در ماه‌های اخیر در افغانستان قتل‌های هدفمند افزایش یافته است که قربانیان این حملات را کارکنان ادارات دولتی، خبرنگاران، داکتران و فعالین مدنی تشکیل می‌دهند.
در این میان بیشتر خبرنگاران مورد تهدید اند بخصوص خبرنگاران زن.
در آخرین مورد، سه کارمند زن تلویزیون خصوصی انعکاس در حمله افراد مسلح ناشناس در شهر جلال آباد مرکز ولایت ننگرهار در شرق افغانستان کشته شدند.
رییس جمهور اشرف غنی، در برنامه‌ی که به مناسبت روز خبرنگار در ارگ برگزار شده است گفت:
«باورمندی من به آزادی بیان در حدی است که جلسه امنیتی ره کنار گذاشتیم.
اساس کار ما حمایت از ازادی بیان است. همدری من تنها در حرف زدن نیست. من صندوق حمایت از خبرنگاران را در صورت حساب‌دهی شفاف حمایت میکنم. دانش باید دوباره مسوولیت صندوق حمایت از خبرنگاران را به عهده بگیرد».
آقای غنی در ادامه در باره قتل‌های هدفمند خبرنگاران می‌گوید:
«تعهد میکنم و شورای امنیت را وظیفه میدهم تا حق دسترسی به اطلاعات بیشتر شود.
تحقیقات دوام دارد که شبکه‌های ترور ره پیدا کنیم می‌خواهیم در این مورد حوصله‌مند باشید.
هشتاد نفر در پیوند به قتل یک خبرنگار دست‌گیر شده است ما در این قسمت از خانواده شهدا می‌خواهیم تا با دولت همکار باشند».
آقای غنی در همین برنامه والی‌های ولایات را مخاطب قرار داده و تاکید می‌کند؛ اگر خبرنگاران در هر ولایت مورد خشونت قرار بگیرند والی همان ولایت از وظیفه‌اش سبک‌دوش می‌شود.
آقای غنی دولت را مکلف به حمایت از خبرنگاران می‌داند و می‌گوید که «مدال آزادی» سفارش داده شده است. برای خبرنگاران از طریق صندوق حمایت از خبرنگاران پول داده شود و برای بازماندگان خبرنگاران زمین داده خواهد شد.
در پی بالا گرفتن واکنش‌ها در مورد قتل‌های هدفمند خبرنگاران معاون سخنگوی وزارت داخله با نشر نوار تصویری می‌گوید:
«طالبان با روی دست گرفتن رویکرد تازه که قرار دادن ماین‌های مقناطیسی در وسایط نقلیه و مسافر بری شهروندان کشور است دست دارند؛ این کار موجب از بین رفتن افراد ملکی می‌شود».
او در ادامه می‌گوید: «نیروهای امنیتی و وزارت داخله در تلاش دست‌گیری افراد دست داشته در قتل‌های هدفمند اند».
از سوی هم وحیده فیضی، عضو کمیته مصؤنیت خبرنگاران می‌گوید:
«در جریان سال ۱۳۹۹ سه مورد اختطاف، ۱۱ کشته، ۱۲ برخورد غیر قانونی، ۲۳ توهین، ۱۸ زخمی و ۱۱ مورد لت‌وکوب ثبت شده است».
خانم فیضی می‌گوید که عاملین این واقعات بخصوص قتل‌ها هنوز مشخص نشده و حکومت در این مورد ناکام است و این موضوع ما را به شدت نگران ساخته است».
به باور خانم فیضی، اگر این وضعیت ادامه یابد آزادی بیان دیگر به معنای واقعی آن تبارز پیدا نمی‌کند و خود سانسوری به اوج‌‌اش خواهد رسید.
این گفته‌ها در حالی است که افغانستان سومین کشور خطرناک برای خبرنگاران در جهان شناخته شده است.
