به گزارش اسپوتنیک به نقل از دیجیاتو، جرام آسمانی کوچک مانند دنباله‌دارها و سیارک‌ها می‌توانند به وسیله این مسیرها در منظومه شمسی سریعتر به مقصد خود برسند. برای مثال می‌توان فاصله میان مشتری و نپتون را در کمتر از ۱۰ سال طی کرد. از نظر تئوری فضاپیماها می‌توانند سریعتر از گذشته در این مسیرها حرکت کنند.
پژوهشگران برای کشف این مسیرها «منیفلدهای فضایی» یا اتصال قوس‌هایی که از لبه‌های منظومه شمسی امتداد دارند را مورد بررسی قرار دادند. محاسبه این منیفلدها کار فوق‌العاده پیچیده‌ای است چرا که باید در ساختار دینامیکی تعدادی بالایی اجرام و همچنین نیروهای گرانشی کاوش کرد.
طبق اعلام محققان، با جمع‌آوری جزئیات داده‌های عددی دقیق درباره میلیون‌ها مدار در منظومه شمسی توانستند درک بهتری از این مسیرها داشته باشند. این داده‌ها با درک کنونی از منیفلدهای فضایی ترکیب شد تا دانشمندان به چنین شبکه‌ای از بزرگراه فضایی در منظومه شمسی دست پیدا کنند.
به گفته پژوهشگران، مشخص‌ترین ساختارهای قوسی متصل به مشتری هستند و در آن‌ها نیروی گرانشی قدرتمندی وجود دارد. برای درک بهتر نحوه تاثیر این ساختارها روی اجرام موجود در منظومه شمسی و چگونگی استفاده از آن‌ها برای سفرهای فضایی سریعتر به پژوهش‌های بیشتری نیاز است. دانشمندان همچنین می‌خواهند به درک بهتری از نحوه رفتار این منیفلدها در اطراف زمین دست پیدا کنند.
این رویکرد می‌تواند مدت زمان سفرهای فضایی را کاهش دهد که با اینکار در هزینه‌ها هم صرفه‌جویی خواهد شد، چرا که به سوخت کمتری برای حرکت فضاپیما نیاز خواهد بود. انسان‌ها در آینده نزدیک نمی‌توانند به دورترین نقاط منظومه شمسی سفر کنند، با این حال کشف جدید می‌تواند به بشریت در سفر به مناطق نزدیک زمین کمک کند و مدت زمان سفرها را چندین سال کاهش دهد.
