به گزارش اسپوتنبک، تیمی از محققان ستاره شناسی در طی یک مطالعه با بررسی داده های از آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه آپاچی (APOGEE) موفق به کشف یک "کهکشان فسیلی" مخفی شده در اعماق کهکشان راه شیری شدند.
نتیجه این دستاورد که در "نشریه انجمن نجوم سلطنتی(Monthly Notices of the Royal Astronomical Society) منتشر شده است ممکن است درک محققان را از چگونگی رشد و تغییر کهکشان راه شیری و تبدیل شدن به آنچه امروز هست کاملا تغییر دهد.
احتمال می‌رود که این "کهکشان فسیلی" ده میلیارد سال پیش با کهکشان راه شیری برخورد کرده باشد، زمانی که کهکشان ما هنوز در مراحل ابتدایی بود. ستاره شناسان نام آن را هرکول(Heracles) گذاشتند ، زیرا بر طبق افسانه‌ها این قهرمان یونان باستان هنگام تشکیل شدن کهکشان راه شیری هدیه‌ی جاودانگی را دریافت کرده است.
بقایای کهکشان "هرکول" حدود یک سوم حلقه کروی راه شیری را تشکیل می‌دهد. اما اگر ستارگان و گازهای حاصل از این کهکشان درصد زیادی از هاله کهکشانی راه شیری را تشکیل می دهند، چرا قبلاً آن را ندیده بودیم؟ پاسخ این سوال در موقعیت قرارگیری آن جایی در اعماق کهکشان راه شیری نهفته است.
این امر به ویژه برای ستاره‌های مرکز راه شیری بسیار دشوار است، زیرا آنها توسط ابرهای گرد و غبار بین ستاره‌ای از دید پنهان مانده‌اند. آزمایش آپاچی(APOGEE) به ما اجازه می‌دهد در این غبار نفوذ کنیم و عمیق‌تر از همیشه قلب کهکشان راه شیری را جستجو کنیم.
آپاچی(APOGEE) با دریافت طیف نور ستارگان در طیف نوری نزدیک به مادون قرمز و نه نور مرئی که در میان غبار پنهان می‌شود در غبار میان ستاره‌ای به جستجو می پردازد. APOGEE در طول 10 سال مشاهده، طیف‌های بیش از نیم میلیون ستاره را در سراسر کهکشان راه شیری اندازه گیری کرده است، از جمله هسته آن که پیش از این غبار آلود بود.
دانشمندان برای جدا کردن ستارگان متعلق به "هرکول" از ستارگان اصلی راه شیری، از ترکیبات شیمیایی و سرعت ستاره ها که توسط آزمایش تکامل کیهانی رصدخانه‌ی آپاچی پوینت (APOGEE) اندازه گیری شده است استفاده کردند.
از آنجا که کهکشان‌ها از طریق ادغام کهکشان‌های کوچک‌تر در طول زمان ساخته می‌شوند بقایای کهکشان‌های قدیمی اغلب در هاله بیرونی کهکشان راه شیری قابل مشاهده است. ابر عظیم اما بسیار پراکنده‌ای از ستاره‌ها که کهکشان اصلی را در بر گرفته است. اما از آنجا که کهکشان ما از داخل به بیرون ساخته شده است، یافتن اولین ادغام‌های کهکشانی مستلزم بررسی مرکزی ترین قسمت‌های هاله کهکشان راه شیری است که جایی در اعماق صفحه و برآمدگی کهکشان مدفون شده‌اند.
