ستیفان س. رواچ (Stephen S. Roach) در مقاله تحلیلی منتشر شده در نشریه Project Syndicate (امریکا) می نویسد، فقط اکنون، پس از ظهور احصائیه کامل سال 2019، ما به تازه گی خطری را درک میکنیم که اقتصاد جهانی در سال گذشته به سختی توانست از آن جلوگیری کند. براساس آخرین معلومات صندوق بین المللی پول، در سال گذشته محصول ناخالص ملی جهانی فقط به اندازه 2.9% رشد نموده است. این ضعیف ترین شاخص از سال 2009 می باشد، زمانی که اقتصاد جهانی در اوج بحران مالی جهانی تحت فشار قرار داشت و این رقم - 3.8% - بطور قابل ملاحظه نسبت به حد متوسط رشد در دوره احیای پس از بحران در سال های 2010-2018 است.
در نگاه اول، سرعت رشد جهانی به سطح 2.9% چندان کم به نظر نمی رسد. اما اگر به معلومات 40 سال گذشته توجه کنید، نتیجه گیری متفاوت خواهد بود. از سال 1980، روند متوسط رشد محصول ناخالص ملی جهانی 3.5 درصد بود. و برای هر اقتصادی (از جمله برای جهان بطور کل)، یکی از نتیجه گیری های اصلی بر اساس معلومات رشد اقتصادی مربوط با روند تمایل - این یک شاخص پروکسی برای محصول ناخالص ملی جهانی به اصطلاح ریزرف است. و سال گذشته، عقب ماندگی روند (0.6 درصد) منجر به این واقعیت شد که سرعت رشد به طرز نگران کننده ای نزدیک به آستانه ای شد که بسیاری آن را نشانه رکود جهانی: در حدود 2.5 درصد، می دانند.
با تفاوت از اقتصاد کشورها جداگانه که قاعده تاً، در دوره های رکود آشکار اقتصادی کاهش می یابد، با اقتصاد جهانی این به ندرت رخ می دهد. از منابع وسیع معلومات صندوق بین المللی پول راجع به اقتصاد جهانی که شامل طیف گسترده ای از معلومات در مورد تقریبا 194 کشور است، می دانیم که در دوره رکود اقتصادی جهانی، اقتصاد تقریباً نیمی از کشورهای جهان در حال کاهش هست، در حالی که نیمی دیگر با وجود سرعت کند رشد خود را ادامه می دهند. رکود جهانی دهه نود به یک استثنای محسوس مبدل گشت: با آغاز سال 2009، اقتصاد در 75 درصد از کشورهای جهان در حال کاهش بود. این امر به پدیده نادری - انقباض محصول ناخالص ملی جهانی که برای اولین بار در دهه 1930 در اقتصاد جهانی اتفاق افتاده بود، منجر شد.
تحلیلگرانی که دوران تجارت جهانی را تحلیل می کنند، معتقدند که دهلیز سرعت رشد 2.5 تا 3.5% زون خطرناک است. وقتی سرعت رشد محصول ناخالص ملی جهانی به مرز پایین تر این دهلیز سقوط می کند (این دقیقاً اتفاقی است که در سال 2019 رخ داد)، خطر رکود جهانی باید بسیار جدی گرفته شود.
خطرات منفی به ویژه نگران کننده اند، زیرا سرعت رشد 2.9% نشاندهنده عدم موجودیت بالشت امنیتی مناسب اقتصاد جهانی در صورت بروز کدام شوک می باشد. از جمله میتوان اقدامات سرسام آور چین در ووهان به منظور جلوگیری از گسترش کرونا ویروس و قرارگرفتن امریکا و ایران در آستانه جنگ داغ یاداوری کرد.
همه اینها در شرایطی نامناسب دوران تجارت جهانی بسیار مهم است. سرعت بالای رشد در تجارت بین المللی از مؤلفه های مهم بالشت امنیتی در جهان است که از رشد اقتصادی جهان در برابر شوک های متعدد و مکرر محافظت می کند. در دوران سالهای 1990 تا 2008، سرعت رشد سالانه تجارت جهانی 82% از سرعت رشد محصول ناخالص ملی جهانی فراتر قرار گرفته بود.
ولی، امروز، به دلیل کندی شدید پس از بحران در رشد تجارت جهانی، این بالشت به طرز چشمگیری کاهش یافته و - در بین سالهای 2010-2019 تنها به 13% رسیده است. و از آنجا که اقتصاد جهانی در وضعیت خطرناکی قرار دارد، اقتصاد جهانی تقریباً تا سرعت نزدیک به سقوط از اوج نزدیک شده، توامیت تکان های دایمی با کاهش شدید بالشت امنیتی که تجارت بین المللی تامین می کرد، باعث سوالات جدی درباره دیدگاه خوش بینانه نسبت به بازارهای مالی در مورد دورنمای اقتصاد جهانی میگردد.
