به گزارش اسپوتنیک به نقل از یورک الرت، برخی از کارشناسان این کشف را از نظر اهمیت با کشف نخستین استخوان دایناسورها مقایسه می کنند.
این انفجار در یک سیاه چاله فوق العاده سنگین در مرکز کهکشان و در فاصله 390 میلیون سال نوری از زمین و در خوشه اوفیوچوس(مارافسای) رخ داد. تابش انرژی به حدی قوی بود، که شکاف عظیمی در پلاسمای اطراف این خوشه ایجاد کرد. پانزده کهکشان راه شیری می توانستند در این حفره جای بگیرند.
دانشمندان پیش از این شکافی را از طریق تلسکوپ های اشعه ایکس مشاهده کرده بودند، اما این فرضیه را که عامل آن یک پدیده انفجاری است رد کرده بودند. این فرضیه در طول مشاهداتی که با استفاده از تلسکوپ های رادیویی و سایر ابزارهایی که طول موج های مختلف را ضبط می کنند، تأیید شد.
محققان هنوز دلیل چنین انفجار شدید را نمی دانند. مشاهدات دقیق تر در آینده با استفاده از آنتن 4096 به جای آنتن های 2048 MWA انجام خواهد شد.
