به گزارش اسپوتنیک، به نقل از مقاله منتشره در مجله علمی Science، دانشمندان استرالیایی برای نخستین بار شواهدی را یافته‌اند که نشان می‌دهد جابه‌جایی قطب‌های مغناطیسی زمین می‌تواند عواقب زیست‌محیطی جبران‌ناپذیری داشته باشد. این یافته‌ها درباره‌ی جابه‌جایی قطب‌ها در 42 هزار سال پیش است که باعث آشفتگی آب‌وهوا در مقیاس جهانی، انقراض جمعی موجودات زنده و تغییر رفتار بشر شده است.
محققان این رویداد را به افتخار داگلاس آدامز، نویسنده داستان های تخیلی و خالق کتاب "راهنمای کهکشان داگلاس" انتقال ژئومغناطیسی آدامز" لقب دادند. علت این رویداد، جابجایی قطب های مغناطیسی زمین و تغییر در فعالیت خورشیدی است.
تاریخ وقوع این فاجعه با مطالعه بقایای درختان گاو نیوزیلند (آگاتیس جنوبی) تعیین شده که در حلقه های سالانه آنها اوج گیری سطح رادیوکربن در جو زمین در رابطه با فروپاشی میدان مغناطیسی ثبت شده است.
دانشمندان همچنین دریافتند که افزایش صفحات یخ و یخچال های طبیعی در آمریکای شمالی و تغییرات جهانی در وزش باد و طوفان های گرمسیری همزمان با رویداد آدامز صورت گرفته است . در همان زمان ، هنگامی که زیستگاه خشک تر شد ، انقراض دسته جمعی حیوانات بزرگ استرالیا و تاسمانی تأثیر گذاشت. نویسندگان این اثر همچنین تغییرات آب و هوایی جهانی را با ناپدید شدن نئاندرتال ها مرتبط دانسته اند.
مطالعات قبلی هسته‌های یخی گرینلند برای بررسی رویداد لاشامپ شواهدی را از تغییرات آب‌وهوایی نشان ندادند. اما در پژوهش تازه محققان توجه خود را به منبع بالقوه‌ی دیگری از داده‌های آب‌وهوایی معطوف کردند.
در طی این رویداد ، میدان مغناطیسی زمین تقریباً به طور کامل ناپدید شد و ضمناً خورشید وارد فاز حداقل فعالیت خود شد که به طور همزمان تاثیر گذاری پرتوهای کیهانی را افزایش می دهد. در نتیجه ، یونیزاسیون لایه های خارجی جو تشدید شده و شفق های قطبی ها در عرض های جغرافیایی پایین تر بیشتر ظاهرگردیدند. شاید این تغییرات مردم را مجبور به پناه بردن به غارها کرد که انگیزه ای برای پیشرفت هنر نقاشی روی سنگ شد.
دانشمندان دقیقا نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که چرخش بعدی میدان مغناطیسی زمین چه زمانی روی خواهد داد اما برخی نشانه‌ها مانند جابه‌جایی قطب شمال مغناطیسی در منطقه‌ی دریای برینگ و همچنین ضعیف‌تر شدن میدان مغناطیسی زمین در طول 170 سال گذشته، نشان می‌دهد که ممکن است خیلی به این رویداد نزدیک باشیم.
