتکام)، اعلام کرد که به پنتاگون گفت راس ویلسون، سفیر موقت ایالات متحده در افغانستان، نیز جزو مسافران آخرین پرواز سی-17 بود که این کشور را ترک کرد.
جنرال کریس داناهیو، فرمانده لشکر 82 هوایی امریکا، آخرین سرباز امریکایی بود که در پی دیگر سربازان این کشور خاک افغانستان را ترک کرد.
