اینجا ایستگاه خانهآخرت، قبرستان غرب کابل است، وابستگان طیبه موسوی جمع شدهاند تا پیکر بیجان و سوختهی او را دفن کنند.
طیبه؛ دختر با سوادی که با اجراهای قشنگ و حرفهیاش به افغان فیلم راه یافته بود.
او و همکارش فاطمه محمدی در اثر انفجار مایین چسپکی بر یک موتر نوع تونس مسافربری در غرب کابل جان شان را از دست دادند.
محمد ایوب کاکای طیبه موسوی در مصاحبه با اسپوتنیک افغانستان میگوید:
«کسانی که طراح این شرایط هستند خداوند آنها را در راه نیک هدایت کند و یا به جزای اعمال شان برساند. تنها طیبه موسوی نیست، مثل طیبه هزاران دختر و پسر جوان پر پر شدند، اینها کسانی بودند که آیندهی کشور را رقم میزدند، اینها آرزو داشتند که یک روزی کشورش آرام، کشور آباد، کشور سربلند در بین کشورهای دیگر باشد. طیبه همیشه تلاش میکرد ولی متاسفانه که به آرزوی خود نرسید.»
چهرههای پریشان اشتراک کنندگان در این مراسم تشییع جنازه حکایت از درد و اندوه بزرگ دارد.کاوه ایریک نویسنده و کارگردان تئاتر به اسپوتنیک افغانستان میگوید: «همه مقصر اند، چهل سال است که این مملکت در جنگ است، هر روز طالب و داعش از زندانها آزاد میشوند، چرا؟ که بیایند مردم را بکشند؟ چرا وقتی یک قوم خاص مورد حمله قرار میگیرد و یا اگر نسلکشی میشود هیچ کسی توجه نمیکند، چرا؟، چرا یک رهبر سیاسی چهارصد تا گارد محافظتی دارد ولی یک حوزه که در آن بیش از یک میلیون انسان زندگی میکند چهارصد تا عسکر ندارد؟.»
دختر جوان با هزاران امید در نهایت دفن خاک میشود و آرزوهایش را با خود در خاک میبرد.
حاجی نبی تنها بازیگر و کارگردان سینمای افغانستان حکومت را مکلف به تامین امنیت جان و مال مردم دانسته و به اسپوتنیک افغانستان میگوید:
«حکومت مکلفیت دارد بخاطر تامین امنیت شهروندانش، همین ملت است که حکومت است اگر ملتی نباشد حکومتی وجود نخواهد داشت، همین ملت رای دادهاند، همین ملت مالیه میدهند و همین ملت آرزو دارند که برای شان خدمت صورت بگیرد. کوتاهیها وجود دارد ولی مشخص است که این موضوع ناشی از پراکندگی سیاسی ماست، من امیدوار هستم که دولت مردان ما خیلی توجه بکنند به تامین امنیت شهروندان تا بتوانند یک فضای آرامش را برای مردم افغانستان مهیا بسازند.»
زمان مشخص میکند که حکومت افغانستان در تامین امنیت و برقراری صلح موفق میشود یا خانوادهها هر از گاهی باید بر قبر جوانان شان خاک بریزند!